علی‌‌اکبری با بیان اینکه جدیدترین کتاب حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان به نمایشگاه می‌آید، گفت: نشر معارف جدیدترین کتاب‌های موسسه عصر معنوی را عرضه می‌کند.
بعد از اینکه ما به وضع موجود معترض شدیم و تصور درستی هم نسبت به وضع مطلوب پیدا کردیم حالا باید به «شدنی بودن» آن وضع مطلوب هم اعتقاد داشته باشیم و امید رسیدن به وضعیت موعود ما را به سوی آن بکشاند.
مهم ترین ویژگی جامعه ما، که مایه تقرب ما به آن حضرت(عج) است، ولایی بودن جامعه ماست؛ قطعا به دست آوردن کمالاتی در این زمینه، می تواند ما را به موعود نزدیک تر کند. زیرا ولایی تر شدن جامعه ما، پاسخ به آن عهدی است که برگردن ماست.
عدم آگاهی از وضع مطلوب و ایده‌آل سبب می‌شود که توانایی درک و تحلیل درست وضعیت موجود را هم نداشته باشیم. زیرا بخشی از درک ما از اوضاع زمانه و آسیب‌شناسی وضع موجود، وابسته به فهم آن وضع مطلوب است.
همین که انسان ها از ویژگی های جامعه و حاکمیت مهدوی و برکات آن باخبر شوند، تحول ایجاد خواهد شد. حتی اگر به ظهور و فرجام عالم معتقد نباشند، حداقل اثر آن ایجاد تردید در راه هایی است که تا کنون برای نجات بشر از مشکلات طراحی شده است.
وقتی قصه انتظار به دشمنی با مفسدان می رسد و روشن می شود که انتظار با عافیت طلبی سازگاری ندارد، بسیاری از کسانی که خود را منتظر قلمداد می کنند از این دایره خارج می شوند.
منتظر، از برخی ظواهر زینت یافته دوران غیبت فریب نمی خورد، به آنها راضی نمی شود و دست از اعتراض برنمی دارد. ریشه های این وضعیت پیش آمده نامطلوب را هم به خوبی می شناسد و به آنها هم معترض است.
بسیاری از انتظارها را می توان در مقوله انتظار فرج قرار داد؛ انتظار رسیدن زمان یک ملاقات یا یک کار ارزشمند، انتظار شنیدن یک پاسخ مطلوب، یا دیدن یک فرد محبوب، همه مانند انتظار گشایش یک گره، نوعی فرج به حساب می آیند.
از کنار مفهوم انتظار و مصداق مهم آن، یعنی انتظار موعود، نباید به سادگی عبور کرد. نمی توان نسبت به فقدان احساس انتظار در درون خویش و در میان افراد جامعه، بی اعتنا بود. زیرا فقدان انتظار موعود، موجب رکود و رخوت جان هاست.
نگاه بعضی از مدعیان انتظار، نگاه نادرستی است و تصور اشتباهی از منجی دارند، بعد از ظهور نمی توانند با ایشان کنار بیایند. آنها وقتی امام زمان علیه السلام را می بینند، در می یابند که هرگز منتظر چنین کسی نبوده اند.
