یک خواننده زیرزمینی مبتذلِ دیگر در نوبت اخذ مجوز از وزارت ارشاد/ چرا مافیای موسیقی به دنبال رسمی‌کردن موسیقی رپ رفته است؟ +تصاویر

سرویس فرهنگ و هنر حلقه وصل- یکی از پروژه‌های جریان مافیای موسیقی به غیر از تک‌خوانی زنان که از سال ۱۳۹۲ توسط این مافیا پیگیری می‌شود، دریافت مجوز برای خوانندگان رپ است از نیمه دهه هشتاد، سال‌ها بدون مجوز فعالیت می‌کردند. پس از معین زد، آرمین زارعی معروف به (Armin ۲AFM) پس از پشت سر گذاشتن مشکلات قضائی‌اش، می‌تواند از دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز نشر قطعات «رپ» خود را دریافت کند. این خبر شایعه نیست و این روند به زودی به سرانجام خواهد رسید و روزنامه کیهان چاپ روز دوشنبه اول مهرماه ۱۳۹۸ خبری را بدون درج نام ذکر کرد تا تصدیقی برای این خبر باشد.

صرف نظر از اینکه چه کسانی، چه گروهی به صورت شبانه‌روزی مشغول برطرف کردن مشکلات آرمین زارعی و دریافت مجوزهای لازم برای او هستند باید به این موضوع توجه داشت، موسیقی رپ چرا هدفگذاری اصلی مافیای موسیقی در ایران است. شاید بسیاری از مدیرانی که در جهت برطرف کردن مشکلات آرمین زارعی هستند، آگاهی چندانی نسبت به موسیقی رپ و فعالیت‌های این خواننده در گذشته، حتی تا سال گذشته ندارند، یا در صورتی آگاهی مدیران دفتر موسیقی و معاونت هنری ارشاد، باید به این موضوع اشاره کرد، اخذ مجوز برای Armin ۲AFM به صورت هدفمندی طبق طراحی مافیای موسیقی پیش می‌رود. به همین دلیل زیر ذره‌بین قرار دادن فعالیت‌های اخیر آرمین زارعی و آسیب‌شناسی موسیقی رپ، شاید گام بازدارنده‌ای باشد تا وزارت ارشاد با عدم صدور مجوزهای لازم، مانع فعالیت‌های چهره‌های شناخته شده این حوزه، در بازار رسمی موسیقی شود.

آرمین زارعی (ملقب به ۲AFM)، متولد اردیبهشت ۱۳۶۵ از رپرهای زیرزمینی است، نام مستعار و هنری او را حروف ابتدای نام چهار خواننده زیرزمینی دیگری ببود که با هم کار می کردند (آرمین، علی، فرهاد، مهرداد) تشکیل می دهد. نخستین آهنگِ غیرمجاز و مبتذلِ این خواننده رقص جامائیکایی بود، او در ادامه فعالیت جدی خود را با رضایا، خواننده یِ زیرزمینی دیگری شروع کرد که اولین محصول مشترکشان ترانه‌ای با نام «نازی، ناز گل من» با همکاری شاهین فلاکت از دیگر خواننده‌های زیرزمینی بود. آرمین برای دست یافتن به شهرت بیشتر و به دلیل نداشتن دغدغه مالی، همکاری خود را «امیر تتلو» و «اردلان طعمه» به صورت یک مثلث آغاز کردند و تتلو در اثر همکاری با این مثلث، شناخته شد و توانست از دو همکار زیرزمینی خود فاصله بگیرد و با تابوشکنی در ارائه موسیقی و ترانه، به شهرت افزون‌تری از آنان دست پیدا کند.

آرمین زارعی رپر تابوشکنی نبود اما فرمول تتلو جواب داد و او هم همان مسیر تتلو را در پیش گرفت و همانند بسیاری از رپرهای زیرزمینی، کارنامه‌ موسیقایی‌اش را آکنده از هنجارشکنی کرد و تصاویر مندرج در این گزارش هنجارشکنی فرامتنی او را طی سال‌های گذشت تصدیق می‌کند.

