اشتاینهاور که پروژه «همه چاقوهای قدیمی» را با محوریت ایرانهراسی به نگارش درآورده شبیه جاسوس-نویسندگانی است که در آمریکایی جنوبی و اروپای شرقی هر پرونده امنیتی را تبدیل به داستان میکنند.
کریگ، در آخرین حضور خود، به جای جیمز باند بودن دائما در حال متقاعد کردن مخاطبانش است که این همه آدمکشی و غریزهجویی به پایان رسیده و حالا با جوهر انسانی بیشتری نسبت به جیمزباندهای پیشین مواجه هستیم.