عبادی بعد از کسب موفقیت‌های متعدد از تیم ملی ایران خداحافظی کرد.
اسماعیل عبادی گفت‌وگویی را انجام داده که مشروح آن را در زیر می خوانید:
آقای عبادی! نام شما در آخرین لیست تیم ملی برای اردو دیده نمی شود، آیا به طور رسمی از تیراندازی با کمان خداحافظی کرده اید؟
اسمم بود اما گفتم نمی آیم. در این رشته سن و سال مطرح نیست اما در تیم ملی حتماً باید تمام وقت در اختیار تیم بود در حالی که من این امکان را نداشتم و به خاطر مشغله کاری و کارهای عقب افتاده تصمیم گرفتم تیراندازی با کمان را کنار بگذارم.
خداحافظی شما مقطعی است یا برای همیشه این رشته را کنار گذاشته اید؟
خیر مقطعی نیست من برای همیشه تیراندازی با کمان را بوسیدم و کنار گذاشتم، البته در مسابقات داخلی شرکت می کنم، منظورم از خداحافظی فقط از تیم ملی است.
اتفاقی افتاده یا از موضوعی دلخور هستید که تیراندازی با کمان را کنار گذاشتید؟
خیر، زمانی که من این رشته را شروع کردم از کسی توقع نداشتم یعنی از وزارت ورزش، فدراسیون و کمیته ملی المپیک هیچ انتظاری نداشتم. موضوع دلخوری هم نبوده و مشغله کاری باعث شد تا از تیم ملی خداحافظی کنم.
همیشه می‌گویند ورزشکاران دو بار می میرند وقتی تیراندازی با کمان را کنار گذاشتید چه احساسی داشتید؟ خداحافظی شما غریبانه بود...
بعد از ۷-۸ سال حضور در تیم ملی جدا شدن واقعا برایم سخت است اما این اتفاق برای هر کسی می افتد و سند تیم ملی به اسم کسی نیست، یعنی هر زمانی که ورزشکار توانایی داشته باشد با توجه به رکوردهایی که می‌زند می‌تواند ادامه دهد و مدال بگیرد. تیم ملی برای همه است و همه شانس حضور دارند.
دوست نداشتید بعد از کسب مدال در مسابقات جهانی یا قهرمانی آسیا از دنیای قهرمانی خداحافظی کنید؟
برنامه این بود بعد از مسابقات قهرمانی جهان در هلند از دنیای قهرمانی خداحافظی کنم اما با توجه به مشکلات مالی فدراسیون، امکان حضور کامپوند در این مسابقات وجود نداشت و فقط ریکرو اعزام شد. البته مشکلات مالی برای همه فدراسیون ها هست به همین دلیل نتوانستم به این مسابقات اعزام شوم. تا مسابقات قهرمانی آسیا هم ۵ ماه مانده بود به همین دلیل امکان آن را نداشتم در این مدت در اردوی تیم ملی باشم.
زمانی که تصمیم به خداحافظی گرفتید آیا از سوی وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک، هم تیمی‌هایتان و فدراسیون واکنشی وجود داشت؟
از سوی کمیته و وزارت خیر اما هنوز با فدراسیون ارتباط دارم. آقای شعبانی بهار نمی پذیرفت و اصرار داشت به اردوی تیم ملی برگردم، تا لحظه آخر اسم من در لیست بود. سرمربی تیم هم دوست داشت من برگردم. هم‌تیمی‌هایم از جمله محبوبی و پالیزبان اصرار داشتند و می گفتند تا قهرمانی آسیا همراه آنها باشم اما گفتم ورزشکار برای اینکه در تیم ملی باشد باید بتواند تمام وقت در اردوها شرکت کند که من این امکان را نداشتم.
دنبال مربیگری هستید؟
فعلاً خیر باید ببینم سال های آینده چه اتفاقاتی رخ می دهد.
خیلی از ورزشکاران مدال آور در خصوص استخدام در سازمان های دولتی دچار مشکل شده اند آیا این اتفاق برای شما هم رخ داده است؟
من به استانداری درخواست دادم اما هنوز موفق نشدم که استخدام شوم. کسانی که موفق شدند ورزشکارانی بودند که در وزارت ورزش درخواست استخدام داشتند تا جایی که می‌دانم سازمان‌های دیگر مصوبه هیئت وزیران را انجام ندادند.
در طول ۸ سال حضورتان در تیم ملی تیراندازی با کمان قطعاً از اتفاقات خوشایند و ناخوشایند زیادی رخ داده در این باره صحبت کنید...
اتفاقات زیادی افتاد که برایم خوشحال کننده بودند؛ می توان به مدال طلای بازی‌های آسیایی و قهرمانی جهان اشاره کرد. مدال نقره بازی‌های جهانی هم برایم از بقیه مدال ها با ارزش تر بود.
چرا؟
چون بازی های جهانی هر چهار سال یک بار برگزار می‌شود و مثل المپیک است باید سهمیه بگیریم و کار راحتی نیست.
اتفاق ناخوشایند چطور؟
در این باره چیزی نگویم بهتر است چون گفتن آن تأثیر ندارد. با وجود اینکه مدال بازی های جهان مرا خوشحال کرد اتفاقات بعدی ناخوشایند بود؛ از نظر خیلی ها این مدال ارزشی نداشت و به من گفتند اعتباری ندارد در حالی که یکی از سخت ترین مسابقات بود چون هر ۴ سال یکبار برگزار می شود و اینکه بتوانیم سهمیه بگیریم تا در این مسابقات شرکت کنیم کار بسیار سختی است اما ناراحت شدم از این که نه پاداشی برایش در نظر گرفتند و نه اینکه برای آن اعتباری قائل بودند، به راحتی از کنار این مدال گذشتند.
صحبت پایانی؟
برای تیم ملی تیراندازی با کمان در قهرمانی آسیا آرزوی موفقیت دارم.