به گزارش حلقه وصل، سید مجتبی مومنی از فعالان فرهنگی این روزها در اورژانس بیمارستان امام خمینی تهران به بیماران کرونایی خدمات پزشکی ارائه می کند. آنچه در ادامه می خوانید، روایتی از اوست...
آیا من ناقلم؟ یا ماجرای ناقلِ بدون علامت گفت بیست و هشت سالش است. وقتی پرسیدم شغلت چیست؛ گفت، توی تاسیسات سرمایش و گرمایش ساختمان کار میکند، اصالتاً تُرک است. سفید روی با قدی کوتاه و تا اندازهای تپل. محمدرضا اولینبار حدود ده روز قبل برای پدرش آمده و امروز مادرش را آورده بود. میگفت، مادرش احساس تنگی نفس دارد به خاطر اینکه با پدرش زیاد در تماس بوده احتمال ابتلا دارد.
علائم حیاتی مادرش طوری بود که با قرنطینه خانگی چهارده روز مرخص شد. [در بیمارستان امام بیمارانی که به کرونا مبتلا میشوند در صورتی که هر سه عامل تب، کمبود اکسیژن و سرفه را داشته باشند بستری و بعضا در صورتی که مشکل کمبود اکسیژن نداشته باشند با یک شیوهنامه قرنطینه خانگی مرخص میشوند]. موقع خداحافظی آمد و گفت: دکتر من کمتر از مامانم با بابام ارتباط نداشتم، ممکنه منم مبتلا شده باشم؟ گفتم: نشونه داری؟ + نشونه ینی چی؟ ـ تب؟ سرفه؟ حس خفگی و اینا + نه. ـ برو بسلامت. با تردید خداحافظی کرد و رفت. احساس کردم چیزی میخواهد بگوید و نگفت. کمتر از دو دقیقه بعد وقتی مشغول بیمار دیگری بودم در چارچوب در ایستاده بود. با سر دوباره سلام کرد. گفتم: چیزی شده؟ دفترچهش جا مونده؟ گفت: نه! دکتر یه دیقه میشه بیای بیرون؟ شرمندتمها. ـ آره. یه لحظه صبر کن. + ممنون. ... چند قدمی از در بیرون رفتیم. ـ جانم؟ چیزی شده؟ + [سرش را نزدیک آورد و خیلی آرام گفت] واقعیتش رو بخوای؛ خانمم بارداره. ـ اااا به سلامتی. + ممنون. راستش میخوام ببینم براش مشکلی پیش نمیاد؟
- ببین. ما معمولا میگیم ناقل بدون علامت خطری نداره. اما این علامت معمولا برای انتقال به شرایط خاص که بیماری زمینهای دارند فرق داره. [در حالت کلی کسانی که بیماری زمینهای دارند جز گروههای پر خطر محسوب میشوند: بیماریهای زمینهای مانند: بیماری قلبی - عروقی، فشارخون، بیماریهای تنفسی زمینهای، دیابت و بیامآی بیشتر از ۴۰ (اگه میخواین بدونین بیامآی چیه لطفا از سرچ گوگل کمک بگیرین)] توی شرایط خاص باید همه علائم حتی سرفههای تک، گلودرد و تبهای مقطعی هم کنترل بشه. اما در مورد خانمهای باردار باید دوباره چک کنم. یه لحظه صبر کن ببینم اگر استاد وقت داشت تو رو ببینه. اتاق استاد را چک کردم. مریض نداشت. وارد شدیم. ـ استاد ببخشید [شرایط محمدرضا را توضیح دادم، از پدر و مادر و آخرش سوالش در مورد بارداری داشت.]
+ ببینید نکته مهم اینه که این ویروس هنوز ناشناخته است. اما تا اینجای کار طبق گزارشها، ناقل بدون علامت تقریبا یک درصد توانایی انتقال داشته. اما در مورد گروههای نقص ایمنی [در پروتکلهای رسمی بیماران نقص ایمنی شامل: تحت درمان با کورتیکواستروئید(کورتون)، شیمیدرمانی، بدخیمیها، پیوند اعضاء و مبتلایان به اچآیوی] ما خانمهای باردار، خانمهایی که شش ماه از زایمانشون گذشته و سه ماه از سقط جنینشون و خانمهایی که در دوره ...[ایام ماهانه خانمها] بسر میبرند رو هم لحاظ میکنیم.
ـ استاد الان ینی محمدرضا باید شرایط قرنطینه خونگی رو مراعات کنه؟
+ تقریبا. ببین من با این توصیفها توصیه میکنم که تعاملت با خانمت رو کنترل کنی. همون توصیههایی که آقای مومنی میگن. مواردی مثل رعایت فاصلۀ یکونیممتری، ظرفهای غذاخوری جدا باشه، تا جای ممکن برای خوابیدن با فاصله بخوابید و... ـ ممنون استاد.
با هم از اتاق آمدیم بیرون. ـ نگران نباش پدر. فقط مواظب مادر باش.
+ ممنون دکتر. خیالم راحت شد.