اعمال ام‌ داوود چیست؟ / دعایی آرامش‌بخش برای این روزهای دشوار +صوت

به گزارش حلقه وصل، ماه رجب به نیمه رسید. ماهی که در آن نوای دل‌انگیز «این الرجبیون» عرش را فرامی‌گیرد و درگاه الهی آماده است تا میزبان بندگان بادش. رجب ماه عبادت است و راز و نیاز. ماه فرح مؤمنین و امیدواری آن‌ها به لطف و مغفرت الهی.

امسال و در زمانه خاکستری‌شده از ترس و غم یک بیماری ناشناخته، روزهای اعتکاف و ایام البیض را با حسرت و دلتنگی سپری کردیم. سایه شوم ویروس کرونا اجتماعات دینی و عشق محور مؤمنان و عاشقان ماه رجب را محدود یا تعطیل کرده. اگرچه درهای رحمت الهی و بوستان دعا و نیایش همیشه تاریخ و در همه جغرافیای جهان باز است.

اینک در سومین روز از ایام البیض و در شرایطی که دل‌ها از غم مردم غمین است و جان‌ها از تب رنج همنوعان رنجور، دست به دعا برمی‌داریم و عاجزانه شفای عاجل بیماران و صبر و آگاهی اطرافیان را از خداوند متعال می‌خواهیم.

ام داود کیست؟

فاطمه معروف به «ام داود» مادر رضاعی امام صادق (ع) بوده است.

ام داود ماجرایش را چنین نقل کرده است: منصور دوانیقی لشکری به مدینه فرستاد و با محمد بن عبدالله بن حسن مثنی جنگید و او و برادرش ابراهیم را کشت.

منصور همچنین عبدالله محض، پدر محمد و ابراهیم را با تعدادی از سادات حسنی دستگیر و اسیر کردند و به بند و زنجیر کشیده بودند و فرزند من داوود هم در میان آنان بود که او را از مدینه به بغداد منتقل نمودند و به سیاه‌چال زندان انداختند.

حادثه دستگیری و زندانی بودن فرزندم که از او اطلاعی نداشتم و گاهی هم خبر مرگ او را به من می‌دادند برایم بسیار تلخ و دردناک بود و روزگارم با اشک و آه و گریه و ناله می‌گذشت، حتی برای رفع مشکل خود و اندوه جانکاهی که با آن دست‌به‌گریبان بودم از اشخاص صالح و مؤمن درخواست می‌کردم برای رفع ناراحتیم دعا کنند اما از دعای آنان هم نتیجه‌ای نگرفتم.

یک روز باخبر شدم امام صادق (ع) که با فرزندم داوود از من شیر خورده بود بیمار شده است، به دیدن او شتافتم و از آن حضرت عیادت کردم. هنگامی‌که می‌خواستم از حضورش مرخص شوم فرمود: از داوود خبر تازه‌ای نداری؟ با شنیدن نام داوود داغ من تازه شد و اشکم سرازیر گردید و با آه دردآلودی ناله سردادم: مدت زیادی است از او خبری ندارم. فرزندم در عراق زندان است و من از دوری او و سرنوشت نامعلوم او سخت در عذاب و ناراحتی گرفتارم، از شما که برادر رضاعی اوهستی تقاضا می‌کنم برای نجات و آزادی او دعا کنی.

امام صادق (ع) با مشاهده وضع نگران‌کننده من، فرمود: چرا تاکنون از دعای استفتاح غفلت کرده‌ای؟ مگر نمی‌دانی که به‌وسیله این دعا درهای آسمان گشوده می‌شود و فرشتگان الهی دعاکننده را مژده اجابت می‌دهند و هیچ حاجتمند و دردمند و دعاکننده‌ای مأیوس نمی‌شود و خداوند هم پاداش خواننده این دعا را بهشت قرار داده؟

با شنیدن چنین مژده‌ای که با خواندن آن دعا دریافت داشتم، از حضرت سؤال کردم: ای مولای من و ای فرزند خاندان پاک و معصوم، آن دعا چیست؟ و آداب آن چگونه است؟

امام صادق (ع) فرمود: ای مادر داود ماه محترم رجب نزدیک است و در این ماه مبارک دعا مستجاب می‌گردد، همین‌که ماه رجب رسید سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم آن را که ایام بیض و شبانه‌روز نورانی نام دارد روزه بگیر. نزدیک ظهر روز پانزدهم غسل کن و هشت رکعت نماز با رکوع و سجود دقیق و حساب شده انجام بده.

آن گاه حضرت دستور کامل اعمال و آداب دعای مخصوص را به من تعلیم داد.

