معترضان سازمان سینمایی احتمالا بیانیه‌ای را خطاب به رئیس جمهور در روزها یا پس از جشنواره فیلم فجر منتشر خواهند کرد تا از سازمان سینمایی امتیازات بیشتری دریافت کنند.
وزارت ارشاد در سال پیش حدود ۷۴۴ میلیارد تومان بودجه داشت که از این میزان ۲۱۰ میلیارد تومان آن به سازمان سینمایی اختصاص داشت. چه میزان از این بودجه محقق شده، هنوز اعلام نشده است.
متولیان سینمایی کشور، بالاخصطیف بیسوادی که مجذوب سخنان شیرین برخی عناصر نفوذی شده باشند که فیلم سینمایی «دختر لُر» را به عنوان میراث سینمای ایران معرفی نموده اند.
سکانس‌های فیلم بشدت پراکنده‌اند، هیچ تداومی در سرگشتی‌های موسی از سکانسی به سکانس نیست و این سکانس‌های پراکنده، قابلیت اتصال روایی ندارند.
اگر کرونا خطر دارد چرا باید راهپیمایی در فضای باز لغو شود اما جشنواره در محیط سربسته برگزار گردد؟ این پرسشی است که مسئولان ستاد ملی مقابله با کرونا باید پاسخگوی آن باشند.
سردمداران این جشنواره بی مخاطب امسال نیز در اوج موج چهارم کرونا فریاد برآورده‌اند که می‌خواهند آن را به هر صورتی که هست برگزار کنند،حتی به قیمت به خطر افتادن جان سینماگران و مردم!
برگزارنشدن چنین جشنواره‌ای حتماً به کسی ضرر نخواهد زد، مگر گردانندگان و تیم اجرایی این جشنواره که احتمالاً از قبل این جشنواره بخواهند منفعت مالی و اعتباری برای خود دست و پا کنند.
خطری دیگری که توسط برلیناله و مدیرانش سینمای ایران را تهدید می‌کند، حمایت‌های مالی دولت آلمان است که در این جشنواره تقویت می‌شود که این حمایت در مرحله پخش و توزیع فیلم نیست.
همه جشنواره‌های مطرح دنیا دارای یک استراتژی روشن و با ثبات هستند. به عنوان مثال، مراسم اسکار تکلیفش معلوم است. سوال اینجاست که جشنواره فجر با چه هدفی فعالیت می‌کند؟
با این کارنامه مشعشع امیر اسفندیاری که مغایر با مطالبه راهبردی عالی‌ترین مرجع سیاسی در کشور است، بازهم این گروه خاص موسوم به «چتر سینمای ایران در جشنواره‌های جهانی» باید بر سرکار بمانند!؟
تغییر دبیری جشنواره جهانی فیلم فجر این روزها به یکی از مسائل مهم اهالی سینما بدل شده و چه بسا موجب انتشار شایعه‌های‌گاه‌وبیگاه در این رابطه باشد.
هنوز یادمان نرفته روزهایی را که رسانه‌ها درباره سرمایه‌های مشکوک در شبکه نمایش خانگی هشدار می‌دادند ولی توجهی نشد.