قطعات موسیقیایی آرمین زارعی تداعی کننده ارتباط نامشروع، تدارک و حضور در میهمانی‌های همراه با الکل و مواد توهم‌زا است که این قطعات با استفاده از واژگان و ادبیاتی کاملا مغایر با عرف رسمی موسیقایی در چهل سال گذشته ارائه می‌شود، تا جایی‌ که یکی از کارشناسان معروف موسیقی در یکی از برنامه‌های رادیویی در مورد موسیقی غیررسمی رپ عبارت هرزه‌گویی را درباره ترانه‌های آرمین زارعی بکار برد. اما در کلیپ‌ها و موزیک‌ویدئوهای آرمین خشونت، دفن معشوقه، سطح هنجارشکنی را به اوج می‌رساند.

آرمین یکسالی است فعالیت‌های موسیقیایی خود را به صورت چراغ خاموش پیش می‌برد و در صفحات اجتماعی حضور کمتری دارد و عکس‌های هنجارشکنی منتشر نمی‌کند. بسیاری معتقد هستند که او «دوره گذار» را طی می‌کند. دوره‌ای که حتی برای تتلو هم طراحی شده بود، اما طراح دوره گذار تتلو او را به انجام فعالیت‌هایی سازگار با عرف وادار می‌کرد، که البته جوابی از این شیوه نگرفت.

دوره گذار طراحی «مافیای موسیقی» ایران است که برای اخذ مجوزهای آرمین تلاش بسیار گسترده‌ای را آغاز کرده‌اند. در واقع دوره گذار محفظه‌ای برای تطهیر کارنامه گذشته، آرمین است تا مافیای موسیقی با استفاده از چهره شناخته شده او بتواند، با اخذ مجوز نخستین‌های کنسرت‌های رپ او را در سالن اصلی برج میلاد روی صحنه ببرد.

آرمین زارعی فعالیت‌هایش را بدون حاشیه، بدون تولید موزیک ویدئوها، بسیار ساده و معمولی ادامه می‌دهد و سایت رادیو جوان برخلاف گذشته آثار او را به صورت چراغ خاموش به روزآوری می‌کند.

آنطور که شنیده‌ می‌شود مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با دوره گذار آرمین بسیار موافق هستند. این دوره گذار بدان معنی نیست که خوانندگانی نظیر آرمین زارعی با کارنامه‌ای هنجار شکن در گذشته، اظهار ندامت و پشیمانی کنند و دیگر در مسیر گذشته فعالیت نکنند، چون کلیه خوانندگان رپ بر اساس ترانه‌ها هنجار شکن به شهرت رسیده‌اند وتقریبا طرفدارانشان از جنس آثار خواننده هستند و با تغییر روش {در ارائه ترانه‌هایی در چهارچوب شورای موسیقی} گذشته خواننده و آثارش از او جدا نمی‌شوند.

اگر دوره گذار شامل چنین مرحله‌ای بود، مافیایی موسیقی روی آنان هیچگونه سرمایه‌گذاری نمی‌کرد. دلیل اصلی تلاش برای اخذ مجوز آرمین، اشتهار و ماهیت او در تولید اثر نامطلوب است و دوره گذار طراحی شده سبب استحاله و ریزش و تغییربنیادین و دگرگونی اساسی چنین فعالانی در عرصه موسیقی نخواهد شد. لذا دوره گذار بهانه‌ای است که خواننده‌ای نظیر آرمین، توسط جریان مافیایی اقتصاد محور موسیقی کشور پررنگ شده تا بتوانند با استفاده از این واژه [دوره گذار] کارنامه هنجارشکن او را با مجوز به «پول» و «گردش مالی» تبدیل کند.