ماه رجب فرا رسید و اعمالی که امام صادق (ع) گفته بود را انجام دادم و پسرم داود آزاد شد، داوود را نزد امام صادق (ع) بردم و آن حضرت به فرزندم گفت: علت آزادی تو از زندان این بود که منصور دوانیقی، علی (ع) را در خواب دیده بود و حضرت علی (ع) به منصور فرموده بود اگر فرزند مرا آزاد نکنی تو را در آتش خواهم انداخت، منصور هم درحالی‌که لهیب آتش را نزد خود مشاهده می‌کرد ناچار به آزادی تو اقدام کرد.

ام داود می‌گوید از امام صادق (ع) سؤال کردم: ای مولای من آیا این دعا را در غیر ماه رجب هم می‌توان خواند؟ آن حضرت فرمود: اگر روز عرفه با جمعه هماهنگ شود این دعا را می‌توان خواند و هرکس هم به این دعا اقدام کند پس از پایان، خداوند او را مشمول غفران و آمرزش خود قرار می‌دهد.

دعا و اعمال ام‌داود

عمل اُمّ داود مهم‌ترین اعمال این روز [نیمهٔ رجب] است و برای برآمدن حاجات و برطرف شدن سختی‌ها و دفع ستم ستمکاران بسیار مؤثّر است؛ و کیفیت آن بنابر آنچه در کتاب «مصباح المتهجد» شیخ طوسی آمده چنین است:

چون بخواهد این عمل را بجا آورد، روزهای سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم را روزه بدارد، سپس در روز پانزدهم هنگام ظهر غسل کند و چون وقت ظهر داخل گردد، نماز ظهر و عصر را با رکوع و سجود نیکو در جایی خلوت بجا آورد که چیزی او را مشغول نکند و کسی با او سخن نگوید.

چون از نماز فراغت یابد، رو به‌جانب قبله کند و سوره «حمد» را «صد مرتبه» و سوره «توحید» را نیز «صد مرتبه» و «آیت‌الکرسی» را «ده مرتبه» بخواند و بعد از این‌ها قرائت کند سوره‌های «انعام، بنی‌اسرائیل (اسراء)، کهف، لقمان، یس، صافات، حم سجده، حم عسق، حم دخان، فتح، واقعه، ملک، ن، اذَا السَّماءُ انْشَقَّتْ و پس از آن را تا آخر قرآن.

چون از این‌ها فارغ شود، درحالی‌که روبه‌قبله هست، بگوید:

صَدَقَ الله الْعَظِیمُ الَّذِی لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ الْحَی الْقَیومُ ذُوالْجَلالِ وَالْإِکرامِ، الرَّحْمٰنُ الرَّحِیمُ، الْحَلِیمُ الْکرِیمُ، الَّذِی لَیسَ کمِثْلِهِ شَیءٌ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ، الْبَصِیرُ الْخَبِیرُ، ﴿شَهِدَ الله أَنَّهُ لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ وَالْمَلائِکةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قائِماً بِالْقِسْطِ لَا إِلٰهَ إِلّا هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ﴾، وَبَلَّغَتْ رُسُلُهُ الْکرامُ وَأَنَا عَلَیٰ ذٰلِک مِنَ الشَّاهِدِینَ؛

راست فرمود خدای بزرگ که معبودی جز او نیست، خدای زنده و به خود پاینده، دارای بزرگی و بزرگواری، مهربان و بخشنده، بردبار و کریم که چیزی همانند او نیست و او شنوای دانای بینای آگاه است، گواهی داد خدا، خدایی که معبودی جز او نیست و فرشتگان و صاحبان دانش هم گواهان وحدانیت اویند و اینکه بر پا دارنده عدالت است، معبودی جز او که عزیز حکیم است، نیست و پیامبران بزرگوارش این حقیقت را به مردم رساندند و من بر این واقعیت از گواهانم؛

اللهمَّ لَک الْحَمْدُ، وَلَک الْمَجْدُ، وَلَک الْعِزُّ، وَلَک الْفَخْرُ، وَلَک الْقَهْرُ، ولَک النِّعْمَةُ، وَلَک الْعَظَمَةُ، وَلَک الرَّحْمَةُ، وَلَک الْمَهابَةُ، وَلَک السُّلْطانُ، وَلَک الْبَهاءُ، وَلَک الامْتِنانُ، وَلَک التَّسْبِیحُ، وَلَک التَّقْدِیسُ، وَلَک التَّهْلِیلُ، وَلَک التَّکبِیرُ، وَلَک مَا یریٰ، وَلَک مَا لا یریٰ، وَلَک مَا فَوْقَ السَّماواتِ الْعُلیٰ، وَلَک مَا تَحْتَ الثَّریٰ، وَلَک الْأَرَضُونَ السُّفْلیٰ، وَلَک الْآخِرَةُ وَالْأُولیٰ، وَلَک مَا تَرْضیٰ بِهِ مِنَ الثَّناءِ وَالْحَمْدِ وَالشُّکرِ وَالنَّعْماءِ.

