به گزارش حلقه وصل، غم روزی یکی از غم‌هایی است که بسیاری از مردم دنیا را درگیر خود کرده است؛ غمی که این روزها و با گسترش ویروس کرونا و درنهایت بیکاری عده‌ای از مردم موج بیشتری برداشته و ذهن‌های زیادی را به خود مشغول کرده است. درست است که تلاش برای جلب روزی یکی از دستورات مهم دین است، اما نباید از نظر دور داشت که روزی‌رسان حقیقی خدای متعال است؛ هم او که تا امروز هم رزق و روزی همه بندگان خود را داده و بعد از این نیز باید دست نیاز را به درگاه او بلند کرد.
غم روزی نداشته باشیم
خدا کند یقین برای انسان روزی شود! آیا آدمی هست که می‌ترسد از گرسنگی بمیرد؟! ولی باید بداند هم چنان که امکان دارد از گرسنگی بمیرد، اگر مردن او مقدر شده باشد، ممکن است از سیری بمیرد.
چه قدر خوب است انسان از ناحیه امر روزی راحت باشد، زیرا همّ و غم روزی بدتر از زحمت کار است. کسی که به همّ غم روزی مبتلاست، شب و روز کار می‌کند و پیوسته غصه روزی را می‌خورد.
گنج در اینجا نیست، آنجاست!
آقا شیخ عبدالحسین تهرانی رحمه‌الله در وسط مسجد متوکل در سامرا ایستاد و فرمود: این موضع را حفر کنید. حفر کردند و سنگ‌های مرمر قیمتی ظاهر شد. دستور داد آن‌ها را در حرم حضرت عسکریین علیهماالسلام نصب کردند.
همچنین ایشان می‌فرمود: زمینی در کنار فلان شهرستان و زمینی دیگر در فلان جا دارای گنج است.
عالمی دیگر دید جماعتی در باغی حفاری می‌کنند. فرمود: گنجی را که سراغش را می‌گیرید، اینجا نیست بلکه آنجاست و فلان مقدار است.
البته بنده این مطلب را نه برای جهت دنیوی‌اش عرض می‌کنم، بلکه برای عظمت مقام علم است و اینکه: «إنّ العُلماءَ وَرَثهُ الأنبیاء؛ عالمان وارث پیامبران علیهم السلام هستند.»
چه شد که ما این‌قدر فقیر شده‌ایم؟!
راهکاری برای در امان ماندن اموال
به آقا شیخ ابراهیم کلباسی رحمه‌الله که مال‌التجاره داشت و با آن امرارمعاش می‌کرد، خبر دادند که کشتی‌های تجاری غرق شده و مال‌التجاره شما هم در ضمن اموال دیگر غرق شده است. ایشان فرمود: مال من غرق نمی‌شود چون حقوقش را داده‌ام (یعنی خمس اموالم را داده‌ام).
بعد از مدتی خبر آمد که مال‌التجاره ابراهیم نامی با نشانی‌هایی که داشته از میان آن‌همه بار، غرق نشده است.
با هم دنیای خود را نگهداری کنیم
انبیا و ائمه اطهار علیهم السلام نیامده‌اند که بگویند مردم از دنیا هیچ بهره‌ای نداشته باشند. بلکه آمده‌اند طریقه دنیاداری با سعادت و عزت را هم به ما نشان بدهند. انفاق، احسان، صداقت، دوستی و محبت و در فکر هم بودن یکی از راه‌های سعادت دنیوی ما است. اگر در فکر هم، یار هم، غمخوار هم باشیم، درواقع در فکر خود هستیم و درنتیجه دنیای خود را هم نگهداری کرده‌ایم.
خدا تنبه دهد که از بی تنبهی شکست نخوریم و متنبه بشویم که چرا فکر نکردیم که با پیروی از انبیا و اولیاء علیهم السلام چگونه دنیاداری کنیم.
در مادیات به پایین‌دست خود نگاه کن
در اوایل امر بلشویکی و حکومت کمونیستی در شوروی سابق، آقایی در ضمن سخنرانی گفته بود: در امور مادی و دنیوی به بالادست خود نگاه نکنید، بلکه به پایین‌دست خود نگاه کنید. همین یک جمله برایش مایه دردسر شده بود. گویا این سخن با مرام کمونیستی نمی‌ساخت.
این کلام که در کلمات قصار حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام آمده، معجزه است و به کلی نظام کمونیستی را مردود می شمارد، که می‌فرماید:
«أنظر إلی مَن هُوَ دونَکَ و لاتَنظر إلی مَن هُوَ فَوقَک؛ به پایین‌دست خود نگاه کن، نه به بالادست خود.»
درست است که در بعضی مادیات و ثروت‌ها بالاتر از تو هستند اما آیا عمر او، صحت او، توسعه او از لحاظ اولاد و ... او هم از تو بیشتر است؟ یا اینکه تو در این امور و امور دیگر از نعمت‌های ظاهری و باطنی از او برتری؟
همه چیز را من حیث المجموع باید نگاه کرد. خداوند علیم و حکیم همه بلاها را با عدل و ترازوی مساوات تقسیم کرده است. «إلمَصائِبُ بِالسَّویهِ مَقسومهٌ بَینَ البَریهِ؛ گرفتاری‌ها و ابتلائات به صورت مساوی و یکسان میان مردم تقسیم شده است.»
هر کسی کاسه‌ای از ابتلائات دارد که مطابق وجود و استعداد او است و کاسه‌های اشخاص از بلایا پر شده است. ولی خدا همه را دوست دارد. آیا در برابر طوفان‌های حوادث، ما را در وسط دریا در کشتی‌ها کرده است و یا همواره به فکر ماست؟! در توصیه‌های رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم به ابوذر رحمه‌الله آمده است: «خدا همه چیز را در همه وقت می‌بیند و هیچ چیز از او پوشیده نیست.»