واشنگتن به دنبال مهار خشم عراقی‌ها

به گزارش حلقه وصل، انتشار اخبار مربوط به تخلیه برخی پایگاه‌های نظامی عراقی میزبان نیروهای آمریکایی طی چند روز اخیر در سایه تداوم کشمکش‌های سیاسی در عراق بر سر انتخاب نخست‌وزیر جدید عراق موجب شده تا کارشناسان و تحلیل‌گران زیادی، حسن نیت واشنگتن در این امر را زیرسوال ببرند.

پایگاه خبری «المعلومه» عراق در یادداشتی به قلم « عادل الجبوری» به بررسی پشت پرده گامهای اخیر آمریکا در عقب‌نشینی از برخی پایگاه‌های نظامی عراق پرداخت.

در این گزارش آمده است، «طی کمتر از یک هفته، آمریکا نیروهای خود را از سه پایگاه نظامی در عراق خارج کرد. نخستین پایگاه در «القائم» در استان «الانبار» ، دومی در «القیاره» در استان نینوی و سومی در یک منطقه میان بغداد و کرکوک بود.بی‌تردید اقداماتی این چنین باید از زوایای مختلف مرتبط به شرایط زمانی و اقدامات بعدی مورد بررسی قرار گیرد.»

«از نظر زمانی، این تصمیم آمریکا پس از گذشت چند ماه از تهدیدها و هدف‌قرار گرفتن‌های متعدد  و درخواست رسمی و مردمی عراق مبنی بر ضرورت پایان یافتن حضور نظامی خارجی به ویژه آمریکا در این کشور صورت می‌گیرد.»

«زمان اوج این فشارها بر آمریکا به حمله ۲۹ دسامبر سال گذشته پهپادهای نظامی آمریکا به مقرهای تیپ ۴۵ الحشد الشعبی در غرب استان الانبار که به شهادت شماری از رزمندگان این سازمان منجر شد و سپس ترور «ابومهدی المهندس» نائب رئیس الحشد الشعبی و سردار «قاسم سلیمانی» فرمانده نیروی قدس سپاه در نزدیکی فرودگاه بین‌المللی بغداد در سوم ژانویه پیش  باز می‌گردد.»

«بازتاب این حملات آمریکا که با واکنش‌های مردمی و سیاسی گسترده‌ای همراه بود به سفارت آمریکا در مرکز منطقه سبز بغداد کشیده شد  و با حملات گسترده علیه نیروهای آمریکایی در پایگاه «عین الاسد» در استان الانبار و تشدید مشاجرات رسانه‌ای متبادل میان واشنگتن و الحشد الشعبی و طرف‌های عراقی حامی آن ادامه یافت.»

«این حملات و درگیری‌های رسانه‌ای با اقدام «برهم صالح» رئیس‌جمهور عراق در 17 مارس گذشته مبنی بر مامور کردن «عدنان الزرفی» استاندار سابق نجف و نماینده کنونی پارلمان به تشکیل کابینه جدید تشدید شد. زیرا جناح‌های سیاسی مهم و اصلی عراق به ویژه ائتلاف الفتح با این انتخاب مخالف بودند و در مقابل واشنگتن از این نامزدی استقبال و حمایت کرد.»

«این دیدگاه وجود دارد که واشنگتن در این مرحله به دنبال تحقق دو هدف است: ۱- کم کردن خشم سیاسی و مردمی عراق علیه خود از طریق به نمایش گذاشتن عقب‌نشینی از برخی پایگاه‌های نظامی و برداشتن گامهای عملی در این راستا. ۲- تلاش برای تجمیع نیروها و متمرکز کردن آنها در پایگاه‌هایی امن‌تر و دورتر از تیررس موشک‌های طرف‌های مخالف حضور آمریکا در عراق.»

«در حالی که برخی این عقب‌نشینی‌ها را گامی مهم و اساسی برای تصحیح روند روابط میان عراق و ایالات متحده و باز شدن صفحه جدیدی از روابط در سایه درخواست رسمی و مردمی عراق مبنی بر پایان یافتن حضور خارجی‌ها در کشور می‌دانند، برخی این عقب‌نشینی را یک مانور تبلیغاتی و فریبکاری از سوی تصمیم‌گیرندگان و سیاست‌مداران آمریکای برای مهار خشم عراق می‌دانند و معتقدند که آمریکا به دنبال اجرای برنامه‌ها و پروژه‌های خود با مکانیسم‌هایی دیگر متناسب با ماهیت مرحله کنونی، است.»