خدایا! تنها برای توست، سپاس و بزرگواری و عزّت و افتخار و چیرگی و نعمت و عظمت و رحمت و هیبت و سلطنت و زیبایی و نعمت‌بخشی و تنزیه و تقدیس و یکتایی و بزرگی و دیدنی‌ها و نادیدنی‌ها و آنچه بر فراز آسمان‌های بلند است و آنچه در اعماق زمین است و زمین‌های فروتر و آخرت و دنیا و آنچه به آن خشنود شوی از ثنا و ستایش و سپاس و نعمت‌ها

اللهمَّ صَلِّ عَلَیٰ جَبْرَئِیلَ أَمِینِک عَلَیٰ وَحْیک، وَالْقَوِی عَلَیٰ أَمْرِک، وَالْمُطاعِ فِی سَمَاوَاتِک وَمَحالِّ کراماتِک، الْمُتَحَمِّلِ لِکلِماتِک، النَّاصِرِ لِأَنْبِیائِک، الْمُدَمِّرِ لِأَعْدائِک؛ اللهمَّ صَلِّ عَلَیٰ مِیکائِیلَ مَلَک رَحْمَتِک، وَالْمَخْلُوقِ لِرَأْفَتِک، وَالْمُسْتَغْفِرِ الْمُعِینِ لِأَهْلِ طاعَتِک.

خدایا! بر جبرئیل درود فرست، آن فرشته امین بر وحی‌ات و نیرومند بر انجام فرمانت و فرمان‌بردار در آسمان‌ها و جایگاه‌های کراماتت، حمل کننده کلماتت، یاور پیامبرانت، نابود کننده دشمنانت؛ خدایا، بر میکائیل درود فرست آن فرشته رحمتت، آفریده برای نمایش رأفتت و آمرزش‌خواه و یاور اهل طاعتت،

اللهمَّ صَلِّ عَلَیٰ إِسْرافِیلَ حامِلِ عَرْشِک، وَصاحِبِ الصُّوْرِ الْمُنْتَظِرِ لِأَمْرِک، الْوَجِلِ الْمُشْفِقِ مِنْ خِیفَتِک. اللهمَّ صَلِّ عَلَیٰ حَمَلَةِ الْعَرْشِ الطَّاهِرِینَ، وَعَلَی السَّفَرَةِ الْکرامِ الْبَرَرَةِ الطَّیبِینَ، وَعَلَیٰ مَلائِکتِک الْکرامِ الْکاتِبِینَ، وَعَلَیٰ مَلائِکةِ الْجِنانِ، وَخَزَنَةِ النِّیرانِ، وَمَلَک الْمَوْتِ وَالْأَعْوانِ، یا ذَا الْجَلالِ وَالْإِکرامِ.

خدایا! بر اسرافیل درود فرست، آن فرشته حمل‌کننده عرشت و صاحب صور (شیپور) قیامت، آن چشم به راه فرمانت، اندیشناک و بیمناک از هراست، خدایا درود فرست بر حاملان عرش، آن حاملان پاک نهاد و بر سفیران بزرگوار، آن نیکان پاکیزه و بر فرشتگانت آن بزرگواران نویسنده اعمال بندگان و بر فرشتگان بهشت و گماشتگان بر دوزخ و فرشته مرگ و یارانش، ای صاحب عظمت و بزرگواری،

اللهمَّ صَلِّ عَلَیٰ أَبِینا آدَمَ بَدِیعِ فِطْرَتِک الَّذِی کرَّمْتَهُ بِسُجُودِ مَلائِکتِک، وَأَبَحْتَهُ جَنَّتَک. اللهمَّ صَلِّ عَلَیٰ أُمِّنا حَوّاءَ، الْمُطَهَّرَةِ مِنَ الرِّجْسِ، الْمُصَفَّاةِ مِنَ الدَّنَسِ، الْمُفَضَّلَةِ مِنَ الْإِنْسِ، الْمُتَرَدِّدَةِ بَینَ مَحالِّ الْقُدْسِ؛

خدایا! درود فرست بر پدرمان آدم، پدیده آفرینشت که او را گرامی داشتی با سجده فرشتگانت و بهشت را به او بخشیدی، خدایا! بر مادرمان حوّا درود فرست، آن پاکیزه از پلیدی و صفا یافته از چرکی و برتر از آدمیان و گردش کننده در جایگاه‌های مقدّس؛

