به گزارش حلقه وصل، سال گذشته فدراسیون وزنه‌برداری ایران با شوک بزرگ کاهش سهمیه‌های المپیک در سال ۲۰۲۰ مواجه شد. فدراسیون جهانی فقط دو سهمیه به ایران داده بود و این برای وزنه‌برداری ایران که در دو دهه اخیر همیشه از مدعیان سکوی جهانی و کسب مدال‌های طلای المپیک و جهان بوده، یک فاجعه بزرگ بود؛ فاجعه‌ای که تا مدت‌ها مدیران ورزشی ایران از تلاش برای افزایش آن و شاید جابه‌جایی سهمیه مردان و زنان خبر می‌دادند، اما حالا دیگر همه می‌دانند ایران با تنها دو وزنه‌بردار عازم توکیو خواهد شد، بنابراین فرصت‌ها و سرمایه‌ها بیش از المپیک‌های قبلی با حساسیت بیشتری دنبال می‌شوند.
صرف نظر از مسیر سخت و عجیبی که IWF برای این دوره از مسابقات المپیک و تقسیم سهمیه‌ها در نظر گرفته و هر وزنه‌بردار باید در ۶ میدان گزینشی حضور داشته باشد و حتما در ۴ رویداد آن وزنه بزند و امتیاز لازم را بگیرد، از قبل سهراب مرادی و کیانوش رستمی از جدی‌ترین گزینه‌های المپیکی ایران به حساب می‌آمدند، چرا که این دو نفر مدال طلای المپیک قبلی را در رشته وزنه‌برداری از آنِ ایران کرده بودند و رکوردها و همچنین رزومه‌شان در وزن المپیکی، نزدیک‌تر و شاید به تعبیری مطمئن‌تر برای کسب مدال به نظر می‌آمد. سهراب مرادی البته با بدشانسی و مصدومیت‌های متوالی مواجه شد و در شرایطی که همه در انتظار رقابت سخت و نزدیک او با وزنه‌بردار چینی بودند، مجبور به جراحی شانه شد. کیانوش رستمی نیز به روال قبلی و آن چیزی که خودش صلاح می‌دانست آنقدر ادامه داد تا شانسش برای المپیک نزدیک به صفر شود.
در روزهایی که همه نگران مصدومیت سهراب مرادی بودند و امید اول وزنه‌برداری ایران برای کسب مدال طلای المپیک در مجموعه هانوفر آلمان زیر نظر گروه پزشکی درمان می‌شد، کیانوش رستمی از ثبت‌نام برای حضور در مسابقات گزینشی سوئیس جا ماند! مانند اتفاقی که برای سعید علی‌حسینی رخ داد و او اولین المپیک بعد از اتمام محرومیت طولانی مدتش را به همین شکل و به راحتی هر چه تمام‌تر از دست داد.
رستمی در مسابقات جهانی پاتایا با انتخاب وزنه اشتباه و اشتباه عجیب محاسباتی خودش و مربی‌اش که این نقش را چند سالی است برای کیانوش رستمی، برادرش ایفا می‌کند، اوت کرد و علاوه بر اینکه باز هم ناکامی تلخ دیگری در کارنامه اش ثبت شد، نتوانست سهم امتیازی در کارنامه تیم ملی داشته و بدون امتیاز این وزنه‌بردار، تیم ملی ایران سکوی سومی را از دست داد و به چهارمی بسنده کرد.
بعد از پاتایا، شوک بعدی باز هم از جانب کیانوش رستمی عاید وزنه‌برداری ایران شد و به دلیل از دست رفتن تایم ثبت‌نام، اسم او به عنوان یکی از نفرات شرکت کننده در مسابقات گزینشی سوئیس به ثبت نرسید.
با این وجود کیانوش رستمی به امید اینکه به صورت حضوری مجوز لازم را از فدراسیون جهانی بگیرد، عازم سوئیس شد. نکته جالب توجه نیز فیلم‌ها و عکس‌های بی‌وقفه‌ای بود که او در صفحه مجازی‌اش از خود و سفر ماجراجویانه‌اش به سوئیس به اشتراک می‌گذاشت و همچنین از پیغام‌های امیدوارکننده دوستدارانش.
کار مفیدی که او در سوئیس انجام داد، وزنه زدن بود، چیزی که از قبل عنوان شده بود رستمی مجوز حضور در مسابقات گزینشی سوئیس را ندارد، اما همانطور که پیش‌بینی می‌شد، با وجود سفرش به سوئیس، درخواست کیانوش مورد قبول واقع نشد و هر چند وزنه زد، اما اجازه داده نشد به سکو برود و امتیازی برای او در راه المپیک محاسبه نشد تا به این شکل او یک سفر کاملا بی‌فایده به لحاظ ورزشی و البته پرفایده و توریستی برای صفحه مجازی را پشت سر گذاشته باشد.
حالا دیگر شانس حضور در المپیک از بین رفته، بنابراین وقت آن رسیده که فدراسیون وزنه‌برداری روی «آدم» دیگری سرمایه‌گذاری کند و یا اینکه کیانوش رستمی «آدم» دیگری شود. راه دیگری هم وجود دارد که بهتر هم هست؛ کیانوش رستمی بی‌خیال وزنه زدن برای تیم ملی شود و برای دلِ خودش این کار را انجام دهد. او اگر می‌خواهد به مسابقه‌ای برود، برای دل خودش برود و کاری به ایران و تیم ملی نداشته باشد تا هم خودش با انتخاب‌های اشتباهش راحت باشد و هم اینکه تیم ملی ایران بیش از این ضربه نخورد.
همخوانی کتاب مادر پروازی توسط بانوان
