مرحوم آیتالله بهاءالدینی تعریف میکرد: یک سال تمام از مدرسه فیضیه بیرون نیامدم، مادرم دم در مدرسه میآمد و از دور مرا نگاه میکرد و باز میگشت، اشتغالات ما به حدی بود که فرصت نمیکردیم به منزل سری بزنیم.