اما کارنامه هنجارشکن موسیقی رپ آرمین یک مسئله بسیار مهم است و احیای خود موسیقی رپ موضوع بسیار مهمتری است. بنای موسیقی رپ علی رغم ناسازگاری با فرهنگ عامه داخل کشور، یکی از خطرات بسیار بارز آن که تاثیرش در بطن جامعه نوجوان مشهود است، تغییر حوزه ِ سبک زندگی است. موسیقی رپ در اشکال مختلف، سبب گسترش اعتراضات اجتماعی در همه سطوح می‌شود و این شیوه اعتراض حتی در سبک و پوشش هواداران این موسیقی تجلی پیدا می‌کند. مصادیق در این زمینه آنقدر زیاد است که به سادگی می‌توان دریافت که این سبک از موسیقی تعارضات جدی با فرهنگ داخل کشور دارد.

نکته مهمتری که وجود دارد این است آرمین زارعی چگونه توانسته موسیقی هنجار شکن خود را تبدیل به یک برند کند؟ خوانندگان موسیقی رپ دهه هشتاد شاهراهی را ابداع کردند تا مسیر خود را به خارج از کشور باز کنند و بهزاد بلور مجری برنامه بلور بنفش بی‌بی‌سی فارسی در نیمه دهه هشتاد، تمامی چهره‌هایی نظیر حسین تهی، امیر تتلو، رضایا، اردلان طعمه و آرمین زارعی را به خارج از کشور دعوت کرد تا برای گسترش کارشان در دوبی برای آنان برنامه برگزار کند.

اما کنسرت‌ موسیقی این جمع از خوانندگان رپ با شکست مواجه شد و از این جمع «تهی» به خارج از کشور کوچ کرد و سایرین به ایران بازگشتند و نتوانستد شهرت خود را حفظ کند. از این گروه تتلو و آرمین به دلیل هنجارشکنی پیاپی تبدیل به چهره شدند، تتلو به خارج از کشور رفت و به صورت مشخص استقبال از برنامه‌های او به صورت طبیعی ریزش خواهد داشت و به سرنوشت تهی دچار می‌شود. اما آرمین و حامیان مافیایی‌اش قصد دارند در نخستین گام، او را روی سن برج میلاد روی صحنه ببرند، چون اجرای زنده این سبک از موسیقی هنجارشکن فقط در داخل کشور مشتری دارد. مافیای موسیقیحتی اگر برای یک تک آهنگ او مجوز دریافت کنند و او به لیست‌خواننده‌های مجاز اضافه خواهد شد و قطعا در کنسرت‌هایش می‌تواند قطعاتی که در کارنامه دارد را دوباره اجرا کند.

پس از آنکه پروژه بهزاد بلور برای به شهرت رساندن این گروه شکست خورد، «رادیو جوان» از آمریکا وارد معرکه شد و پس از رادیو جوان برخی شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان، سایت‌ها و تارنماهای گسترده‌ای که منابع مالی آنان از داخل تامین می‌شود اقدام به حمایت گسترده از آرمین کردند. آرمین هم برای کسب درآمد برنامه‌های کوچک اما مداوم خود را در دیسکوهای دوبی، ترکیه و کشورهای اروپایی برگزار می‌کرد. در این مسیر صدها قطعه صوتی و تصویری موسیقایی مخالف با فرهنگ عامه تولید و به سبد شنیداری جوانان و نوجوانان داخل کشور تحمیل شد و نکته مهم این است که بواسطه سمبل شدن و برقراری ارتباط آسان با حافظه شنیداری نسل جوان، از بُن‌مایه‌هایی مثل ارتباط نامشروع، ولنگاری، شرب خمر و کشف حجاب تا خودکشی و دروغ و پنهانکاری، قبح زدایی صورت می‌پذیرفت.

چون در خارج از کشور چنین آثاری مخاطبانی ندارند، شبکه‌های ماهوارهای فارسی زبان با سرمایه‌گذاری منفعت طلبانه‌ای به صورت گسترده از آنان حمایت کردند و چنین خوانندگانی به کاباره‌ها و دیسکوها و بارهای دوبی و آنتالیا و گرجستان و نخجوان رونق بخشیدند.