اللهمَّ صَلِّ عَلَیٰ هابِیلَ وَشَیثٍ وَ إِدْرِیسَ وَنُوحٍ وَهُودٍ وَصالِحٍ وَ إِبْراهِیمَ وَ إِسْماعِیلَ وَ إِسْحاقَ وَیعْقُوبَ وَیوسُفَ وَالْأَسْباطِ وَلُوطٍ وَشُعَیبٍ وَأَیوْبَ وَمُوسیٰ وَهارُونَ وَیوشَعَ وَمِیشا وَالْخِضْرِ وَذِی الْقَرْنَینِ وَیونُسَ وَ إِلْیاسَ وَالْیسَعَ وَذِی الْکفْلِ وَطالُوتَ وَداوُدَ وَسُلَیمانَ وَزَکرِیا وَشَعْیا وَیحْییٰ وَتُورَخَ وَمَتّی وَ إِرْمِیا وَحَیقُوقَ وَدانِیالَ وَعُزَیرٍ وَعِیسیٰ وَشَمْعُونَ وَجِرْجِیسَ وَالْحَوارِیینَ وَالْأَتْباعِ وَخالِدٍ وَحَنْظَلَةَ وَلُقْمانَ؛

خدایا! درود فرست بر هابیل و شیث و ادریس و نوح و هود و صالح و ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و یوسف و اسباط و لوط و شعیب و ایوب و موسی و هارون و یوشع و میشا و خضر و ذی القرنین و یونس و الیاس و یسع و ذی الکفل و طالوت و داود و سلیمان و زکرّیا و شعیا و یحیی و تورخ و متی و ارمیا و حیقوق و دانیال و عُزَیر و عیسی و شمعون و جرجیس و حواریون و پیروان و خالد و حنظله و لقمان؛

اللهمَّ صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَارْحَمْ مُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّدٍ، وَبارِک عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ کما صَلَّیتَ وَرَحِمْتَ وَبارَکتَ عَلَیٰ إِبْراهِیمَ وَآلِ إِبْراهِیمَ، إِنَّک حَمِیدٌ مَجِیدٌ. اللهمَّ صَلِّ عَلَی الْأَوْصِیاءِ وَالسُّعَداءِ وَالشُّهَداءِ وَأَئِمَّةِ الْهُدیٰ؛

خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و بر محمّد و خاندان محمّد رحمت فرست و بر محمّد و خاندان محمّد برکت فرست، آن‌چنان‌که درود و رحمت و برکت بر ابراهیم و خاندان ابراهیم فرستادی، به‌حقیقت تویی ستوده و بزرگوار، خدایا! درود فرست بر اوصیاء و سعادتمندان و شهیدان و امامان هدایتگر؛

اللهمَّ صَلِّ عَلَی الْأَبْدالِ وَالْأَوْتادِ وَالسُّیاحِ وَالْعُبَّادِ وَالْمُخْلِصِینَ وَالزُّهَّادِ وَأَهْلِ الْجِدِّ وَالاجْتِهادِ، وَاخْصُصْ مُحَمَّداً وَأَهْلَ بَیتِهِ بِأَفْضَلِ صَلَواتِک، وَأَجْزَلِ کراماتِک، وَبَلِّغْ رُوحَهُ وَجَسَدَهُ مِنِّی تَحِیةً وَسَلاماً، وَزِدْهُ فَضْلاً وَشَرَفاً وَکرَماً حَتّیٰ تُبَلِّغَهُ أَعْلیٰ دَرَجاتِ أَهْلِ الشَّرَفِ مِنَ النَّبِیینَ وَالْمُرْسَلِینَ وَالْأَفاضِلِ الْمُقَرَّبِینَ

خدایا! درود فرست بر ابدال و اوتاد و جهانگردان و عبادت‌کنندگان و مخلصان و پارسایان و اهل کوشش و تلاش و محمّد و اهل‌بیتش را خاص گردان به برترین درودهایت و بزرگ‌ترین کراماتت و بر روح و جسمش از سوی من تحیت و سلام رسان و او را آن‌چنان فضل و شرف و کرامت بیافزایی که او را به بالاترین درجات اهل شرف از پیامبران و فرستادگان و برترین بندگان مقربّت برسانی،

اللهمَّ وَصَلِّ عَلَیٰ مَنْ سَمَّیتُ وَمَنْ لَمْ أُسَمِّ مِنْ مَلائِکتِک وَأَنْبِیائِک وَرُسُلِک وَأَهْلِ طاعَتِک، وَأَوْصِلْ صَلَواتِی إِلَیهِمْ وَ إِلیٰ أَرْواحِهِمْ وَاجْعَلْهُمْ إِخْوانِی فِیک، وَأَعْوانِی عَلَیٰ دُعائِک.

