به گزارش حلقه وصل، بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو چند روز قبل به پایان رسید و کاروان اعزامی ایران موفق به کسب ۳ طلا، ۲ نقره و ۲ برنز شد. در این دوره از بازی‌ها ۳ ورزشکار از ایران در رشته دوومیدانی شرکت کردند که هیچ کدام از آنها به موفقیتی دست نیافتند. احسان حدادی و حسن تفتیان که دو سال قبل از طریق ثبت رکورد به سهمیه رسیده بودند و فرزانه فصیحی که از طریق سهمیه یونیورسالیتی (فدراسیون جهانی) المپیکی شده بود، نفراتی بودند که در این دوره حضور یافتند و هیچ کدام از آنها با وجود اردوهای خارج از کشوری که داشتند، نتوانستند حتی رکورد خود را بشکنند.
در این میان صحبت‌ها و حاشیه‌های زیادی پیرامون سهمیه اختصاص داده شده به یکی از آنها یعنی فرزانه فصیحی در همان زمان برگزاری المپیک مطرح شد. فصیحی در شرایطی با سهمیه یونیورسالیتی به المپیک رفت که گفته می‌شد این سهمیه باید به ریحانه مبینی بانوی ورزشکار رشته پرش طول اختصاص می‌یافت که البته این موضوع محقق نشد. نکته مهم اینکه پس از قطعی شدن سهمیه فصیحی، صحبت‌هایی درخصوص شرایط خاص برای دریافت این سهمیه عنوان شد؛ از جمله اینکه ورزشکار مورد نظر باید سال گذشته سهمیه حضور در مسابقات جهانی را کسب می‌کرد و این همان نکته‌ای بود که فصیحی از آن برخوردار بود.
با وجود این مسئله، نگاهی به نحوه انتخاب و معرفی نفرات المپیکی نشان می‌دهد که اشتباهی از سوی فدراسیون دوومیدانی صورت گرفته تا ریحانه مبینی نتواند در سن ۲۰ سالگی حضور در این بازی‌ها را تجربه کند؛ اتفاقی که شاید می‌توانست زندگی ورزشی و حتی شخصی این بانوی ورزشکار را تغییر دهد و حالا شاید با عدم اختصاص این سهمیه، سرنوشت دیگری برای او رقم بخورد.
در فایل مربوط به «سیستم انتخابی المپیک» که روی سایت فدراسیون جهانی دوومیدانی قرار گرفته، توضیحات کاملی در بخش مربوط به سهمیه یونیورسالیتی آمده است. در این توضیحات که تصویر آن نیز در زیر منتشر شده، آمده است:
«a) کمیته‌های ملی المپیک که هیچ ورزشکار مرد یا زن یا تیم امدادی که سهمیه آورده باشند نداشته باشند، می‌توانند بهترین ورزشکار مرد یا بهترین ورزشکار زن دارای بهترین رنکینگ خود را معرفی کنند. (به استثنای ماده‌های ترکیبی، ۱۰ هزار متر و ۳ هزار متر با مانع).
b) این امر به طور مساوی در مورد ورزشکاران زن بدون سهمیه از NOC با مردان سهمیه‌گرفته و بالعکس اعمال می‌شود.
c) پذیرش ورودی‌های بدون سهمیه در ماده‌های میدانی و ماده‌های جاده‌ای براساس استاندارد فنی ورزشکار و تعداد ورزشکاران واجد شرایط در ماده مربوط به عهده و با تشخیص نمایندگان فنی فدراسیون دوومیدانی جهانی خواهد بود. برای اینکه نمایندگان فنی فدراسیون جهانی دوومیدانی بتوانند سطح فنی چنین ورزشکارانی را ارزیابی کنند، یک فرم درخواست مشخص همراه با ماده‌ای که در آن درخواست ورود داده شده را باید به منظور اثبات سطح فنی و مشارکت بین‌المللی ورزشکار معرفی شده به فدراسیون جهانی ارائه دهند. فدراسیون جهانی متعاقباً، تأیید یا عدم تایید ورود ورزشکار یا ورزشکارهای مشخص شده را به طور مکتوب به NOC ها و رونوشت را به اداره مسابقات ورزشی توکیو ۲۰۲۰ تأیید می‌کند.
