به گزارش حلقه وصل، شیوع ویروس کرونا و تعویق المپیک توکیو موجب شد تا فدراسیون والیبال ایران به فسخ قرارداد ایگور کولاکوویچ، سرمربی خود فکر کند. پس از کش و قوس‌های فراوان این اتفاق افتاد و طرفین به صورت توافقی به این همکاری خاتمه دادند. حالا موضوع انتخاب جایگزین به یک چالش جدی برای فدراسیون تبدیل شده است.
فدراسیون‌نشین‌ها به گفته خود هنوز نتوانسته‌اند به جمع‌بندی نهایی برسند که از مربی داخلی استفاده کنند یا خارجی. در همین راستا، چند روز پیش نشستی با حضور مربیان و پیشکسوتان این رشته برگزار شد، اما خروجی نهایی آن جلسه هنوز اعلام نشده است.
محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال، با مطرح کردن این پرسش که از تیم ملی در آینده چه انتظاراتی داریم، گفت: "هدف از برگزاری نشست‌های هم‌اندیشی، برآورده کردن انتظارات مردم از تیم ملی و والیبال ایران است. باید با استفاده از ظرفیت خانواده والیبال به ارتقای جایگاه جهانی این رشته کمک کنیم."
در آن نشست، بیشتر مربیان معتقد بودند زمان اعتماد به مربیان ایرانی فرا رسیده و همه باید حمایت کنند تا چنین گزینه ای روی نیمکت تیم در المپیک بنشیند. در این بین، برخی کارشناسان هم اعتقاد داشتند با توجه به شرایط موجود، برای المپیک پیش‌رو باید از مربی خارجی استفاده کرد.
در پایان این جلسه رئیس فدراسیون وقتی با سوالی ناگهانی درمورد احتمال بازگشت ولاسکو به ایران روبرو شد، این موضوع را رد نکرد و گفت که پیام‌هایی رد و بدل شده اما هنوز هیچ چیزی قطعی نیست. در این بین، سوالاتی مطرح می‌شود که مهمترینش این است که وقتی هنوز جمع‌بندی نهایی درمورد سرمربی آینده تیم ملی صورت نگرفته، فدراسیون با چه هدف و استراتژی با مربیان مختلف صحبت می‌کند؟ موضوع دیگر اینکه ولاسکو ۲ سال پیش رسماً از دنیای مربیگری خداحافظی کرد و هم‌اکنون با فدراسیون ایتالیا به عنوان مشاور در تیم‌های پایه فعالیت می‌کند. البته برخی رسانه‌های ایتالیایی مدعی شدند که حضور ولاسکو در ایران امکان پذیر نیست چراکه با فدراسیون این کشور قرارداد دارد و نمی‌تواند قراردادش را فسخ کند.
پس از مطرح شدن نام ولاسکو برای حضور در ایران گمانه‌زنی‌ها آغاز شد. برخی مدعی شدند قرار است به عنوان مشاور به ایران بیاید و برخی دیگر می‌گفتند فقط باید به عنوان سرمربی کار کند. در این بین میلاد تقوی، سرپرست دبیری فدراسیون از مذاکره و صحبت با ولاسکو ابراز بی‌اطلاعی کرد تا آشفتگی فدراسیون بیش از پیش به چشم بیاید.
محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال درمورد بازگشت احتمالی خوان سیچلو به ایران و نشست روی نیمکت تیم ملی اظهار داشت: "در مقطعی که ولاسکو سرمربی تیم ملی بود، سیچلو با وی کار می‌کرد و کمک‌های قابل توجهی هم کرد. یکی از موضوعات مهم برای ما این است که اگر قرار باشد با مربیان داخلی کار کنیم، در کنارشان امثال ولاسکو را بیاوریم؛ در غیر اینصورت از افرادی استفاده کنیم که در تمرینات یا آنالیز بتوانند به تیم ملی ایران کمک کنند."
پس از این اظهارات، خوان مانوئل سیچلو، مربی پیشین تیم ملی والیبال، در خصوص اینکه آیا برای حضورش در ایران مذاکراتی با وی انجام شده است، تصریح کرد: "تاکنون تماسی با من گرفته نشده و صحبتی در این خصوص با من نشده است. شاید مسئولان با ولاسکو تماس گرفته‌اند."
تمام این صحبت‌ها در شرایطی مطرح می‌شود که پیش از این از گزینه‌هایی همچون دی‌جورجی، لورنزتی و ... نام برده می‌شد. در قدم بعدی اکثر اهالی این رشته به مربیان داخلی رای اعتماد دادند و ناگهان نام‌هایی همچون ولاسکو و سیچلو به زبان آمد. فدراسیون والیبال هم ضمن رد تمام این اسامی به صورت ناخواسته اعلام می‌کرد که با گزینه‌های مختلف در حال صحبت است.
یکی از فرضیه‌های مطرح شده، انتخاب یک سرمربی ایرانی بود که خوان سیچلو به عنوان دستیار اول و ولاسکو به عنوان مشاور فنی به وی کمک کند. این موضوع از چند جهت می‌توان بررسی کرد. اگر تنها به اسامی حاضر روی این نیمکت نگاه کنیم، بسیار جذاب و هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد اما آیا این دو، این پیشنهاد را می‌پذیرند؟ آیا گزینه ایرانی می‌پذیرد که در این شرایط کار کند؟ آیا پس از مدتی همه نمی‌گویند که مربی ایرانی هیچ نقشی در تیم ملی ندارد؟ گزینه ایرانی تا چد حد می‌پذیرد که ولاسکو و سیچلو برایش تصمیم‌گیری کنند؟ با در نظر گرفتن برخی مسائل فرهنگی و نگاهی به گذشته رشته‌ای مثل فوتبال، شاید صحبت در این خصوص راحت‌تر شود.
درخصوص سایر فرضیات هم نکات زیادی وجود دارد. اینکه ولاسکو به عنوان سرمربی وارد ایران شود یا اینکه سیچلو هدایت تیم را برعهده بگیرد، هم می‌توان نکات مثبت و منفی زیادی را عنوان کرد، اما موضوع مهمی که وجود دارد این است که والیبال ایران در المپیک بهترین نتیجه را بگیرد.
داورزنی از مدت‌ها قبل قول حضور روی سکوی المپیک را داده و حالا برای تحقق این رویا باید بهترین تصمیم را بگیرد. والیبال ایران این روزها در یک پیچ تاریخی قرار دارد و عبور سلامت از این پیچ می‌تواند گام بلندی برای پیشرفت این رشته باشد.