ازغدی: برخی انقلابی‌ها ضرباتی به اسلام زدند

به گزارش حلقه وصل، رحیم‌پور ازغدی، عصر امروز در یکی از سلسله نشست‌های بینات با محوریت بررسی سیره اهل بیت(ع) که در حسینیه مرحوم  آیت الله سیدجواد خامنه‌ای برگزار شد، اظهار کرد: بعد از حکومت امیرالمؤمنین، گشایش سیاسی که نصیب حضرت رضا(ع) و موقعیت سیاسی که نصیب باقی ائمه شد، قابل قیاس نیست. قبل از آن دائماً نسبت به آنان، ترور و حبس  انجام می‌گرفت. همچنین بعد از شهادت امام رضا(ع)، مأمون تصمیم به روند قبل گرفت، به گونه‌ای که نفاق را کنار گذاشته و دوباره حبس و شهادت ائمه آغاز شد.

وی افزود: در دوره حضرت رضا(ع)، قیام‌های بزرگ علوی شروع شده بود. ایشان ۲۰ سال این حرکت را رهبری کردند و قیام‌های مسلحانه علوی، در آسیا و آفریقا و حتی جنوب اروپا، یعنی تقریباً در سه قاره وجود داشت.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور تصریح کرد: در دوره بنی‌عباس، این قیام‌ها و انتقام خون اباعبدالله نمادین و جهت دفاع از حق اهل بیت بوده است. این حرکت و نهضت، از کربلا شروع و تا مکه و یمن و اهواز امتداد یافت.

رحیم‌پور ازغدی با اشاره به قیام زید که کمی افراطی عمل کرده و بصره را که آزاد کرد، دستور داد منازل همه وابستگان به حکومت به آتش کشیده شود، گفت: این‌ها کسانی هستند که انقلاب کردند و گرچه انقلابی بودند، ضرباتی نیز به اسلام زدند.

وی در ادامه خاطر نشان کرد: سیاست حکومت در برابر ائمه، ترس آن‌ها از نفوذ عمیق حضرت رضا(ع) بوده است؛ بعد از شهادت امام رضا(ع)، سیاست حکومت، حذف و سرکوب بود. در همین حین، جریاناتی مثل قیام بابک خرم‌دین در آذربایجان را داریم که بخاطر منافع فئودالی و کسب قدرت منطقه‌ای بود و در این نوع قیام‌ها، تنها شیعیان نبودند؛ بنابراین به شیعیان امتیازاتی داده می‌شد و بخشی از قدرت به آن‌ها سپرده می‌شد تا قیام‌های آتی مدیریت شود.

این استاد حوزه و دانشگاه اضافه کرد: برای مدیریت قیام‌ها، از طرف حکومت دستور داده می‌شود که حضرت رضا(ع) تنها از مسیر شهرهای کوچک عبور کنند؛ ولی مردم همان شهرها، بعدها جزو مریدان ایشان شدند.

رحیم‌پور ازغدی در خصوص تحویل حکومت به امام رضا(ع) بیان کرد: وقتی مأمون گفت که حکومت را به شما تحویل می‌دهیم، بخاطر این بود که نصف مملکت را از دست داده بود. امام جلوی بزرگان گفتند:« شما که می‌خواهید خلافت و حکومت را واگذار کنید، اگر آن حق شما است، چرا می‌بخشید؟ و اگر حق شما نیست، چرا حکومت می‌کردید؟» مأمون پاسخی نداشت و وقتی دید امام پذیرای درخواست وی نیست، از او خواست که حداقل قائم‌مقام باشد و حتی در پاسخ امام که پرسیده بود اگر آن را نپذیرد، چه می‌شود؟ بحث قتل ایشان را پیش کشیده بود که درواقع با این پاسخ، خود را افشا کرد.

وی در خصوص مهاجرت امام‌زادگان و مهاجرت علویان تصریح کرد: این مهاجرت‌ها، به دلیل خفقان صورت می‌گرفت. شاگردانی که حضرت رضا(ع) به طور خاص تربیت کرده‌اند، ۱۲۰ اسم خاص بوده که هرکدام از این‌ها، جداگانه کادرسازی می‌کردند و به تربیت افراد بیشتری می‌پرداختند.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور در ادامه با بیان اینکه اسلام، آزادسازی بردگان را ارزش اعلام کرده و مدافع حقوق آنان بود، خاطر نشان کرد: اسلام حتی کفاره روزه را در آزاد کردن بردگان تعیین کرده است. این بردگان بعد از آزادی، ائمه را رها نکردند و همراه آن‌ها شدند؛ مثال آن غلام سیاهی است که حضرت سیدالشهدا را در کربلا رها نکرد و به شهادت رسید.

رحیم‌پور ازغدی بابیان اینکه ائمه تقیه را در روش مبارزه استفاده می‌کرند و نه در قبول حکومت، بر شیوه برخورد آن‌ها با حکام زمان تأکید کرد و گفت: بعضی از شیعیانی که بعد از حضرت رضا(ع) قیام کردند، گفته‌اند که ما رفتیم و پرسیدیم که آیا واقعاً شما ولایت‌عهدی را پذیرفته‌اید و حضرت رضا(ع) پاسخ دادند که فریب این ظاهرسازی‌ها را نخورید؛ شما مسیر مبارزه را پیش ببرید، من هم اینجا وظیفه خود را پیش می‌برم و به دست این خلیفه‌ای که ادعا کرده شیعه علی بن موسی الرضا است، به شهادت می‌رسم.