d) فرم‌های درخواست تمام ورزشکاران بدون سهمیه باید حداکثر تا ۲۱ ژوئن ۲۰۲۱ توسط کمیته‌های ملی المپیک به دوومیدانی جهانی ارسال شود. برای مسابقات ماراتن و ۵۰ کیلومتر مسابقه ، فرم درخواست برای ورزشکاران بدون سهمیه باید توسط NOC ها حداکثر تا ۲۳ مه ۲۰۲۱ به دوومیدانی جهانی ارسال شود.»
از متن ترجمه شده در بالا چند نکته مهم را می‌توان دریافت. نکته اول اینکه تا ۲۱ ژوئن یعنی ۳۱ خرداد ماه این فرصت بوده که معرفی ورزشکار صورت بگیرد، اما چنین اتفاقی رخ نداده و خبر المپیکی شدن فصیحی نیز ۵ روز بعد یعنی ۵ تیر ماه از سوی کمیته ملی المپیک منتشر شد.
نکته دوم اینکه رنکینگ ریحانه مبینی پیش از آغاز المپیک در شرایط بهتری بوده است. در واقع اگر قرار بر معرفی ورزشکار المپیکی از طریق رنکینگ بوده، بالطبع مبینی مستحق کسب سهمیه المپیک بوده است.
نکته سوم این است که هیچ اقدامی برای معرفی ریحانه مبینی از سوی فدراسیون ایران صورت نگرفته است. آن هم در حالی که متن کامل «سیستم کسب سهمیه المپیک» بر روی سایت فدراسیون جهانی از مدت‌ها قبل وجود داشته و بهانه‌ای برای عدم اطلاع از آن وجود ندارد.
سؤال مهم اینجاست که مگر می‌شود فدراسیون دوومیدانی از جزئیات مربوط به به کسب سهمیه المپیک بی‌خبر باشد و نداند که ورزشکاران از چه طریقی می‌توانند المپیکی شوند؟ چگونه است که فدراسیون از موضوع کسب سهمیه از طریق ثبت رکورد مورد نظر و همچنین رنکینگ آگاه است، اما اطلاعی از شیوه مربوط به سهمیه یونیورسالیتی نداشته است؟
خبر سهمیه تعلق یافته به فصیحی از طریق کمیته ملی المپیک اعلام شد و همان زمان نیز مسئولان فدراسیون دوومیدانی عنوان کردند که اطلاعی از این موضوع نداشته‌اند. این به خودیِ خود نشان دهنده یک ضعف بزرگ است. مگر کمیته ملی المپیک قادر است بدون هماهنگی با فدراسیون دوومیدانی، ورزشکار مرتبط با این فدراسیون را به نهادهای بالادستی (کمیته بین‌المللی المپیک و فدراسیون جهانی دوومیدانی) آن هم پس از عبور از مهلت نهایی معرفی کند؟
اگر کمیته ملی المپیک دست به چنین کاری زده باشد، یک اقدام عجیب و شائبه‌برانگیز است. همواره رسم بر آن بوده در مواردی که IOC قصد مطرح کردن موضوعی خاص برای یک رشته را داشته، مراتب از طریق NOC به فدراسیون مربوطه اطلاع‌رسانی می‌شود. قطعاً درباره سهمیه یونیورسالیتی، باید مشورت میان کمیته المپیک و فدراسیون صورت می‌گرفت و اگر این اقدام انجام نشده، خطایی عجیب و ابهام‌انگیز است. این در حالی است که مسئولان کمیته ملی المپیک همواره اعلام و تأکید کرده‌اند که بر اساس نظرات فدراسیون‌ها اقدام به معرفی ورزشکاران می‌کنند.