به گزارش حلقه وصل، به شمارش درآمدن روزشمار انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در اسفند سال جاری بار دیگر اختلافات درونی میان جناح‌های سیاسی را از پشت پستوهای گروهی به سطح رسانه‌ها کشانده است. افت محسوس سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان بعد از ناکامی‌های گسترده دولت در توازن‌بخشی به امور معیشتی جامعه از یک‌سو و بی‌برنامگی مشهود فراکسیون امید در مجلس دهم از سوی دیگر باعث شده دعواهای درون‌گروهی اصلاح‌طلبان برای پیدا کردن مقصر اصلی وضعیت موجود بالا بگیرد.
تردیدها پیرامون میزان احتمال موفقیت اصلاح‌طلبان در انتخابات پیش رو تا جایی بالا گرفته است که چندی پیش «محمدرضا تاجیک» در گفت‌وگویی با یکی از روزنامه‌های اصلاح‌طلب سخن از حضوری عامدانه و با نیت شکست مسجل را در انتخابات اسفندماه طرح کرده و از آن به‌عنوان مجرایی برای کاهش مسؤولیت سیاسی اصلاح‌طلبان یاد کرده بود. با این اوصاف اما آنچه فارغ از رویکرد انتخاباتی اصلاح‌طلبان مشهود شده است بالا گرفتن مجادلات با نیت شناسایی عامل ناکامی این گروه است.
غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی در حاشیه نخستین کنگره حزب جمهوریت در جمع خبرنگاران در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه آیا حزب کارگزاران برای انتخابات آتی مجلس در قالب شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان فعالیت می‌کند یا قصد حضور مستقل در این انتخابات را دارد، گفت: حزب ما در شورای عالی عضویت دارد اما منتقد آن است. ما فکر می‌کنیم هم در روش‌ها و هم در نحوه انتخاب‌ها و گزینش‌ها و هم در نحوه برخوردهای سیاسی انتقاداتی وجود دارد. وی افزود: آقایان باید یک‌بار بنشینند و بگویند اگر راهبرد شورای عالی برای انتخابات 92 و 94 بوده است و نیز در انتخابات 96 موجب پیروزی شده است، آیا این پیروزی مشکل مردم را حل و برطرف کرده است؟
این سخنان کرباسچی در حالی طرح شد که وی در هفته‌های گذشته نیز چندین بار با مواضعی تند به اظهاراتی در رد فعالیت محمدرضا عارف به‌عنوان رئیس شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان پرداخته بود و او را فاقد داشتن تعریفی از اصلاحات دانسته بود. در این میان اما حمله به عارف محدود به کرباسچی و حزب کارگزاران سازندگی نشد و چهره‌های اصلاح‌طلب دیگری نیز با حمله به او سعی در منصرف کردنش از حضور در انتخابات اسفندماه داشته‌اند. علی شکوری‌راد، دبیرکل حزب اتحاد ملت با اعلام آنکه «محمدرضا عارف سرلیست اصلاح‌طلبان برای انتخابات مجلس نمی‌شود» درباره احتمال کاندیداتوری عارف برای انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ نیز گفت: «در هیچ یک از جلسات شورای سیاست‌گذاری چنین چیزی مطرح نشده و اگر چنین اراده‌ای هم در شخص آقای عارف وجود داشته باشد کاملاً تصمیمی شخصی است». در همان زمان نیز سایت حامی دولت «انتخاب» در مطلبی با اشاره به احتمال حضور عارف در انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 نوشت: «عارف در مقام کاپیتان تیم اصلاح‌طلبان در بهارستان، در رهبری تیم خود موفق نبود و نه‌تنها نتوانست تیم اصلاح‌طلبان را در لیگ بهارستان به سمت پیروزی هدایت کند، بلکه با عملکرد متوسط و حتی ضعیف خود، در غالب بازی‌های درون پارلمان، بازنده مطلق بود». این سایت در ادامه آورده است: «اکنون تراژدی داستان این است که رهبر تیم بازنده‌ها در بهارستان، سودای ورود به لیگ پاستور و شرکت در رقابت انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 را در سر می‌پروراند... در مجموع، می‌توان هر دو گونه ایفای نقش عارف چه در حالت حضور در مقام سرلیست اصلاح‌طلبان برای مجلس یازدهم و چه در حالت حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم را بازی دو سر باخت برای جریان اصلاحات ارزیابی کرد».
حملات به عارف اما بی‌پاسخ نیز نمانده و وی در آخرین سخنانش با تکرار موضع چند سال اخیر خود پیرامون اشتباه بودن ائتلاف‌های انتخاباتی سال 94 فشارهای اصلاح‌طلبان برای انتقاد و مرزبندی کردن با عملکرد دولت را به مثابه «دنبال نخود سیاه رفتن» توصیف کرده است.
به نظر می‌آید بالا گرفتن اختلافات درون جبهه اصلاحات که بیش از همه شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان و حزب کارگزاران سازندگی به‌عنوان 2 طیف اصلی آن شناخته می‌شوند باعث شده بار دیگر کدورت‌های موجود میان این دو طیف که از فردای انتخابات سال 92 آغاز شد از سرگرفته شود. رقابت برای انداختن ناکامی‌های قوه مجریه و مقننه بر شانه‌های گروه مقابل و خط زدن گزینه‌های دیگر به نفع گزینه‌های خود در سال 1400 باعث شده عمده تلاش گروه‌های مختلف اصلاح‌طلب معطوف به مبرا دانستن خود از وجود نسبتی با عملکرد دولت شود.عارف که خود با انصراف اجباری‌اش در انتخابات سال 92 کمک بزرگی به انتخاب حسن روحانی کرد، بعد از روی کار آمدن وی به جایگاهی بهتر از مقام مورد تشکر نائل نیامد و همین امر مسبب کلید خوردن اولین اختلافات شد.
دلخوری عارف از حسن روحانی اما در اولین انتخابات هیات رئیسه مجلس دهم بیشتر شد؛ انتخاباتی که برخی نمایندگان منتسب به جریان حامی دولت برای انتخاب رئیس مجلس چشم بر عارف بستند و رای خود را به نفع لاریجانی در گلدان انداختند. همین رفتار بار دیگر در رقابت دوم لاریجانی و عارف در خردادماه سال جاری تکرار شد. عارف که ریاست شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاحات را نیز بر عهده دارد، هفتم شهریورماه سال جاری در اظهاراتی در جمع تعدادی از اصلاح‌طلبان خراسان رضوی در انتقاد از رفتار این دست از نمایندگان گفت: در انتخابات مجلس دهم یک اشتباه راهبردی انجام دادیم؛ اینکه با حامیان دولت ائتلاف کردیم که در واقع جبهه حامیان دولت نبودند و فقط یک حزب بود و کل جریان اصلاحات با یک حزب فقط ائتلاف کرد. وی ادامه داد: نمایندگان مستقل مجلس در حرف و کلام اصلاح‌طلب و همراه ما هستند اما هنگام رای‌گیری‌ها و در بزنگاه‌ها عموما و تقریبا همیشه رای‌های‌شان در سبد رقیب فراکسیون امید بوده است».
چالش روحانی– عارف به سطح حزبی نیز کشیده شده و به دعوای سازندگی– شورای عالی اصلاحات بدل شده است. هر چند عموم جریان‌های دوم خردادی به محمدرضا عارف نزدیک هستند اما برخی معتقدند «حزب کارگزاران سازندگی» به دلیل حمایت دولت قدرت تعیین‌کنندگی بالاتری دارد.
منبع: وطن امروز