خدایا! درود فرست بر آن‌که نام بردم و بر آن‌که نام نبردم از فرشتگانت و پیامبرانت و رسولانت و اهل طاعتت و درودهایم را بر ایشان و بر ارواحشان برسان و آنان را برادرانم در آستانت و یارانم بر دعایت قرار بده،

اللهمَّ إِنِّی أَسْتَشْفِعُ بِک إِلَیک، وَبِکرَمِک إِلیٰ کرَمِک، وَبِجُودِک إِلیٰ جُودِک، وَبِرَحْمَتِک إِلیٰ رَحْمَتِک، وَبِأَهْلِ طاعَتِک إِلَیک؛ وَأَسْأَلُک اللهمَّ بِکلِّ ما سَأَلَک بِهِ أَحَدٌ مِنْهُمْ مِنْ مَسْأَلَةٍ شَرِیفَةٍ غَیرِ مَرْدُودَةٍ، وَبِما دَعَوْک بِهِ مِنْ دَعْوَةٍ مُجابَةٍ غَیرِ مُخَیبَةٍ،

خدایا! شفاعت می‌جویم از تو به‌سوی تو و از کرمت به‌سوی کرمت و از جودت به‌سوی جودت و از رحمتت به‌سوی رحمتت و از اهل طاعتت به سویت؛ و از تو می‌خواهم تمام آنچه را که یکی از بندگان شایسته‌ات از تو درخواست کرده، درخواست شرافت افزایی که مردود نشده و می‌خوانمت به آنچه تو را بدان خوانده‌اند، خواندنی که اجابت شده و به نومیدی نرسیده،

یا الله یا رَحْمٰنُ یا رَحِیمُ یا حَلِیمُ یا کرِیمُ یا عَظِیمُ یا جَلِیلُ یا مُنِیلُ یا جَمِیلُ یا کفِیلُ یا وَکیلُ یا مُقِیلُ یا مُجِیرُ یا خَبِیرُ یا مُنِیرُ یا مُبِیرُ یا مَنِیعُ یا مُدِیلُ یا مُحِیلُ یا کبِیرُ یا قَدِیرُ یا بَصِیرُ یا شَکورُ یا بَرُّ یا طُهْرُ یا طاهِرُ یا قاهِرُ یا ظاهِرُ یا باطِنُ یا ساتِرُ

ای خدا، ای بخشنده، ای مهربان، ای بردبار، ای کریم، ای بزرگ، ای باشکوه، ای بخشنده، ای زیبا، ای سرپرست، ای کارگشا، ای برگیرنده لغزش‌ها، ای پناه ده، ای آگاه، ای روشنی‌بخش، ای نابودکننده، ای والا مقام، ای چرخاننده، ای دگرگون‌ساز، ای بزرگ، ای توانا، ای بینا، ای ستایش‌پذیر، ای نیکوکردار، ای پاکی، ای پاک، ای چیره، ای پیدا، ای پنهان،

یا مُحِیطُ یا مُقْتَدِرُ یا حَفِیظُ یا مُتَجَبِّرُ یا قَرِیبُ یا وَدُودُ یا حَمِیدُ یا مَجِیدُ یا مُبْدِئُ یا مُعِیدُ یا شَهِیدُ یا مُحْسِنُ یا مُجْمِلُ یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ یا قابِضُ یا باسِطُ یا هادِی؛

ای پرده‌پوش، ای فراگیر، ای توانمند، ای نگهبان، ای بزرگ‌منش، ای نزدیک، ای مهرورز، ای ستوده، ای بزرگوار، ای آغازگر، ای بازگرداننده، ای گواه، ای احسان کننده، ای زیبایی‌بخش، ای عطا بخش، ای فزونی‌بخش، ای گیرنده، ای دهنده، ای هدایت‌گر؛

یا مُرْسِلُ یا مُرْشِدُ یا مُسَدِّدُ یا مُعْطِی یا مانِعُ یا دافِعُ یا رافِعُ یا باقِی یا واقِی یا خَلَّاقُ یا وَهَّابُ یا تَوَّابُ یا فَتَّاحُ یا نَفَّاحُ یا مُرْتاحُ یا مَنْ بِیدِهِ کلُّ مِفْتاحٍ یا نَفَّاعُ یا رَؤُوفُ یا عَطُوفُ یا کافِی یا شافِی یا مُعافِی یا مُکافِی یا وَفِی یا مُهَیمِنُ یا عَزِیزُ یا جَبّارُ یا مُتَکبِّرُ.

ای فرستنده، ای ارشاد کننده، ای استوارساز، ای عطا کننده، ای منع کننده، ای دفع کننده، ای بلندی‌بخش، ای همیشگی، ای نگهدار، ای آفریننده، ای بسیار بخشنده، ای توبه‌پذیر، ای کارگشا، ای فراوان‌دهنده، ای نشاط آفرین، ای آن‌که هر کلیدی به دست اوست، ای بسیار سود رسان، ای مهرورز، ای عطوف، ای بسنده، ای شفابخش، ای عافیت‌بخش، ای پاداش‌دهنده، ای وفاکننده، ای سلطه‌گر، ای با عزّت، ای جبران‌کننده، ای بزرگ‌منش،

