به گزارش حلقه وصل، منابع عبری‌زبان با دست‌یابی به اسنادی محرمانه خبر دادند که رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۷۱ بازداشتگاه‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری در دل شبه جزیره سیناء احداث کرده بوده و از آن برای حبس هزاران تن از شهروندان فلسطینی در شرایطی بد و بدون محاکمه استفاده می‌کرده است.
روزنامه الکترونیکی «رأی الیوم»، امروز (جمعه)، به نقل از روزنامه صهیونیستی «هاآرتص» گزارش داد که اسناد مذکور به مدت پنجاه سال ممنوع‌النشر بوده است.
بر اساس گزارش مذکور، اردوگاه‌های یادشده در دل صحرای سیناء به دور از دیدگان مردم برپاشده بودند و تل‌آویو از آن‌ها برای بازداشت انسان‌های بی‌گناه و حبس چندماهه صدها کودک، زن و مرد فلسطینی استفاده می‌کرده است.
روزنامه مذکور همچنین خبر داد که بدون هیچ گونه سوءظنی به افراد یادشده، آن‌ها در دو ارودگاه به نام‌های «ابوزانیمه» در خلیج سوئز و «نحال» در دل صحرای سیناء بازداشت بوده‌اند و اکنون پس از گذشت پنجاه سال از این ماجرا اسناد فاش شده‌اند.
هاآرتص در ادامه خبر داد که اسناد و تصاویر ارودگاه‌های نامبرده شده در نزد ارتش، آرشیو رژیم صهیونیستی و صلیب سرخ موجود هستند.
این روزنامه همچنین در بخش دیگری از گزارش خود اشاره می‌کند که پس از اشغال صحرای سیناء در جریان جنگ شش روزه (سال ۱۹۶۷) از نوار غزه با عنوان «کندوی زنبورهای پویا» یاد شده است.
پایگاه خبری «عرب۴۸» نیز به نقل از هاآرتص در این خصوص گزارش داد که بهانه برپایی اردوگاه‌های کار اجباری هلاکت دو صهیونیست در جریان یک عملیات بوده که جوانی فلسطینی در آن زمان در نزدیکی شهر غزه آن را انجام داده است.
«موشه دایان» وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی اعلام کرده بود که تبعید این خانواده‌ها به اردوگاه‌های کار اجباری به منظور مجازات کردن صورت نگرفته بلکه برای بازدارندگی دیگر خانواده‌ها بوده است.
او در این خصوص گفته بود: «این به این خاطر نیست که آن‌ها یک مخفیگاه فراهم می‌کنند یا با پناه دادن به یک فرد تحت‌تعقیب به او کمک می‌کنند بلکه این اقدام به این خاطر است که خانواده دومی نخواهد فرزندش به فتح بپیوندد. این شبیه به تخریب خانه‌هاست. ما یک خانه را تخریب می‌کنیم حتی اگر عضوی از فتح مستأجر یا مالک خانه باشد و از آن اطلاعی نداشته باشد. آنچه در الخلیل و نابلس یا غزه می‌دانند، این است که اگر کسی به فتح بپیوندد، خانه‌اش تخریب خواهد شد که در این صورت این خانوده او تبعید خواهند شد».
بر اساس این گزارش، تل‌آویو به نمایندگان صلیب سرخ در فوریه سال ۱۹۷۱ اجازه داده است که با نمایندگان ۲۳ خانواده که ۸۷ نفر از اعضای آن‌ها کودک بوده‌اند، دیدار کند. نمایندگان صلیب سرخ در گزارشی که به مقر این سازمان در ژنو ارسال در این خصوص ارسال می‌کنند، عنوان می‌گویند: «جرم این افراد این است که یکی از نزدیکانشان تروریست شناخته شده است؛ اما یک نوزاد هفت‌ماهه یا مادر یک دختر هشت‌ساله می‌تواند علت حضورش در آنجا را درک کند؟! مشکل بزرگ، مسئله روانی است چراکه افراد اینجا امیدوارند که اخراجشان موقت باشد».
در بخش دیگری از این گزارش آمده است که نمایندگان صلیب سرخ در آن زمان تأکید کرده‌اند که شرایط فلسطینیان در اردوگاه‌های یادشده «تقریبا غیر انسانی» است که «شلمو گازیت» هماهنگ‌کننده اول امور کابینه رژیم صهیونیستی در مناطق اشغالی مدعی شده بود: «این خانواده‌ها از دیگران جداسازی شده‌اند تا برای نزدیکانشان که به علت تروریسم تحت‌تعقیب هستند، پناهگاه فراهم نکنند».
گازیت مدعی شده بود که پس از دستگیری فرد موردنظر اعضای خانواده آن‌ها آزاد خواهند شد؛ اما این در حالی است که یکی از نمایندگان صلیب سرخ تصریح کرده بود که نُه خانواده فلسطینی موجود در اردوگاه ماه‌هاست که در اینجا حضور دارند حتی پس از آنکه ثابت شد اقوام نزدیک تحت‌تعقیبشان، نوار غزه را ترک کرده و خانه‌های این افراد تخریب شده است.