به گزاش حلقه وصل، «ساجا بیگام» در حال آماده کردن شام بود که پسرش با چشمانی هراسان وارد آشپزخانه شد و گفت: «مامان، مار مرا گزیده است، من می‌میرم».
خانم بیگان نمی‌توانست با پزشک تماس بگیرد زیرا دولت هند، شبکه مخابراتی بی‌سیم کشمیر را قطع کرده بود و بنابراین هراسان شد و بعد از گذشت ۱۶ ساعت در نهایت توانست پادزهری را برای نجات پسر ۲۲ ساله‌اش پیدا کند.
روزنامه آمریکایی «نیویورک‌تایمز» با این داستان، به عمق فاجعه‌ای که مردم کشمیر به دلیل قوانین محدودکننده دولت هند با آن روبرو هستند، اشاره کرد و نوشت، دو ماه از زمان اقدام دولت هند در لغو وضعیت خودمختاری کشمیر و وضع اقدامات امنیتی شدید در سراسر کشمیر می‌گذرد و پزشکان و بیماران این منطقه می‌گویند که اقدامات شدید امنیتی، به قربانی شدن تعداد زیادی منجر شده است و بخش زیادی از آن به واسطه مسدود شدن راههای ارتباطی و قطع اینترنت و خطوط تلفن همراه است.
این گزارش ادامه می‌دهد، بیماران مبتلا به سرطان که از طریق اینترنت، دارو خریداری می‌کردند، هم‌اکنون قادر به ثبت سفارشات خود نیستند و بدون خدمات تلفن همراه، پزشکان قادر به گفت‌وگو با یکدیگر نیستند و دسترسی به متخصصین برای دریافت اطلاعات حیاتی در وضعیت‌های حیاتی غیرممکن شده است و از آنجایی که اکثر مردم کشمیر از داشتن خطوط ثابت در خانه‌هایشان محروم هستند، نمی‌توانند در مواقع ضروری برای درخواست کمک، تماس تلفنی برقرار کنند.
«سادات» یکی از پزشکان یکی از بیمارستان‌های کشمیر که خواست نام کامل وی فاش نشود، در این خصوص توضیح داد: «دستکم ۱۲ نفر جان خود را به این دلیل از دست دادند که نتوانستند به موقع با آمبولانس تماس بگیرند یا اینکه به موقع خود را به بیمارستان برسانند. اکثر آنها بر اثر بیماری‌های ناشی از ناراحتی‌های قلبی جان خود را از دست دادند».
طبق این گزارش، بسیاری از پزشکانی که نیویورک‌تایمز با آنها گفت‌وگو کرد، تأکید داشتند که احتمالاً حتی به دلیل حرف زدن با خبرنگاران در معرض اخراج شدن قرار دارند.
پزشکان کشمیری همچنین نیروهای امنیتی هند را متهم کردند که به طور مستقیم کادر پزشکی را مورد آزار و ارعاب قرار می‌دهد.
با اینحال، مقامات هندی، تمامی این اتهامات را رد کرده‌اند و مدعی شدند که بیمارستان‌ها فعالیت عادی خود را دارند و محدودیت‌ها هیچ تأثیری بر فعالیت آنها ندارد و اینکه کارکنان بخش درمان و پزشکان اورژانس مجوز عبور و مرور از ایست‌های بازرسی را دارا هستند.
یکی از مقامات دولتی هند در این خصوص گفت:«هیچ مرگی ناشی از محدودیت‌ها رخ نداده است. ما بیش از آنکه جانی گرفته شود، زندگی افراد زیادی را نجات داده‌ایم».
با اینحال، چندین مقام درمانی کشمیر بر اساس سوابق ثبت‌شده در بیمارستان‌ها، برآورد کرده‌اند که صدها نفر به واسطه عدم دسترسی به آمبولانس‌ها در وضعیت اورژانس و اضطراری گرفتار شده‌اند و احتمالاً بسیاری از آنها در نتیجه این بحران و دیگر مشکلات ارتباطاتی موجود جان خود را از دست داده‌اند که البته هیچ آمار و ارقام متمرکزی در این زمینه جمع آوری نشده است.
پزشکان بیمارستان «سری مهاراجه هری سینگ» در «سریناگار» بزرگترین شهر کشمیر می‌گویند که در دو ماه گذشته، به واسطه محدودیت‌ها و کمبود دارو، تعداد عمل‌های جراحی در کشمیر با کاهش ۵۰ درصدی روبرو بوده است.
طبق این گزارش، سربازان در بسیاری مواقع آمبولانس‌ها را در میان راه متوقف می‌کنند و در مواردی، موجب مرگ بیمارانی شده‌اند که به سمت بیمارستان حمل می‌شود.
دولت هند در تاریخ ۵ آگوست (۱۴ مرداد ماه) به صورت یکجانبه، وضعیت خودمختاری «جامو و کشمیر» را لغو کرد. مقامات هند، ساعاتی قبل از لغو وضعیت خودمختاری، اقدامات امنیتی شدیدی را وضع کردند و خدمات اینترنت و تلفن را قطع کردند و هزاران تن از رهبران سیاسی کشمیر، دانشگاهیان و فعالان این منطقه را زندانی کردند.
دولت هند همچنین اعلام حکومت نظامی کرد و عبور و مرور را در کشمیر که جمعیتی بالغ بر هشت میلیون نفر دارد، محدود کرد.
طبق این گزارش، گرچه برخی از محدودیت‌های عبور و مرور کمتر شده است و برخی از خطوط تلفن ثابت مجدداً وصل شده است اما بسیاری از مردم کشمیر می‌گویند که زندگی آنها فلج شده است.
هند و پاکستان هر دو اعتراف کرده‌اند که افزایش تنش‌ها در خصوص منطقه کشمیر، می‌تواند به یک جنگ تمام عیار و حتی یک تقابل هسته‌ای منجر شود.
از سال ۱۹۴۷ و پس از استقلال هند و پاکستان از استعمار انگلیس تاکنون سه جنگ در سال‌های ۱۹۴۷، ۱۹۶۵ و۱۹۷۱ میان دو کشور بر سر مسئله کشمیر رخ داده و بیش از ۷۰ هزار نفر در این درگیری‌ها کشته شدند. تنش بین این دو کشور اتمی بهمن ماه پارسال بعد از حمله یک گروه تروریستی به اتوبوس حامل نظامیان ارتش هند در منطقه مرزی بالا گرفت.