چند روز پیش در جلسهای بود که آنجا فیلم آرگو را پخش کردند. در همانجا گفتم که باز دست آمریکاییها درد نکند که موضوع 13 آبان و تسخیر لانه جاسوسی را به تصویر کشیدند تا ما یادمان بیفتد که چنین سوژهای هم وجود دارد! در کل هزاران سوژه دست نخوره باقی مانده است. مثلا تمام شهرهای ما شهید ترور دارند. باید از بدنه هنری ما پرسید که چه کاری برای معرفی اینها انجام شده است؟
برای معرفی ابتدایی خودش را «مستخدم ملت ایران» مینامد. دکتر اسفندیار قرهباغی بیشتر از آنکه به چهرهاش شناخته شود، صدایش را میشناسیم. هنوز وقتی نوای زیبای «آمریکا، آمریکا ننگ به نیرنگ تو...» پخش میشود، احساس غرور و عزت در وجود آدمی زبانه میکشد. صدای قرهباغی و نوای مرگ بر آمریکایش به یادمان میآورد که ما اولین و تنها ملتی در جهان بوده و هستیم که مقابل یاغیگری و ددمنشی شیطان بزرگ ایستادهایم و تا آخر هم خواهیم ایستادهایم.