در سالهای اخیر، در سینمای ایران شاهد روندی نگرانکننده و تکراری در بسیاری از فیلمها بودهایم که از نظر محتوایی و اجرا، بسیاری از آنها در ابتذال و کلیشهسازی گرفتار شدهاند. این روند به قدری برجسته شده که به نظر میرسد در سالهای اخیر برای برخی فیلمسازان، افترا و توهین به اعتقادات و شعور محاطب به نوعی «رسم» در سینما تبدیل شده است.