اگر بخواهيم تفاوت ورزش به عنوان يک صنعت با ورزش به عنوان يک تفريح (يا صرفاً، يک فعاليت) را عنوان کنيم، همانا دو عامل بيشتر از ديگر فاکتورهاي احتمالي خودنمايي مي کنند: فراگيري و اقتصاد. بررسي اين دو فاکتور، که در هم تنيدگي عميقي نيز دارند، مي تواند به مطالعه و فهم ثمرات و عواقب ورزش به عنوان يک صنعت کمک کند، زيرا که صنعتي کردن ورزش به هدف فراگيري و بازده مالي آن، نبايد به قيمت به خطر انداختن جايگاه اصول و ارزش هاي اخلاقي ما باشد.