باتوجه به اینکه رقابت‌های جهانی نورسلطان حکم انتخابی و گزینشی المپیک ۲۰۲۰ توکیو را دارد، این موضوع قابل درک است که همه کشورها با تمام قدرت در این رویداد حضور پیدا خواهند کرد و بالا بودن سطح مسابقات جهانی نورسلطان امری بدیهی به نظر می رسد.
مخصوصا اینکه برخلاف ادوار گذشته که علاوه رقابت‌های جهانی، سه تورنمنت هم برای کسب سهمیه المپیک وجود داشت این‌بار به غیر از مسابقات جهانی نورسلطان فقط دو تورنمنت برای کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰ توکیو در نظر گرفته شده است که همین موضوع حساسیت این دوره از مسابقات دوچندان خواهد کرد و هیچ بعید نیست در این رقابت‌ها چهره‌های نامدار هم با شکست مواجه شده و حتی در کسب سهمیه المپیک هم ناکام بمانند.
اتفاقی که مشابه آن را در گذشته دیده‌ایم و شکست کشتی‌گیران مطرحی مانند آرتور تایمازوف، دنیس سارگوش، الموراد تسمورداف ازبکستانی، ایوو آنگلوف بلغاری و حتی حمید سوریان و بسیاری دیگر از کشتی‌گیران شاخص در رقابت‌های جهانی ۲۰۱۱ استانبول و ۲۰۱۵ لاس‌وگاس می‌تواند مثال واضح و روشنی برای اثبات این فرضیه باشد. البته این فرضیه روی دیگری هم دارد و آن‌هم شگفتی‌سازی چهره‌هایی است که پیش از این نامی در بین بزرگان کشتی نداشته‌اند.
حسن یزدانی، بوایسار سایتی‌اف، جردن باروز، رومن ولاسف، اسماعیل بوررو و استیو گینو از جمله کشتی‌گیرانی بودند که یک‌سال مانده به رقابت‌های المپیک توانستند در اوج گمنامی به مدال جهانی برسند و تمام معادلات را در خصوص مسابقات جهانی و حتی رقابت‌های المپیک برهم بزنند. سال ۲۰۱۴ در مسابقات جهانی تاشکند حمید سوریان به مدال طلای وزن ۵۹ کیلوگرم رسید و کشتی‌گیران مطرحی مانند سیمنوف و تسمورادف در رده‌های بعدی قرار گرفتند اما در آن برهه از زمان کسی فکر نمی‌کرد مدال طلای سال بعد به اسماعیل بورروی کوبایی که در تاشکند با اختلاف امتیاز فاحش به سوریان و تسمورادف باخته بود برسد و فینال المپیک المپیک ۲۰۱۶ هم بین او و کشتی‌گیر گمنامی از ژاپن به نام شینیبو اوتا برگزار شود.
این فرضیه حالا تاحدودی در خصوص برخی از ملی‌پوشان کشورمان قابل تصور است. پویا ناصرپور، امین کاویانی‌نژاد، رامین طاهری و محمدهادی ساروی این پتانسیل را دارند که در رقابت‌های جهانی نورسلطان شگفتی‌ساز شوند و در اوج گمنامی به مدال جهانی برسند و نام خود را بر سر زبان‌ها بیندازند. البته باتوجه به اینکه ناصرپور و کاویانی‌نژاد در اوزان غیر المپیکی کشتی می‌گیرند شانس بیشتری برای کسب مدال دارند.
تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی کشورمان علی‌رغم اینکه اردوهای نسبتا خوب و منظمی را پشت‌سر گذاشته‌اند اما امیدواریم که ماه‌ها بلاتکلیفی برای انتخاب رئیس فدراسیون، بدهی‌های میلیاردی و اوضاع نامساعد اقتصادی که علاوه بر رئیس‌فدراسیون، ملی‌پوشان و اعضای کادرفنی هم لمس کرده‌اند، کمترین تاثیر را بر روحیه آنها گذاشته باشد و روی عملکرد آنها در رقابت‌های جهانی تاثیر منفی نگذارد.
از طرفی مصدومیت تعدادی از ملی‌پوشان شاخص در هر دو تیم آزاد و فرنگی هم در نتایجی که در مسابقات جهانی نورسلطان رقم خواهد خورد بی‌تاثیر نیست. در کشتی‌آزاد پرویز هادی و رضا یزدانی دو کشتی‌گیری هستند که در کارنامه خود مدال‌های زیادی از رقابت‌های جهانی و تورنمنت‌های معتبر به ثبت رسانده‌اند اما مصدومیت مانع از آن شد تا در ترکیب تیم قرار بگیرند و کشتی‌گیرانی جوان و کم نام و نشان جایگزین آنها شده‌اند.
در کشتی‌فرنگی اما تعداد مصدومان بیشتر بود و مهرداد مردانی، محمدرضا گرایی، حسین نوری و مهدی علیاری علی‌رغم تجربه بالایی که دارند به دلیل مصدومیت از تیم‌ملی خوردند تا کشتی‌فرنگی با ترکیبی بسیار جوان راهی رقابت‌های جهانی شود. علاوه بر جوانگرایی باید به این نکته هم توجه شود که تیم‌ملی کشتی‌فرنگی کشورمان سال گذشته در رده یازدهمی جهان و کشتی‌آزاد هم در جایگاه ششم جهان قرار گرفته است و نمی‌توانیم از ملی‌پوشان توقع داشته باشیم در قزاقستان معجزه کنند.
شکست احتمالی برخی از ملی‌پوشان اگر با دلایل منطقی همراه نباشد بی‌شک عوامل شکست مورد نقد قرار خواهند گرفت. البته همه چیز در روز مسابقه تعیین می‌شود و باید منتظر ماند و دید چه نتایجی در رقابت‌های جهانی نورسلطان رقم خواهد خورد.
راز اصرار بر «مذاکره و ملاقات به هر قیمت» چیست؟ 
مشتریان نفت ایران در ۷ سال گذشته +فیلم