به گزارش حلقه وصل، علی‌اصغر مجرد، بهترین مدافع روی تور مسابقات والیبال قهرمانی آسیا در مورد کسب عنوان نخست این مسابقات اظهار داشت: برای ما، قهرمانی مهم بود و این مقام فردی با کمک همه اعضای تیم به دست آمد. البته انتظار اینکه بهترین مدافع آسیا بشوم را نداشتم اما در هر بازی تلاش می‌کردم بهترین عملکرد را داشته باشم.
ملی‌پوش والیبال ایران ادامه داد: از اردیبهشت که اردوهایمان آغاز شد از ناحیه ساق پا دچار مصدومیت جزئی شدم که زیر نظر دکتر افروزی و در مسابقات زیر نظر دکتر فرهادی کارهای درمانی خود را ادامه دادم. الان شرایطم خیلی بهتر شده و در حال انجام تمرینات هستم و فعلا مشکلی ندارم اما در طول مسابقات که فشار زیاد است باعث می‌شود بازیکن مصدوم شود.
مجرد افزود: در المپیک هم این مصدومیت را داشتم و می‌خواستم با همان مصدومیت بازی کنم چون وقتی لباس تیم ملی را می‌پوشم همه چیز از یادم می‌رود.
وی به رادیو ورزش گفت: بازیکنانی مثل سعید معروف و محمد موسوی برای ما جوان‌ترها الگو بودند اما متاسفانه قبل از رفتن به ژاپن یک سوءتفاهمی بر سر پیراهن موسوی رخ داد که تولیدی لباس شماره آن را به نام من زده بود.
مجرد در ادامه گفت: قبل از مسابقات به من گفتند شماره شش را می‌خواهی یا ۱۵ که گفتم شماره من ۱۵ است که آن را ثبت هم کردند، اما تولیدی لباس اشتباه کرده بود. روز آخری که عازم ژاپن بودیم چون خیلی کار داشتم به یکی از بچه‌ها در هتل المپیک گفتم لباس‌هایم را جمع کند و همه را در چمدانم گذاشت و من آن را چک نکرده بودم. وقتی به ژاپن رسیدم آیدی کارت من با شماره ۱۵ صادر شده بود و وقتی متوجه شدم شماره من ۶ است با آقای یزدان‌پناه و آقای کارخانه نزد مسئول برگزاری مسابقات رفتیم که آیدی کارتم عوض شد.
مجرد ادامه داد: در ابتدا به مشکل خورده بودیم و می‌گفتند نمی‌توانید شماره را عوض کنید چون لیست دادید و امضا کردید. من شماره ۱۵ را دوست دارم و چند سال است که با این شماره بازی کردم. شماره ۶ برای آقای موسوی است و شماره‌هایی در تیم ملی است که مردم این عزیزان را با این شماره‌ها می‌شناسند. به همین دلیل با موسوی تماس گرفتم که اجازه داد در این مسابقات شماره ۶ را بپوشم. بیشتر از این بابت خوشحال شدم که به من گفت طوری بازی کن که انگار شماره ۶ دارد بازی می‌کند. آخر مسابقات توانستیم هم قهرمان شویم و هم مقام فردی بهترین مدافع را کسب کنم.
مشتریان نفت ایران در ۷ سال گذشته +فیلم
راز اصرار بر «مذاکره و ملاقات به هر قیمت» چیست؟