به گزارش حلقه وصل، احسان حدادی با استفاده از تجربه سه المپیک قبلی می‌خواهد در توکیو مدال بگیرد. خودش هم خیلی مطمئن است. هرچند فعلاً در کیش و بدون مربی آمریکایی اش تمرین می‌کند و منتظر است تا کارهای سفرش به آمریکا انجام شود، اما او معتقد است آرامش مهمترین رکن موفقیت در المپیک است.
*یک ماه و یک هفته در اردوی کیش چطور گذشت؟ هیچی مثل همیشه تمرین می‌کنم. تمرینات سنگین بدنسازی و البته پرتاب. البته کنارش کارهای هماهنگی هم با خودم است. در صورتی که معمولاً باید یک نفر برای انجام کارها باشد تا من همه هم و غمم تمرین باشد. فعلاً هم اینجا هستم تا هماهنگی‌ها برای اردوی آمریکا انجام شود، اما من اینجا تنها هستم.
*انگار سخت می‌گذرد؟ تنهایی خیلی سخت است. وقتی مربی باشد قطعاً کارها خیلی بهتر پیش می‌رود، اما من فعلاً که مربی‌ام مک نیست و حتی حسین توکلی هم دیگر نیست. در حالی که از وزیر قول گرفته بودم او تا المپیک کنارم باشد، اما متأسفانه هیچ خبری نشد. اگر مربی کنارم باشد تمرینات را با کیفیت‌تر انجام می‌دهم. در حالی که یکسری مسائل را ما نباید بگوییم. ورزشکار المپیکی نباید دنبال مربی و امکانات اولیه باشد. نمی‌دانم دیگر چه بگویم.
*فدراسیون با مربی تو قرارداد بسته یا مثل تفتیان هنوز هیچ چیز مشخص نیست؟ قرارداد مربی‌ام امضا شده، تنها از دو ماه و نیم پیش تا به حال، فدراسیون هیچ پرداختی نداشته که من بخواهم برای مک با خودم ببرم آمریکا. چون فدراسیون نمی‌تواند به حساب او واریز کند، من دستمزدش را برایش می‌برم.
*همه روی مدال المپیک تو حساب می‌کنند، شرایط و امکانات تو در حد مدال المپیک هست؟ من در توکیو چهارمین المپیک را تجربه می‌کنم، اتفاقی که فکر می‌کنم برای کمترین ورزشکار ایرانی افتاده است. حالا من می‌دانم باید شرایطم برای المپیک چطور باشد. خیلی بهتر از خیلی‌ها می‌دانم برای مدال المپیک چطور باید بروم؟ فقط با ذهنی آزاد و بدون دغدغه. ورزشکاری که دغدغه دارد در تمرین تمرکز ندارد و مصدوم می‌شود. چرا خارجی‌ها به‌رغم تمرین زیاد و مسابقه مصدوم نمی‌شوند؟ چون دغدغه ذهنی ندارند. من چهار سال پیش مصدوم شدم و همه مصدومیت‌هایم قبل از المپیک تنها به‌خاطر دغدغه‌های ذهنی بود و بس. وقتی ورزشکاران ایرانی از یکی، دو سال قبل از المپیک حمایت شوند و با ذهن آرام باشند، قطعاً ۱۰، ۱۵ مدال طلا می‌گیرند.
*حقوق ۵ میلیونی امسال کمیته ملی المپیک تا توکیو به المپین‌ها، کارساز است؟ کار قشنگی است. ببینید در کشورهای دیگر حتی همین روسیه که قبولش نداریم، ورزشکار وقتی در المپیک مدال می‌گیرد تا ۴ سال آینده حمایت می‌شود و همین مسئله باعث می‌شود تا بدون فکر فقط تمرین کند و دیگر به فکر مهاجرت هم نمی‌افتد، اما در ایران وقتی ورزشکار مدال می‌گیرد همه حمایت‌ها قطع می‌شود تا ۳ سال و ۶ ماه دیگر، دیگر نباید انتظار مدال داشت، اما وقتی با حمایت به شانس مدال‌های المپیک آرامش بدهیم، شک نکنید نتیجه می‌گیرند. در ایران شانس مدالی‌ها خیلی هم نیستند و کار خیلی سخت نمی‌شود. ورزشکار زمانی می‌تواند در المپیک موفق باشد که همه فکر و ذکرش تمرین باشد و بس.
*تو از تجربه المپیک‌های قبلی برای موفقیت در توکیو استفاده می‌کنی؟ من برنامه دارم، همان برنامه‌ای که قبل از المپیک ۲۰۱۲ لندن داشتم را حالا اجرا می‌کنم تا اگر مشکلی پیش نیاید با حمایت کمیته و وزارت در توکیو مدال بگیرم.