خسرو نقیبی: اپوزیسیون‌ترین فیلمسازان وام‌های کلان از دولت گرفته و فیلم ساخته‌اند

برخی از فیلمسازان اعتبار خود را از همان مجوز نگرفتن می‌گیرند. ما به غر زدن‌ها و اپوزیسیون‌بازی عادت کرده‌ایم.

به گزارش حلقه وصل، خسرو نقیبی، منتقد سینما می‌گوید که لیست منتشر شده فارابی در سال گذشته ثابت کرد که اپوزیسیون‌ترین فیلمسازان ما هم وام‌های کلان از دولت گرفته و فیلم ساخته‌اند. خسرو نقیبی در گفت‌وگوی برخط با کیوان کثیریان، منتقد و کارشناس در مجموعه مباحث «سینمای ایران در دهه ۹۰» موانع و چالش‌های نظام تولید را بررسی کرد و گفت: اگر بودجه بخش خصوصی در دست باشد، در بخش‌هایی با اعمال‌نظرهای دولتی می‌توان کنار آمد و در نهایت فیلم ساخته شود. بنابراین بخشی از این انتقادات ناشی از غر زدن‌های ماست.

نقیبی در بخش دیگری از صحبت‌های خود درباره فعالیت شورای پروانه ساخت عنوان کرد: برخی از فیلمسازان اعتبار خود را از همان مجوز نگرفتن می‌گیرند. شاید قربانیان واقعی مجوز ساخت نگرفتن ۱۰ درصد فیلمسازان مهم ما هستند، اما این‌ها قاطبه تولید نیستند. ما به غر زدن‌ها و اپوزیسیون‌بازی عادت کرده‌ایم. لیست منتشر شده فارابی در سال گذشته نیز ثابت کرد که اپوزیسیون‌ترین فیلمسازان ما هم وام‌های کلان از دولت گرفته و فیلم ساخته‌اند. در سینما باید به پول سرمایه‌گذاران احترام گذاشت و به ازای آن خدماتی را به آن‌ها ارائه کرد، زیرا آنان به ساخت فیلم‌های خوب با سرمایه‌گذاری‌شان کمک کرده‌اند.

وی درباره کارکرد درست شوراهای پروانه ساخت و نمایش نیز توضیح داد: اگر عملکرد پروانه ساخت یا نمایش سپری برای دفاع از فیلم باشد خوب است، اما اکنون نه سپری وجود دارد و نه مانعی به واسطه آن‌ها برداشته می‌شود. من مخالف با شورای پروانه ساخت هستم و به نظرم خود فیلمسازان در حال حاضر بهتر می‌دانند چه چیزی بسازند و چه چیزی را نسازند. اگر پروانه نمایش هم تضمینی برای اکران فیلم در هر شرایطی باشد مطلوب است، اما اکنون شرایط «شتر، گاو، پلنگ» حاکم است.

این کارشناس، هزینه ساخت یک فیلم در شرایط فعلی را بدون در نظر گرفتن دستمزد بازیگران دست‌کم ۳ تا ۴ میلیارد تومان ارزیابی کرد که با لحاظ کردن دستمزد بازیگران و سایر هزینه‌ها به حداقل ۶ تا ۷ میلیارد می‌رسد. اخیراً امیر اسفندیاری از مدیران بخش بین‌الملل سازمان سینمایی بار دیگر به طور مطلق سیاه‌نمایی در آثار سینمایی ایران را نفی کرده بود و به نظر می‌رسد همین تغافل نوعی هماهنگی میان فیلمسازانی، چون خسرو معصومی با مدیران دولتی ایجاد می‌کند.

منبع: روزنامه جوان