به بهانه روز ملی سینما و یکسالگی حوادث فتنهگون سال گذشته که با موضوع زن و حجاب کشور و جامعه را تحتالشعاع خود قرار داد و هزینههای بسیاری به کشور وارد ساخت، بد نیست به سیاستگذاری فرهنگی هنری ج.ا.ا و تجربه عملکرد آن نسبت به سینماگران کنشگر برای انقلاب اسلامی و منافع کشور و مردم نگاهی بیاندازیم.
رهبری میفرمایند: انقلاب اسلامی با کودتا به وجود نیامد. این انقلاب بهوسیله مردم به وجود آمد؛ با عزم مردم، با نیروی انقلاب مردم، با ایمان مردم به وجود آمد.
اگر نگاهی به جماعت چپ بیندازیم از چپ قدیم چند پیرمرد عصابهدست بیشتر باقی نمانده است اما تا دلت بخواهد زادوولد در چپ مدرن و جدید در عرصه سیاست ، فرهنگ و اقتصاد زیاد است.
کتاب «دروغ زن، زندگی آزادی» که مروری است بر ماجرای بیش از 38 هزار دروغ ضدانقلاب و اپوزیسیون، فردا وارد بازار نشر میشود.
کارگردان مجموعه مستند «تارکد» گفت: در حدود پنج سال اخیر تلاشهایی شده تا روایتهای غیرمستند درباره امیرانتظام شکل بگیرد که اگر به آن بهصورت مستند پرداخته نشود، امکان دارد این تصور بهوجود بیاید که جمهوری اسلامی به مجموعهای از آدمها ظلم کرده است.
فواد ایزدی گفت: در چندماه گذشته شاید بهنظر بیاید آمریکا مثل دوران اغتشاشات علیه جمهوری اسلامی موضع ندارد. این در ظاهر قضیه است. اما در پشت پرده آنان فعال هستند تا طرح دیگری را در راستای براندازی جمهوری اسلامی پیگیری کنند.
در آستانه سالگرد آشوبهای سال ۱۴۰۱ مجددا ماشین جنگ شناختی دشمن فعال شده است. هر پدیده اجتماعی را که امکان جلب توجه عمومی داشته باشد، دستگاه برای تولید روایتهای دروغ و پمپاژ آن به شبکههای اجتماعی قرار میدهد.
از جمله طراحیهای CIA و MI6 در قالب کودتای مخملین که در جریان فتنهسبز رونمایی شد، تقلید از فنون رزمی «جوجیتسو» بود. طبق این تاکتیک، اگر بتوان بخشی از نیروی حریف را علیه خود وی به کار گرفت، بخش مهمی از تئوری «مهار» و «انحلال قدرت» عملی شده است.
معاون پژوهشگاه تاریخ معاصر ایران گفت: محمدرضا شاه یک حاکم سرسپرده و دستوربگیر بود. سرکوب قیام ۱۷ شهریور با چراغ سبز آمریکاییها انجام شد و شاه تتمه مشروعیت خود را نیز از دست داد و این قیام مانند تیر خلاصی بر رژیم پهلوی عمل کرد.
«اخراج اساتید دانشگاه»؛ خبری که این روزها در لابهلای برخی اخبار مطرح و جنجال به پا کرده است اما طراحان این سناریو با طرح این شایعه چه هدفی را دنبال میکنند؟
مهدی کوچکزاده در کتاب «بررسی تئوری قیام لله» میگوید: متأسفانه جریانی منحط، خصوصاً در سالهای اخیر ایجاد شده است که سعی دارد همه خوانشها از دین و همه شیوههای مسلمانی کردن را یک کاسه کند و یکسان جلوه دهد.
پژوهشگر انقلاب اسلامی گفت: معمولاً قشر روشنفکر جامعه به دلیل ظرفیتهایشان هدایت جوامع را عهدهدار میشوند، اما در وقایع سال گذشته برعکس این امر اتفاق افتاد و روشنفکران و برخی دانشگاهیان به دنبال فضاسازیهای رسانهای بیگانگان رفتند.
درحالیکه میلیونها نفر خود را به خیل اقیانوس اربعین رساندند، اما بودند معدودی از افرادی که در رسانهها و فضای مجازی خواستند خلاف این رود خروشان شنا و در آن تشکیک کنند.
اگر دانشجو و استاد، سرباز امام زمان(عج) باشند و برای اعتلای اسلام و انقلاب و ایران کار کنند دانشگاه میشود «پادگان» و «سربازخانه»! اما اگر در خیابان فحاشی و هتاکی کنند و اعمالی انجام دهند که حتی شرورترین افراد جامعه از آنها تبری میجویند میشود صدای متفاوت و صدای ناهمخوان!
دیدار اخیر وزیر اطلاعات رژیم صهیونیستی با خبرنگاران ضد انقلاب، گرچه مصداق عینی واکنش اجباری به استیصال آنها در قبال ایران محسوب میشود، اما حکایت از فعال شدن همه سازوکارها برای حمله سنگین رسانهای به منظور ایجاد بیثباتی و آشوب در سالگرد اغتشاشات سال گذشته دارد.
هفده شهریور، روز حماسه ملت ایران است؛ روزی که در آن خونهای بسیاری بر زمین ریخته شد و درخت پربار و تنومند جمهوری اسلامی به بار نشست.
تأکید رهبر معظم انقلاب در یک بازه زمانی 12ساله بر کلیدواژههای نمادینی چون «قله»، «دامنه» و «حرکت در مسیر»، علاوه بر اینکه محورهای راهبردی کشور را مشخص میکند، پرسشهای قابل تأمل دیگری به دنبال دارد.
چه کسی باور میکرد که اربعین غریبانه آن روزها به بزرگترین حماسه حضور در سراسر جهان و بینظیرترین اجتماع انسانی در طول تاریخ بشر تبدیل شود و همه ساله نوبت به اربعین که میرسد، دهها میلیون نفر از شیفتگان اباعبدالله الحسین بینش و منش او را بر صفحه دل بنشانند و در داغستان پنجاه و چند درجهای عراق این «نقشه راه»را به دست گیرند.
آنچه عربستان را به سوی بازگشایی رابطه با تهران کشانده، نیاز راهبردی آن بوده و حداقل طی 2 دهه آینده این نیاز باقی میماند. پس ایران میتواند تا حد زیادی مطمئن باشد شکلدهی به روابط پایدار با عربستان در بعضی زمینهها ممکن است.
نجابت رئیس دولت در کلام، دوری از تولید نخودسیاه برای سرکار گذاشتن مردم، نگاه نکردن دولتمردان به قدرت به مثابه طعمه و مردمی بودن مسؤولان کشور واجد تمجید است.