«آواز بی‌سرزمین» ساخته آیت نجفی که به گفته کارگردانش دشواری‌های خوانندگی زنان را در ایران نشان می‌دهد، توجه شماری از رخدادها و فستیوال‌های سیاسی - سینمایی را طی ماه‌های اخیر به خود جلب کرده است.
فیلم‌هایی که به نحوی با ارزش‌ها و اعتقادات اصیل کشورمان فاصله گرفته‌اند، همیشه مورد استقبال معاندین بوده و هستند و برخی از کارگردانانی که با استقبال کمِ مخاطبان داخلی مواجه می‌شوند و اعتقادات ملی ضعیفی دارند، برای کسب درآمد اقدام به ساخت فیلمهای هنجارشکنانه می‌کنند تا مورد استقبال فستیوال‌ها و نهادهای دولتی کشورهای مخالف ایران قرار گیرند.
جشنواره‌های سینمایی غربی مدتی است که از ژست هنری خود که در ابتدا گرفته بودند، خارج شده و به صورت آشکار به سمت نمایش فیلمهای سیاسی و هنجارشکنانه کشورها تغییر مسیر داده‌اند و این موضوع به خصوص در رابطه با فیلم‌هایی که پای کارگردانان ایرانی در میان است، به وضوح قابل مشاهده است.