یا سَلامُ یا مُؤْمِنُ یا أَحَدُ یا صَمَدُ یا نُورُ یا مُدَبِّرُ یا فَرْدُ یا وِتْرُ یا قُدُّوسُ یا ناصِرُ یا مُؤْ نِسُ یا باعِثُ یا وارِثُ یا عالِمُ یا حاکمُ یا بادِی یا مُتَعالِی یا مُصَوِّرُ یا مُسَلِّمُ یا مُتَحَبِّبُ یا قائِمُ یا دائِمُ یا عَلِیمُ یا حَکیمُ یا جَوادُ یا بارِئُ یا بارُّ یا سارُّ یا عَدْلُ یا فاصِلُ یا دَیانُ یا حَنَّانُ یا مَنَّانُ؛

ای سلام، ای ایمنی‌بخش، ای یکتا، ای بی‌نیاز، ای نور، ای تدبیرگر، ای فرد، ای تک، ای قدوس، ای یاور، ای همدم، ای برانگیزنده، ای وارث، ای دانا، ای فرمان‌ده، ای آغازگر، ای برتر، ای صورتگر، ای سلامتی‌بخش، ای دوستی‌ورز، ای پایدار، ای همیشه، ای دانا، ای فرزانه، ای بخشنده، ای آفریننده، ای نیکوکار، ای شادی‌افزا، ای دادگر، ای داور، ای جزا دهنده، ای پرمهر، ای منّت‌گذار؛

یا سَمِیعُ یا بَدِیعُ یا خَفِیرُ یا مُعِینُ یا ناشِرُ یا غافِرُ یا قَدِیمُ یا مُسَهِّلُ یا مُیسِّرُ یا مُمِیتُ یا مُحْیی یا نافِعُ یا رازِقُ یا مُقْتَدِرُ یا مُسَبِّبُ یا مُغِیثُ یا مُغْنِی یا مُقْنِی یا خالِقُ یا راصِدُ یا واحِدُ یا حاضِرُ یا جابِرُ یا حافِظُ یا شَدِیدُ یا غِیاثُ یا عائِدُ یا قابِضُ

ای شنوا، ای پدیدآور، ای پشتیبان، ای یاور، ای زندگی‌بخش مردگان، ای آمرزنده، ای دیرینه، ای آسانی‌بخش، ای هموار کننده، ای میراننده، ای زنده کننده، ای سودبخش، ای روزی بخش، ای قدرتمند، ای سبب‌ساز، ای فریادرس، ای بی‌نیازکننده، ای دارایی‌بخش، ای آفریننده، ای در کمین، ای یگانه، ای حاضر، ای جبران کننده، ای نگهدار، ای استوار، ای فریادرس، ای بازگرداننده، ای گیرنده،

یا مَنْ عَلا فَاسْتَعْلیٰ فَکانَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلیٰ قَرُبَ فَدَنا، وَبَعُدَ فَنَأَیٰ، وَعَلِمَ السِّرَّ وَأَخْفیٰ، یا مَنْ إِلَیهِ التَّدْبِیرُ وَلَهُ الْمَقادِیرُ، وَیا مَنِ الْعَسِیرُ عَلَیهِ سَهْلٌ یسِیرٌ، یا مَنْ هُوَ عَلَیٰ مَا یشاءُ قَدِیرٌ، یا مُرْسِلَ الرِّیاحِ، یا فالِقَ الْإِصْباحِ، یا باعِثَ الْأَرْواحِ، یا ذَا الْجُودِ وَالسَّماحِ، یا رادَّ مَا قَدْ فاتَ، یا ناشِرَ الْأَمْواتِ، یا جامِعَ الشَّتاتِ؛

ای که بلندی جست و بر فراز آمد، پس در چشم انداز برتر جای گرفت، ای آن‌که نزدیک شد پس در کنار آمد و دور شد پس نایافتنی شد و نهان و ناپیداتر را دانست، ای آن‌که تدبیر امور با اوست و اندازه‌ها به دست او، ای آن‌که هر دشواری بر او سهل و آسان است، ای آن‌که بر هرچه بخواهد تواناست، ای فرستنده بادها، ای پدیدآورنده روشنی بامداد، ای برانگیزنده ارواح، ای صاحب جود و بخشش، ای بازگرداننده آنچه از دست رفته، ای زنده کننده مردگان، ای گردآورنده پراکنده‌ها؛

یا رازِقَ مَنْ یشاءُ بِغَیرِ حِسابٍ، وَیا فاعِلَ مَا یشاءُ کیفَ یشاءُ، وَیا ذَا الْجَلالِ وَالْإِکرامِ، یا حَی یا قَیومُ، یا حَیاً حِینَ لا حَی، یا حَی یا مُحْیی الْمَوْتیٰ، یا حَی لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ بَدِیعُ السَّماواتِ وَالْأَرْضِ.

