هرچند سیاست‌های کلان انقلاب اسلامی در جهت ولی‌نعمت دانستن محرومان و توجه به مستضعفان بود، ولی در دهه دوم عمر انقلاب با روی کار آمدن دولت سازندگی، این موضوع عملاً به حاشیه رفت.
طرز فکر مرحوم هاشمی در مواجهه با مفاسد اقتصادی، سنگ بنای نوعی از مدیریت پرخرج و پرهزینه و غیرپاسخگو در کشور شد که از دل آن «اشرافیت دولتی» همیشه طلبکار از سفره انقلاب بیرون آمد.
«چریک»های چپ‌گرای سازمان مجاهدین که در اوایل دهه هفتاد، دولت هاشمی را دولت «قارون»ها می‌دانستند، در سال ۸۸، همپیمان استراتژیک کارگزارانی‌های لیبرال تحت امر هاشمی شدند.
دستگاه‌های نظارتی کشور باید با بررسی‌های ریشه‌ای، آن دست‌های پنهان را پیدا کنند که با جاگیر شدن در گلوگاه‌های حساس اقتصادی، به دنبال سیاست‌هایی چون «لهستانیزه» کردن ایران هستند.