از سوی دیگر کارکرد تغییر سبک زندگی بخشی از جریان موسیقی رپی است که آرمین زارعی و موارد مشابه پرچم‌دار آن هستند. انبوهی از پوشاک مرتبط [اعم از شلوار، پیراهن، کلاه، انگشتر، گردنبند و موارد مشابه] در کلیپ‌ها و موزیک‌ویدئوهایش به صورت رسمی تبلیغ می‌شود و نظام پوششی هواداران خوانندگان بدین سان تغییر می‌کند و جالب اینجاست که مافیایی تولید البسه حمایت خاص و ویژه از خوانندگانی نظیر آرمین می‌کند.

این بهره‌برداری زمانی صورت پذیرفت که آرمین به قله‌های شهرت رسید و به ناگاه تهیه‌کنندگانی از مجموعه‌ مافیایی موسیقی کشور با انجام مکاتبه، مذاکره، مصاحبه و تولید هیاهو، به اعلام «دوره گذار» و دریافت مجوز برای او اقدام کردند.

در ظاهر و طی چند ماه یا حتی یک سال؛ خواننده‌ای که حیاءزدایی در روابط دختر و پسر، شرب خمر و صدها امر ضداخلاق را در سبد مصرف موسیقایی مردم تحمیل کرده است، سکوت می‌کند. تهیه‌کننده متصل به شبکه مافیایی موسیقی کشور از مسیر ارتباطات و صرف هزینه، این خواننده را در مراسم‌هایی نظیر کاشت نهال شرکت می‌دهد، به عنوان حامی کودکان کار مصاحبه می‌کند، درمراسم‌های مهم ختم چهره‌های مهم و حتی سیاسی - مذهبی شرکت می‌دهد وهمه کار می‌کنند تا محترمش دارند و در این دوره گذار از یادها نرود!

این سکوت چند ماهه یا یک ساله هیچ رهآوردی ندارد، تمامی آثار هنجارشکن وی کاملا در دسترس هستند و در «رادیو جوان» بروز آوری آثاری با ظرافت بیشتری انجام می‌شود. تمامی قطعات گذشته آرمین را کمپانی آونگ در لس ‌آنجلس خریداری کرده است و قطعاتش در دسترس و قابل دریافت می‌باشند و در دوره گذار آرمین، شبکه‌های ماهوارهای نیز موزیک‌ویدئوهای تصویری او را در این دوره گذار بیشتر از گذشته پخش می‌کنند.

زارعی با آثار کاملا اخلاق ستیز و هنجارشکن، یک ابزار برای تولید سرمایه است و برخی تهیه‌کنندگان موسیقی کشور نیز حاضر به چشم‌پوشی از او نیستند و حتی جالب است که برای اخذ مجوز رسمی و تطهیر خواننده از مکاتبه با وزارت ارشاد تا دستگاههای نظارتی و امنیتی فروگذاری نکرده و نمی‌کنند!!

نکته جالب در فرآیند تطهیر آرمین زارعی بادیگارد مشهور او (فردی به نام «گودرزی») است که برخلاف ظاهر بشدت غلط‌اندازش، ۱۴ بار! به مکه مکرمه و بیش از ۵۰ مرتبه!! به عتبات عالیات رفته است و انتخاب چنین فردی برای بادیگاردی، بخشی از آن فرآیند تطهیر توسط مافیای موسیقی محسوب می‌شود.

تجارب بسیارتلخ و گزنده سال‌های پیشین {تتلو} نشان داده که به هیچ وجه نباید اجازه داد تا سودجویی عده‌ای معلوم الحال که سرنوشت فرهنگ موسیقیایی برایشان ذره‌ای اهمیت نداشته، ندارد و نخواهد داشت؛ در این مسیر با ایجاد فضای غالب ذهنی و یا احساس نیاز کاذب، «تهدیدات نوپدید» فراهم آورند.