ای روزی‌بخش بی‌حساب به هرکه خواهی، ای انجام‌دهنده آنچه خواهی هرگونه که خواهی، ای صاحب بزرگی و بزرگواری، ای زندهٔ به خود پاینده، ای زنده آنگاه که نباشد زنده، ای زنده کننده مردگان، ای زنده‌ای که معبودی جز تو نیست، پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین،

یا إِلٰهِی وَسَیدِی صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَارْحَمْ مُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّدٍ، وَبارِک عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، کما صَلَّیتَ وَبارَکتَ وَرَحِمْتَ عَلَیٰ إِبْراهِیمَ وَآلِ إِبْراهِیمَ، إِنَّک حَمِیدٌ مَجِیدٌ، وَارْحَمْ ذُلِّی وَفاقَتِی وَفَقْرِی وَانْفِرادِی وَوَحْدَتِی، وَخُضُوعِی بَینَ یدَیک، وَاعْتِمادِی عَلَیک، وَتَضَرُّعِی إِلَیک؛

ای خدای من و آقای من، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و بر محمّد و خاندان محمّد رحمت فرست و بر محمّد و خاندان محمّد برکت فرست، آن‌چنان‌که درود و برکت و رحمت خویش را بر ابراهیم و خاندان ابراهیم فرستادی، به یقین که ستوده و بزرگواری و رحمت آر بر خواری و نداری و تهیدستی من و بر تک بودن و تنهایی و فروتنی من در برابرت و بر اعتمادم بر تو و زاری‌ام به درگاهت؛

أَدْعُوک دُعاءَ الْخاضِعِ الذَّلِیلِ الْخاشِعِ الْخائِفِ الْمُشْفِقِ الْبائِسِ الْمَهِینِ الْحَقِیرِ الْجائِعِ الْفَقِیرِ الْعائِذِ الْمُسْتَجِیرِ الْمُقِرِّ بِذَنْبِهِ، الْمُسْتَغْفِرِ مِنْهُ، الْمُسْتَکینِ لِرَبِّهِ، دُعاءَ مَنْ أَسْلَمَتْهُ ثِقَتُهُ وَرَفَضَتْهُ أَحِبَّتُهُ، وَعَظُمَتْ فَجِیعَتُهُ، دُعاءَ حَرِقٍ حَزِینٍ ضَعِیفٍ مَهِینٍ بائِسٍ مُسْتَکینٍ بِک مُسْتَجِیرٍ.

تو را می‌خوانم، خواندن آن فروتن خوار خاشع ترسان بیمناک بینوای پست ناچیز گرسنه نادار پناهندهٔ پناه‌جوی، معترف به گناه، آمرزش‌خواه از گناه، درمانده به درگاه پروردگارش، می‌خوانمت خواندن آن‌که معتمدانش او را واگذاشته‌اند و دوستانش او را ترک گفته‌اند و درد جانکاهش بزرگ شده، می‌خوانمت خواندن آن دل‌سوخته غمگین ناتوان بی‌مقدار بی‌نوای درمانده پناه‌جو،

اللهمَّ وَأَسْأَلُک بِأَنَّک مَلِیک وَأَنَّک مَا تَشاءُ مِنْ أَمْرٍ یکونُ، وَأَنَّک عَلَیٰ مَا تَشاءُ قَدِیرٌ. وَأَسْأَلُک بِحُرْمَةِ هٰذَا الشَّهْرِ الْحَرامِ، وَالْبَیتِ الْحَرامِ، وَالْبَلَدِ الْحَرامِ، وَالرُّکنِ وَالْمَقامِ، وَالْمَشاعِرِ الْعِظامِ، وَبِحَقِّ نَبِیک مُحَمَّدٍ عَلَیهِ وَآلِهِ السَّلامُ؛

خدایا! از تو درخواست می‌کنم به‌حق اینکه فرمانروایی و آنچه بخواهی می‌شود و بر آنچه بخواهی توانایی و از تو درخواست می‌کنم به احترام این ماه محترم و خانه محترم و شهر محترم و رکن و مقام و مشاعر بزرگ و به‌حق پیامبرت محمّد که بر او و خاندانش سلام؛

یا مَنْ وَهَبَ لِآدَمَ شَیثاً، وَلِإِبْراهِیمَ إِسْماعِیلَ وَ إِسْحاقَ، وَیا مَنْ رَدَّ یوسُفَ عَلَیٰ یعْقُوبَ، وَیا مَنْ کشَفَ بَعْدَ الْبَلاءِ ضُرَّ أَیوْبَ، یا رادَّ مُوسیٰ عَلَیٰ أُمِّهِ، وَزائِدَ الْخِضْرِ فِی عِلْمِهِ، وَیا مَنْ وَهَبَ لِداوُدَ سُلَیمانَ، وَلِزَکرِیا یحْییٰ، وَ لِمَرْیمَ عِیسیٰ، یا حافِظَ بِنْتِ شُعَیبٍ، وَیا کافِلَ وَلَدِ أُمِّ مُوسیٰ أَسْأَلُک أَنْ تُصَلِّی عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَغْفِرَ لِی ذُنُوبِی کلَّها، وَتُجِیرَنِی مِنْ عَذابِک، وَتُوجِبَ لِی رِضْوانَک وَأَمانَک وَ إِحْسانَک وَغُفْرانَک وَجِنانَک.

