شاه هیچگاه از موضع یک شاه شیعه -چنانچه که خود را این گونه خطاب میکرد- به مساله فلسطین ننگریست. برای او بیش از هر چیزی تاج و تختش از اهمیت برخوردار بود. طبیعی بود که چنین کسی هرگز در پارادایمهایی مانند ظلمستیزی، یاری مظلوم، حقخواهی و دفاع از کیان اسلام و ملیت قابل تعریف نباشد.
حامد زمانی میگوید: موسیقیهای دیگر خنثی هستند و تنه به تنه مسائلی نمیزنند که احتمالاً عدهای با آن مشکل داشته باشند. حمایت از این موسیقیها امن است اما حمایت از موسیقی من دردسرهای زیادی دارد، من علیه زورگویان و قلدران برای حمایت از مردم میخوانم.