برخی از فیلمسازان اعتبار خود را از همان مجوز نگرفتن میگیرند. ما به غر زدنها و اپوزیسیونبازی عادت کردهایم.
خطری دیگری که توسط برلیناله و مدیرانش سینمای ایران را تهدید میکند، حمایتهای مالی دولت آلمان است که در این جشنواره تقویت میشود که این حمایت در مرحله پخش و توزیع فیلم نیست.
با این کارنامه مشعشع امیر اسفندیاری که مغایر با مطالبه راهبردی عالیترین مرجع سیاسی در کشور است، بازهم این گروه خاص موسوم به «چتر سینمای ایران در جشنوارههای جهانی» باید بر سرکار بمانند!؟