دو کلمه که امام(ره) از آنها خوششان نمی‌آمد!

نگاه امام به شخصیت پیامبر اکرم

دو درس از پیامبر اکرم (ص)

پیغمبر اکرم صلی اللَّه علیه و آله و سلم...بعد از این که فتح حُنَین کردند، دو مطلب است که آموزنده است برای اشخاصی که بخواهند چیز بفهمند؛ دو کار ایشان کردند - از قراری که در تاریخ است - یکی اینکه یکی از سران این کفار فرار کرد و رفت به جده که توی کشتی بنشیند و فرار کند. پیغمبر اکرم جُبه مبارکشان را - به حَسَب این نقل - دادند به کسی که ببر به او بده؛ من از او گذشتم، بیاورش. این ابو سفیان که تا آخر عمرش هم اسلام نیاورد[به] همین صورت بود. آن اولادش هم همین طور. آن ابو سفیان با این همه چیز و آن کفار قریش با آن همه کذا، غنایم را وقتی که آوردند، غنایم حنین را جنگ حنین را، وقتی که آوردند حضرت به اینها داد: صد شتر به این، صد شتر، سیصد شتر به این، چقدر شتر به این، چقدر چیز به اینها داد، با اینکه خوب حضرت می دانست که اینها کافرند، حضرت که می دانست اینها مشرکند. مقدسین ایستادند که آقا آخر ما چی داریم، اینها طماعند. حضرت فرمود که اینها شتر بردند، من همراه شما هستم. شما میل ندارید رسول اللَّه به جای شتر همراه شما بیاید؟! شما ببینید چه بزرگی بود. چه آدم بزرگی بوده است این مرد با قطع نظر از باب نبوت، مغزْ چه مغز عالی است. از آن طرف کفار قریش را آن طور استمالت می کند که اینها لا اقل اگر در باطن خبیث هستند، ظاهرشان ظاهرِ مُسْلم شود و بیایند بچسبند به اسلام. از این طرف هم آنهایی که اشکال می کنند، به آن طور نرم و خوب و قشنگ جواب می دهد و قانعشان می کند.(صحیفه امام، ج3، ص248)

قضایای مهم در ولادت رسول اکرم

متقابلًا این عید بزرگ را که باید بگوییم دو عید است؛ عید ولادت حضرت رسول صلی اللَّه علیه و آله و عید ولادت حضرت صادق سلام اللَّه علیه خداوند ان شاء اللَّه مبارک کند بر همه شما و بر همه مسلمین جهان و بر ملت های بزرگ اسلامی خصوصاً ملت ایران، ان شاء اللَّه مبارک باشد این روز. و من از همه آقایان تشکر می کنم که زحمت کشیدید و خصوصاً از آنهایی که در جزیره خارک مشغول خدمت هستند، بسیار تشکر می کنم، و امیدوارم خداوند تبارک و تعالی زحمات آنها را و خدمت های آنها را قبول کند.

آن چیزی که می خواستم امروز عرض کنم این است که در ولادت حضرت رسول صلی اللَّه علیه و آله قضایایی واقع شده است، قضایای نادری به حسب روایات ما و روایات اهل سنت وارد شده است که این قضایا باید بررسی بشود که چی است. از جمله قضیه شکست خوردن طاق کسری و فرو ریختن چهارده کنگره از آن قصر و از آن جمله خاموش شدن آتشکده های فارس و ریختن بت ها به روی زمین. قضیه شکست طاق کسری شاید اشاره به این باشد که در عهد این پیغمبر بزرگ، طاق ظلم، طاق های ظلم می شکند و مخصوصاً طاق کسری شکسته شد برای اینکه آن وقت این طاق کسری مرکز ظلم انوشیروان بود.(صحیفه امام، ج19، ص432)

تحریف نمودن قضایای تاریخی

انوشیروان به خلاف آن چیزهایی که به واسطه شعرا و به واسطه درباری های آن وقت و موبدان درباری آن وقت درست کردند، یکی از ظالم های ساسانیان است، و دنبال او یک حدیثی هم جعل شده است، و به حضرت رسول صلی اللَّه علیه و آله و سلم نسبت داده شده که «من متولد شدم در عهد سلطان عادل انوشیروان!» این اولًا سند ندارد و مُرْسَل است، و ثانیاً کسانی که اهل تفتیش در امور هستند، تکذیب کردند این را و معلوم است که یک دروغی است که بستند. انوشیروان ظالم باید گفت، نه عادل.(صحیفه امام، ج19، ص433)

