یکی از نصایح لقمان حکیم به فرزندش این است که صدایت را آهسته ساز، که بدترینِ آوازها بانگ خران است.
لقمان علیه السلام به پسرش گفت: ای پسرم! دنیا، دریای عمیقی است که بسیاری در آن هلاک گردیدهاند.
لقمان پیوسته به پسرش می گفت: پسرم! دنیا دریاست و در آن، گروه های بسیاری غرق شده اند. پس باید کشتیِ تو در آن، پروا کردن از خدای تعالی، و پُل تو ایمان به خدا، و بادبان کشتی ات توکّل باشد.
پسرم! بر خدا توکّل کن و آن گاه از مردم بپرس: کیست که به خدا توکّل کرده باشد، ولی خدا، او را کفایت نفرموده باشد؟!
وقتی که لقمان پسرش را موعظه می کرد ، به او گفت: ای پسرم! چیزهایی که می خواهی با آنها بر دشمنت چیره شوی، اینها باشند: پرهیز از محرّمات، برتری در دینت، حفظ جوان مردی ات.
امام سجاد علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: پسرم! نرم خوییات را با تدبیر استوار کن، تا نابودی در آن راه نیابد. و تدبیرت را با رفق و مدارا درآمیز، تا زور و بیرحمی در آن نباشد.
لقمان به پسرش گفت: ای پسرم! حکمت، ده کار انجام می دهد: دلهای مرده را زنده می کند، بینوا را در جایگاههای پادشاهان می نشاند، به فرومایه شرافت می بخشد.بردگان را آزاد میسازد.
لقمان حکیم علیه السلام در یکی از توصیههای خود به فرزندش از او خواست هرگاه نماز میخواند طوری باشد که گویا نماز آخر اوست.
حکمت ده کار انجام میدهد: دلهای مرده را زنده می کند، بینوا را در جایگاههای پادشاهان مینشاند، به فرومایه شرافت میبخشد، به غریب پناه میدهد، نیازمند را توانگر میسازد.
ای پسرم! اگر محتاج پادشاه شدی، زیاد پافشاری نکن و نیازت را جز در جای مناسبِ درخواست، از او نخواه و آن، زمانِ خشنودی و نشاط اوست. و در درخواست حاجت، بی قراری نکن.
امام جعفر صادق علیه السلام فرمودهاند لقمان حکیم در نصایح خود به فرزندش، نشانه هایی که هر گروه از مردم بدان شناخته میشوند را متذکر شده است.