به گزارش حلقه وصل، وقتی کووید-۱۹ در ژانویه ۲۰۲۰ به سرعت در حال گسترش بود، دولت‌های سراسر جهان استراتژی‌های محدودی برای مقابله با آن داشتند.
بدون واکسن یا درمان‌های اثبات شده برای این بیماری، یا حتی دسترسی به آزمایش‌های گسترده، سران سیاسی تنها گزینه‌های محدودی پیش روی خود داشتند.
به گزارش «گاردین»، ۴ روش وجود داشت که دولت‌های مختلف جهان در ابتدای همه گیری به کار گرفتند.
چین، نیوزیلند، ویتنام و تایلند ترجیح دادند ویروس را به قیمت توقف سفرهای بین المللی از بین ببرند.
سنگاپور، هنگ کنگ و کره جنوبی ویروس را با آزمایش دقیق، ردیابی و جداسازی همزمان با قرنطینه شدید، سرکوب کردند.
سوئد قبل از اینکه متوجه شود سیستم‌های بهداشتی قادر به مقابله با هجوم بیماران کرونایی نیستند، به طور ناخواسته اجازه داد این ویروس در میان مردم این کشور پخش شود.
در همین حال، کشورهای اروپایی از جمله انگلیس و فرانسه ویروس را از طریق چرخه اقدامات محدود کننده در حالی که مرزها را تا حد زیادی باز نگه داشتند، کنترل کردند.
ادامه این اقدامات شبیه الگویی برای هواپیمایی بود که سوختش در حال اتمام بود؛ مردم جهان از محدودیت‌های مستمر خسته شدند، اقتصاد متضرر شد و کووید-۱۹ هرگز به طور کامل سرکوب نشد.
پیش از ورود واکسن‌ها، موثرترین این استراتژی‌ها حذف یا صفر کردن کووید-۱۹ بود که رویکرد کشورهایی مانند نیوزیلند، تایوان و چین بود اما ابزارهایی که در اختیار است در ۱۵ ماه گذشته کاملا تغییر کرده اند.
اکنون واکسن‌ها، درمان‌ها و آزمایش‌های گسترده ایمن و موثر وجود دارد که به دولت‌ها امکان می‌دهد در استراتژی‌های اولیه خود تجدید نظر کنند و یک برنامه پایدارتر برای آینده تشکیل دهند.
بدون اعمال اقدامات محدودیتی و قرنطینهای، ویروس می‌تواند به صورت تصاعدی رشد کند و در حالی که ترس از ویروس باعث تغییر رفتار افراد می‌شود در نتیجه خسارت اقتصادی به بار می‌آورد.
اگر دولت‌ها قادر به واکسیناسیون ۸۰ تا ۹۰ درصد از جمعیت خود باشند، کووید-۱۹ به طور فزاینده‌ای مانند سایر بیماری‌هایی که با واکسن کنترل می‌شوند یک مسئله بهداشتی قابل کنترل تبدیل خواهد شد.
ما می‌دانیم که واکسن‌ها به وضوح به کاهش بستری شدن در بیمارستان و مرگ ناشی از کووید-۱۹ کمک می‌کنند.
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا دریافتهاند که افراد مسن واکسینه شده با واکسن ۹۴ درصد کمتر از افراد هم مسن که واکسینه نشدهاند در بیمارستان بستری می‌شوند.
نتایج یک مطالعه انجام شده در اسکاتلند نشان داد که پس از هفته چهارم از تزریق دوز اولیه واکسن، خطر بستری در بیمارستان به ترتیب ۸۵ درصد و ۹۴ درصد کاهش می‌یابند.
اگر واکسن‌ها واقعا مانع از مرگ یا بیماری جدی افراد می‌شوند، پایان همه گیری در کشورهایی که پوشش واکسن، آزمایش و درمان بالایی دارند، قابل دست یابی خواهد بود.
هنگامی که جمعیت برخی کشورها با ایمنی ناشی از واکسن محافظت شوند، می‌توانند دوباره درهای خود را به روی جهان باز کنند و محدودیت‌های مرزی خود را به روشی دقیق و مدیریت شده بردارند.
یکی از نتایج واکسیناسیون کاهش قابل توجه مبتلایان، بستری شدگان و تلفات ناشی از کووید-۱۹ خواهد بود.
اما هنوز دو زمینه عدم اطمینان قابل توجه وجود دارد؛ هنوز ممکن است شاهد ظهور نوعی از ویروس باشیم که باعث کاهش اثر جدی واکسن در برابر مرگ و بیماری شود؛ و چگونگی مدیریت ویروس در کودکان و نوجوانان، که تا حد زیادی واکسینه نشده و هنوز هم حساس هستند، یک چالش مداوم خواهد بود.
پس چه زمانی همه گیری تمام می‌شود؟ کووید-۱۹ با یک جرقه به اتمام نمی‌رسد.
با محرومیت از یک نوع جدید وحشتناک، کشورهای ثروتمندی مانند انگلیس و آمریکا ممکن است اگر نه در عرض چند هفته، بلکه در عرض چند ماه، به آنچه شهروندانشان به عنوان پایان همه گیری می‌بینند، برسند.
در کشورهای فقیرتر در آمریکای لاتین، آفریقای جنوبی و جنوب آسیا اینگونه نیست.
برای کشورهایی که توانایی تهیه واکسن، فناوری یا درمان کووید-۱۹ را ندارند، جمعیت در دام شیوع بیماری‌هایی که باعث ایجاد هرج و مرج در بیمارستان‌ها می‌شوند و کارمندان بهداشت و افراد آسیب پذیر و مسن را می‌کشند، به دام می‌افتد.
اکنون کشورهای ثروتمند که از بیماری همه گیر در حال رهایی هستند وظیفه دارند تا توجه خود را به کشورهای فقیرتر معطوف کنند و اطمینان حاصل کنند که منابع مورد نیاز فوری آن‌ها تامین می‌شوند.
تنها زمانی می‌توان گفت که همه گیری ویروس کرونا تمام شده که بتوان از گسترش این ویروس در کشورهای فقیرتر جلوگیری کرد.