قرآن و ادعیه معرّف پیامبر اکرم و ائمّه علیهم السلام

من مطلب تازه ای ندارم و خودم را لایق نمی دانم که راجع به رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله و سلم و حضرت صادق سلام اللَّه علیه چیزی عرض کنم؛ برای اینکه به آن مرتبه نیستم که بتوانم راجع به این مسائل صحبتی بکنم. فقط می خواهم عرض کنم به آقایان که معرف رسول اکرم، قرآن است. همان طور که خود رسول اکرم و حضرت صادق سلام اللَّه علیه[و] ولی اللَّه اعظم جلوه تام حق تعالی هستند، قرآن هم همان طور است. قرآن هم جلوه تام خدای تعالی است؛ یعنی، با همه اسما و صفات، تجلی کرده است و ولی اللَّه اعظم و رسول اکرم را با آن اشراق هایی که ما ازش اطلاع نداریم و با همه اسما و صفات، محقق کرده است. و همین طور ولی اللَّه اکرم حضرت صادق و سایر ائمه را، لکن معرف ایشان خود کتاب الهی است؛ یعنی، هر کس هر چند در این کتاب مقدس دقت کند و توجه داشته باشد، بیشتر مطلع می شود که آورنده او کیست و چه جور آدمی است.قرآن یک سفره ای است که انداخته شده است برای همه طبقات؛ یعنی، یک زبانی دارد که این زبان هم زبان عامه مردم است و هم زبان فلاسفه است و هم زبان عرفای اصطلاحی است و هم زبان اهل معرفت، به حسب واقع. در این کتاب شریف، مسائلی هست که مهمش مسائل معنوی است. و رسول اکرم و سایر انبیا نیامدند که اینجا حکومت تأسیس کنند، مقصد اعلا این نیست؛ نیامدند که اینجا عدالت ایجاد کنند، آن هم مقصد اعلا نیست، اینها همه مقدمه است. تمام زحمتها[یی] که اینها کشیدند، چه از حضرت نوح گرفته، از حضرت ابراهیم گرفته تا آمده است اینجا به رسول اکرم رسیده است، تمام مشقتهایی که کشیدند و کارهایی که کردند، مقدمه یک مطلب است و او معرفی ذات مقدس حق[است] کتابهای آسمانی هم،[که] بالاترینش کتاب قرآن کریم است، تمام مقصدش همین است که معرفی کند حق تعالی را با همه اسماء و صفاتی که دارد. عامه مردم خیلی ازش چیز می فهمند- این کتاب را- و خواص هم مسائل بالاتر می فهمند و اخص خواص هم مسائل فوق آن را می فهمند، لکن انَّما یعْرِفُ الْکتابَ مَن خُوطبِ به؛هیچ کس نمی تواند بفهمد. هر کس بخواهد پیغمبر را بشناسد، قرآن را باید بشناسد و هیچ کس نمی تواند بشناسد. و لهذا، هیچ کس پیغمبر را هم نمی تواند بشناسد. معرف ایشان کتاب خودشان است و معرف حضرت صادق- سلام اللَّه علیه- بعد از اینکه خود پیغمبر معرف است، خود وجودش معرف است. این فقهی است که با زبان ایشان بسط پیدا کرده است که برای احتیاج بشر از اول تا آخر، هر مسئله ای پیش بیاید، مسائل مستحدثه، مسائلی که بعدها خواهد پیش آمد، که حالا ما نمی دانیم، این فقه از عهده جوابش بر می آید و هیچ احتیاج ندارد به این که یک تأویل و تفسیر باطلی بکنیم. خود فقه، خود کتاب و سنت، خود فقهی که اکثرش را حضرت صادق سلام اللَّه علیه بیان فرموده است، این فقه همه احتیاجات صوری و معنوی و فلسفی و عرفانی همه بشر را در طول مدت الی یوم القیامه[تأمین کرده] این محتوایش این طور است. اینها معرفی است که خود اینها معرف این بزرگواران اند و ما نمی توانیم که از آنها تعریفی بکنیم که لایق آنها باشد.(صحیفه امام، ج20، ص408)

خاطراتی از امام به مناسبت میلاد پیامبر اکرم

تقدیر امام از فیلم به سوی ساحل

در مورخه 20/ 3/ 59 ساعت ده صبح جمعی از پرسنل سپاه خدمت امام رسیدند. در این دیدار فیلم «به سوی ساحل» که روابط عمومی سپاه پاسداران شهر ری به مناسبت سالروز بعثت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تهیه کرده بود نمایش داده شد. امام پس از مشاهده فیلم که در آن برکات بعثت پیامبر بیان شده بود تهیه کنندگان را مورد تشویق خود قرار دادند.

شاید اسم محمد یا علی یا... در آنها باشد...!