ای آن‌که به آدم شیث را بخشید و به ابراهیم اسماعیل و اسحاق را و ای آن‌که یوسف را به یعقوب بازگرداند و ای آن‌که بدحالی ایوب را پس از آزمون برطرف ساخت، ای بازگرداننده موسی به مادرش و فزونی‌بخش دانش خضر، ای آن‌که سلیمان را به داود بخشید و یحیی را به زکریا و عیسی را به مریم، ای نگهدار دختر شعیب، ای سرپرست فرزند مادر موسی، از تو می‌خواهم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و همه گناهان مرا بیامرزی و از عذابت پناهم دهی و مرا مستوجب خشنودی و ایمنی و احسان و آمرزش و بهشت خویش قرار دهی

وَأَسْأَلُک أَنْ تَفُک عَنِّی کلَّ حَلْقَةٍ بَینِی وَبَینَ مَنْ یؤْذِینِی؛ وَتَفْتَحَ لِی کلَّ بابٍ، وَتُلَینَ لِی کلَّ صَعْبٍ، وَتُسَهِّلَ لِی کلَّ عَسِیرٍ، وَتُخْرِسَ عَنِّی کلَّ ناطِقٍ بِشَرٍّ، وَتَکفَّ عَنِّی کلَّ باغٍ، وَتَکبِتَ عَنِّی کلَّ عَدُوٍّ لِی وَحاسِدٍ، وَتَمْنَعَ مِنِّی کلَّ ظالِمٍ، وَتَکفِینِی کلَّ عائِقٍ یحُولُ بَینِی وَبَینَ حاجَتِی وَیحاوِلُ أَنْ یفَرِّقَ بَینِی وَبَینَ طاعَتِک وَیثَبِّطَنِی عَنْ عِبادَتِک.

و از تو درخواست می‌کنم هر حلقه‌ای که میان من و آزاردهنده من است باز کنی؛ و هر دری را برایم باز کنی و هر سختی را برایم آسان نمایی و هر مشکلی را برایم هموار کنی و زبان هر بدگوی از من را ناگویا سازی و هر متجاوزی را از من بازداری و هر دشمن و حسود بر من را نابود نمایی و هر ستمگری را از من بازداری و مرا از هر مانعی که بین من و حاجتم حائل می‌شود و می‌خواهد بین من و طاعتت جدایی اندازد و از عبادتت بازدارد کفایت فرمایی،

یا مَنْ أَلْجَمَ الْجِنَّ الْمُتَمَرِّدِینَ، وَقَهَرَ عُتاةَ الشَّیاطِینِ، وَأَذَلَّ رِقابَ الْمُتَجَبِّرِینَ، وَرَدَّ کیدَ الْمُتَسَلِّطِینَ عَنِ الْمُسْتَضْعَفِینَ، أَسْأَلُک بِقُدْرَتِک عَلَیٰ مَا تَشاءُ، وَتَسْهِیلِک لِما تَشاءُ کیفَ تَشاءُ أَنْ تَجْعَلَ قَضاءَ حاجَتِی فِیما تَشاءُ.

ای آن‌که پریان سرکش را مهار نمودی و شیاطین متکبّر را مقهور ساختی و گردن گردنکشان را به خاک ذلّت افکندی و بداندیشی چیره‌جویان را از مستضعفان بازگرداندی، از تو می‌خواهم با قدرتت بر هرچه می‌خواهی و آسان نمودنت هرچه را بخواهی به هرگونه که بخواهی اینکه برآوردن حاجتم را در زمره آنچه می‌خواهی قرار دهی.

سپس بر زمین سجده کند و طرف رخسار خود را بر خاک بگذار و بگو:

اللهمَّ لَک سَجَدْتُ، وَبِک آمَنْتُ، فَارْحَمْ ذُلِّی وَفاقَتِی وَاجْتِهادِی وَتَضَرُّعِی وَمَسْکنَتِی وَفَقْرِی إِلَیک یا رَبِّ.

خدایا! برای تو سجده کردم و به تو ایمان آوردم، پس رحمت آور بر خواری‌ام و تنگدستی‌ام و کوششم و زاری‌ام و درماندگی‌ام و نیازم به سویت ای پروردگار من. بکوش که دیده‌هایت اشک‌ریزان باشد، هرچند به اندازه سر سوزن که این خود نشانه برآورده شدن دعاست.