«به نظر می‌رسد که نظر دوم تنها به یک دلیل ساده، به واقعیت نزدیک‌تر باشد. آن دلیل نیز این است که واشنگتن نیروهای خود را به طور نهایی از عراق خارج نمی‌کند و تنها بنا به ضرورت‌های امنیتی و سیاسی از پایگاه‌هایی مشخص به پایگاه‌های دیگر منتقل می‌کند. به عبارت دیگر، آمریکا تنها عملیات باز استقرار نیروهای خود یا به عبارتی بهتر، بازسازی ساختار و چینش نیروهای خود در عراق را انجام داد. کاری که به تعبیر برخی، صرفا فرار رو به جلوی آمریکا محسوب می‌شود.»

«لذا این طبیعی است که چنین سوالاتی مطرح شود: چه تفاوتی میان حضور نیروهای آمریکایی در پایگاه‌های نظامی الانبار، نینوی و کرکوک و حضور آنها در پایگاه‌های اربیل، دهوک و السلیمانیه وجود دارد؟..واقعیت ماجرای زمزمه‌های موجود مبنی بر قصد واشنگتن در اعزام قریب‌الوقوع سه هزار سرباز به عراق چیست؟».

«به گفته منابع آمریکایی و عراقی، نیروهای آمریکایی که گفته می‌شود شمار آنها به شش هزار نفر می‌رسد در ۱۴ پایگاه نظامی مستقربودند که عبارتند از: عین الاسد، القیارة، الحبانیة، K1، بلد، التاجی، التون کوبری، ویکتوری، الرطبة، القائم و چهار پایگاه دیگر در منطقه کردستان قرار دارند که یکی در سنجار، یکی در اتروش و دو پایگاه نیز در حلبچه و نزدیکی مرزهای عراق با ایران واقع شده‌اند».

«با چنین توضیحاتی احتمال می‌رود که نیروهای آمریکایی حضور خود در پایگاه‌های نظامی نزدیک به بغداد و الانبار و کرکوک را پایان دهند و در پایگاه‌های تحت اختیار خود در منطقه کردستان و استان نینوی متمرکز شوند.»

«متخصصان امور امنیتی می‌گویند که استراتژی آمریکا مبتنی بر تقویت حضور نظامی خود در عراق و سراسر منطقه برای مقابله با ایران و محور مقاومت و افزایش حمایت از همپیمانان واشنگتن در منطقه چه دولت‌ها و چه احزاب و سازمان‌های مختلف است.»

«لذا هر اقدامی که [در ظاهر] بر خلاف این استراتژی صورت می‌گیرد - آنچنان که کارشناسان می‌گویند- صرفا اقداماتی تاکتیکی و مرحله‌ای است که در چارچوب فعالسازی و تقویت رویکردهای استراتژیک بلندمدت آمریکا صورت می‌گیرد.»

«رهبران سیاسی و نظامی آمریکا چنین رویکردهایی را رد نمی‌کنند. در چهارم فوریه گذشته، «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا در مصاحبه‌ای تلویزیونی گفت که یکی از دلایل تمایل ما به باقی‌ماندن نیروهایمان در عراق این است که می‌خواهیم تاحدودی ایران را تحت نظارت داشته باشیم زیرا ایران مشکل حقیقی است و می‌خواهیم که بتوانیم او را زیر نظر داشته باشیم.»

«در نیمه ماه ژانویه پیش نیز وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون)، طی بیانیه‌ای اعلام کرد که قصد عقب‌نشینی از عراق را ندارد و هدف او باقی ماندن در خاورمیانه است...».

«آنچه واقعیت رویکرد آمریکا در عراق را روشن می‌کند، در روزنامه کثیرالانتشار نیویورک تایمز منتشر شد. این روزنامه اخیرا، از قصد پنتاگون مبنی بر اعزام سه هزار نظامی به عراق خبر داده و وزارت دفاع آمریکا نیز هفته پیش دستور  آمادگی برای عملیات نظامی در عراق با هدف نابودی گروه‌های [مقاومت] تحت حمایت ایران پس از تهدید آنها به هدف قرار دادن نیروهای آمریکایی را صادر کرد.»

«تمامی این اقدامات همزمان با تحرکات نظامی قابل توجه در بستر منطقه از جمله مانورهای نظامی اخیر مشترک آمریکا و امارات و  پیامها و نشانه‌های این اقدام، تشدید منازعه در پرونده یمن همزمان با پنجمین سالگرد آغاز جنگ ائتلاف عربی به رهبری سعودی علیه این کشور صورت می‌گیرد.»

«این تصویر گیج‌کننده و آشفته و مرموز در سایه کابوس شیوع ویروس کرونا که آمار روزافزون مبتلایان و قربانیان آن در سراسر آمریکا، تاحدود زیادی بیانگر ناکامی واشنگتن و سردرگمی آن است و اظهارات روزانه دونالد ترامپ بر این امر صحه می‌گذارد.»