️چقدر نگران بچه‌هایمان هستیم؟

گاهی یادمان می‌رود که این بچه‌ها امانتی هستند از طرف خدا که چند صباحی در اختیار ما گذاشته‌اند و همین اندازه که آسیب‌های جسمی برایشان نگران‌کننده است آسیب‌های هول‌ناکتری در این زمانه در کمینشان نشسته است.

حلقه وصل: محبوبه شکراللهی/ هرسال وقتی که هوا کم کم سرد می‌شود اولین کاری که میکنیم بفکر لباس و واکسن و پیشگیری و مراقبت ویژه از بچه‌هایمان می‌افتیم. وقتی که هشداری در جامعه میپیچد، میکروبی، ویروسی، بیماری‌ای شایع می‌شود همه به هول و هراس می‌افتیم و نگران بچه‌هایمان می‌شویم.

خدانکند که این نگرانی‌ها باشنیدن خبر فوت یا فاجعه‌ای بزرگتر در جامعه همراه شود. استرس تمام وجود مادرانه و پدرانه‌مان را فرامیگیرد. غافل از اینکه همین بچه‌ها و همین جامعه در اوقات دیگر نیز همیشه و همیشه و هرلحظه در خطر میکروب‌ها و ویروس‌های روانی و روحی و اعتقادی و بسیاری دیگرند که حتی عامدانه برای آن برنامه‌ریزی شده است.

آنقدر که این بیماری‌ها که هرازگاهی شایع می‌شود نگرانمان می‌کند حواسمان به آن ویروس‌های کشنده‌تر که دنیای کودکانه‌شان را تهدید می‌کند نیست.

آنقدر که برای این بیماری‌ها دست و پا می‌زنیم و راه چاره و پیشگیری می‌جوییم برای آنها دغدغه نداریم!

همین اضطراب‌ها و استرس‌ها که برای پیشگیری جسمشان ناخودآگاه پیش می‌آوریم چه بسا روح بزرگ و شادی کودکانه‌شان را آزرده‌تر می‌کند و ما همیشه غافلیم از اینکه تنها و تنها و تنها خداست که می‌تواند در همه امور محافظ و مراقب این نعمت‌های زیبایش باشد.

اگرچه «پیشگیری و احتیاط» همیشه شرط عقل است اما گاهی که دستمان کوتاه از مقدرات است یادمان می‌رود که عوامل معنوی هم هست که می‌شود به آن تمسک جوییم و تکمیل‌کننده همه پیشگیری‌هاست.

واقعا چقدر نگران بچه‌هایمان هستیم؟ بیاییم به کودکانمان هم بیاموزیم که راه‌هایی هست که ما را همیشه از بلاها ایمن می‌کند. «صدقه»، «خواندن قرآن»، همراه کردن حرز و... قول خداوند است برای دوری از بلا.

اما...
حواسمان باشد که روح بزرگشان بیشتر نیازمند مراقبت است اگر آن را دریابیم خداوند جسم عزیزشان را محافظت میکند انشالله. کودکان ما چاره ای ندارند از بودن در جامعه. باید راه‌های پیشگیری از هر نوع آسیبی را به آنها بیاموزیم اما در هر دوره‌ای از زندگی متصلشان کنیم فقط و فقط به صاحب و آفریدگارشان و اولیاءالله.

تا همیشه بیمه باشند و گاهی هم که مقدر است با بلایی امتحان شویم باید صبوری را از ما آموخته باشند و بارها در کلام و رفتار تمرین کرده باشیم که: «انما اموالکم و اولدکم فتنه والله عنده اجر عظیم» اموال و فرزندانتان وسیله آزمایش اند و خداست که پاداش بزرگ نزداوست۰