محمدرضا سنگری میگوید: هر کس به عرفان رسیده از شعر ناگزیر بوده است، گویی یگانگی میان شعر و عرفان بوده است. در مقابل، شعر نیز هر جا به کمال رسیده گویا از عرفان ناگزیر بوده است.