یادم است که می خواستم جلو درگاهی ای که امام کفش هایشان را درمی آورند، روزنامه بیندازم. چون اکثر اوقات بارندگی و زمین ها خیس بود. همیشه از روزنامه های خارجی استفاده می کردیم. روزی عده ای از ایران آمده و روزنامه آورده بودند. در خانه روزنامه خارجی هم نبود. از این رو، من صفحه آگهی ها را روی زمین انداختم و کفش های امام را روی آن گذاشتم. ایشان وقتی خواستند کفش بپوشند، همین که پایشان را بلند کردند تا روی روزنامه ها بگذارند، سؤال کردند:مثل اینکه این روزنامه ها ایرانی است؟ عرض کردم: «بله، حاج آقا! ولی این صفحه آگهی هاست» با این حال، پایشان را روی کفششان نگذاشتند و مجددا برگشتند و فرمودند: شاید اسم محمد یا علی یا... در آنها باشد.(پا به پای آفتاب، ج2، ص153)

صلوات های آهسته

روزهای ملاقات عمومی در حسینیه جماران، هنگامی که مردم از یکی، دو ساعت قبل بتدریج جمع می شدند، گاه و بیگاه صدای صلواتشان بلند می شد. طبعا صدای این صلوات ها در داخل به گوش امام می رسید. یک روز متوجه شدیم که امام با شنیدن صدای صلوات و نام مبارک پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله آهسته صلوات می فرستند. مدت ها در این مورد دقت کردم. هیچ گاه ندیدم که ایشان صدای صلوات را بشنوند و خود، صلوات نفرستند.(در سایه آفتاب؛ ص 42)

از دو کلمه خوشم نمی آید

من خوشم نمی آید کلمه سلطان به حضرت رسول صلی الله علیه و آله اطلاق شود چنانکه خیلی بدم می آید از اینکه به امام زمان(عج) اعلیحضرت گفته شود. این کلمات که خیلی مبتذل است، نباید به رسول اکرم و امام زمان اطلاق شود.(امام به روایت امام، ص28)

استفتائاتی از امام با موضوع پیامبر اکرم

1. هر وقت انسان اسم مبارک حضرت رسول صلّی اللّه علیه و آله و سلّم مانند محمد و احمد، یا لقب و کینه آن جناب را مثل مصطفی و ابوالقاسم بگوید یا بشنود، اگر چه در نماز باشد، مستحب است صلوات بفرستد.(رساله توضیح المسائل، ص177)

2. موقع نوشتن اسم مبارک حضرت رسول صلّی اللّه علیه و آله و سلّم مستحب است صلوات را هم بنویسد و نیز بهتر است هر وقت آن حضرت را یاد می کند صلوات بفرستد.(رساله توضیح المسائل، ص177)

3. اگر روزه دار به گفتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند اینها به خدا و پیغمبر و جانشینان آن حضرت عمدا نسبت دروغ بدهد اگر چه فورا بگوید دروغ گفتم یا توبه کند، روزه او باطل است و احتیاط واجب آن است که حضرت زهرا سلام اللّه علیها و سایر پیغمبران و جانشینان آنان هم در این حکم فرقی ندارند.(رساله توضیح المسائل، ص244)

4. اگر چیزی را به اعتقاد اینکه راست است از قول خدا یا پیغمبر نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه اش باطل نمی شود.(رساله توضیح المسائل، ص244)

5. اگر بداند دروغ بستن به خدا و پیغمبر روزه را باطل می کند و چیزی را که می داند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعدا بفهمد آنچه را که گفته راست بوده، روزه اش صحیح است.(رساله توضیح المسائل، ص244)

6. اگر دروغی را که دیگری ساخته عمدا به خدا و پیغمبر و جانشینان پیغمبر نسبت دهد روزه اش باطل می شود ولی اگر از قول کسی که آن دروغ را ساخته نقل کند اشکال ندارد(رساله توضیح المسائل، ص244)

7. اگر از روزه دار بپرسند که آیا پیغمبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم چنین مطلبی فرموده اند و او جایی که در جواب باید بگوید نه، عمدا بگوید بلی، یا جایی که باید بگوید بلی عمدا بگوید نه، روزه اش باطل می شود.(رساله توضیح المسائل، ص245)

8. اگر از قول خدا یا پیغمبر حرف راستی را بگوید بعد بگوید دروغ گفتم یا در شب دروغی را به آنان نسبت دهد و فردای آن روز که روزه می باشد بگوید آنچه دیشب گفتم راست است، روزه اش باطل می شود(رساله توضیح المسائل، ص245)

منابع:

برداشت هایی از سیره امام خمینی

پا به پای آفتاب

سایه آفتاب

امام به روایت امام

رساله توضیح المسائل امام خمینی

صحیفه نور