روحانی از چه می ترسد؟

سرکار آمدن مجلس کارآمد، انقلابی و بانشاط که دولت فشل و ناکارآمد وی را به چالش می کشد.

به گزارش حلقه وصل، محمد عبدالهی تحلیلگر مسائل سیاسی طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت:

مدتی ست روحانی و اطرافیانش همه توانشان را در تجهیز آتش تند اتهام و انتقاد به سمت شورای نگهبان و نظارتش بر انتخابات گذاشته اند و هرچه به انتخابات نزدیک تر می شویم، این آتش تندتر شده و شکل فتنه انگیزی علیه نهادهای حافظ جمهوریت نظام را به خود می گیرد. همین امر باعث شد مقام معظم رهبری در سخنان اخیرشان تذکر تندی به تخریب کنندگان نهادهای انتخاباتی بدهند. پس از این تذکرات صریح، دستور روحانی به معاون حقوقی اش مبنی بر پیگیری برگزاری رفراندوم درباره حذف نظارت استصوابی به گونه ای انتحار محسوب می شود!

اینکه رئیس جمهور در مقام مجری قانون اساسی به ساختار حقوقی کشور شمشیر می کشد، بر سر شاخ نشسته و بن می برد و آشکارا انتخابات را انتصابات می نامد، بیش از آنکه نشان از شجاعت او باشد، از هراسی عمیق حکایت دارد.

معتقدم روحانی از ۴ چیز به شدت در هراس است:

1. سرکار آمدن مجلس کارآمد، انقلابی و بانشاط که دولت فشل و ناکارآمد وی را به چالش می کشد.

2. نبودن علی لاریجانی به عنوان شریک راهبردی وی و مدیر مجلس وکیل الدوله فعلی در دوره آینده

3. سرآغاز دوران نظارت سخت گیرانه مجلس بر دولت و افشای خیانت ها و ناکارآمدی های دولت در هفت سال گذشته

4. آینده هراسناک و مبهمی که با کارنامه سوخته دو دوره پرحاشیه و پرخیانت ریاست جمهوریش دیگر جایی را در سپهر سیاست کشور برای او باقی نگذاشته.

رئیس جمهور ازین می هراسد که قرار است در آینده ای نزدیک بدون شرکای راهبردی اصلاح طلبش در جایگاه پاسخگویی در مقابل نمایندگان واقعی ملت حاضر شود و بدون فرافکنی یک بار برای همیشه بگوید در مسئولیت اجرای قانون اساسی، ریاست 18 وزارتخانه، و ده ها سازمان و نهاد عالی نظیر شورای امنیت ملی و شورای عالی انقلاب فرهنگی ، ستاد مبارزه با قاچاق کالا آیا عملکردش با اختیاراتش در این دوره همخوانی داشته یا نه.

ازین می هراسد که دوره فرافکنی و تولید پروژه حواس پرتی جمعی پایان بیابد و چپ و راست پاسخگوی مجلسی باشد که قرار است وکیل الدوله نباشد.

روحانی نگران استیفای حقوق از دست رفته ملت طی هفت سال گذشته است که توسط نمایندگان واقعی مردم از او مطالبه خواهد شد.

آری ! هر فریادی از سر شجاعت و جسارت نیست که گاهی ترس مفرط انسان را به قیل و قال وامی دارد! این است که عده ای را وامی دارد تا با عملیات روانی به جنگ نهاد برگزاری انتخاباتی بروند که از نتیجه آن به شدت در هراس هستند .

تجربه تاریخ می گوید گاهی سیاستمداران باخته از ترس مرگ خودکشی می کنند! امید که اینبار تاریخ تکرار نشود!