به گزارش حلقه وصل، امید نورافکن که امسال در تمرینات آماده‌سازی تیم شارلوای بلژیک شرکت کرده بود، دوباره به صورت قرضی به فوتبال ایران بازگشت، اما این بار نه به استقلال، بلکه سپاهان. بازیکنی که دو فصل پیش اصرار زیادی می‌کرد از استقلال جدا و برای پیشرفت راهی اروپا شود، نتوانست با شرایط محیطی خودش را وفق داده و با توجه به اینکه در پازل تاکتیکی سرمربی شارلوا جایی نداشت، به گفته خودش تصمیم گرفت برای بیشتر بازی کردن، به ایران بازگردد.
سه فصل پیش و زمان سرمربیگری علیرضا منصوریان، مدیر برنامه‌های نورافکن فشار زیادی به باشگاه استقلال وارد کرد تا او را لژیونر کند. قرارداد نورافکن با استقلال به پایان رسیده و پندار توفیقی معاون ورزشی وقت باشگاه اصرار زیادی کرد که قرارداد این بازیکن دو ساله و با حق رشد بسته شود، اما مدیربرنامه نورافکن اعلام کرد که حاضر به پذیرفتن چنین قراردادی نیستند. توفیقی بعدها در مصاحبه‌های خود عنوان کرد که با توجه به مصدومیت امید ابراهیمی و نیاز سرمربی، اولویت حفظ نورافکن بود و برای اینکه بازیکن در استقلال بماند، 50 هزار دلار برای گرفتن رضایت‌نامه از استقلال و لژیونر شدن او قید شد. استدلال معاون سابق استقلال این بود که قرارداد نورافکن با استقلال 700 میلیون بسته شده و حداقل با 50 هزار دلار بخشی از این قرارداد به حساب استقلال می‌رود.
در قرارداد نورافکن چنین بندی گنجانده شده بود: «در صورت داشتن پیشنهاد خارجی در پایان فصل 97-96 و نیم فصل 98-97، باشگاه استقلال با دریافت 50 هزار دلار از باشگاه خواهان یا خود بازیکن، رضایت‌نامه قطعی و ITC بازیکن را بدون هیچ قید و شرط دیگری اهم از دریافت حق رشد و غیره صادر کند. باشگاه استقلال با امضای این قرارداد، هرگونه حق را از خود سلب می‌نماید.»
بعدها باشگاه شارلوا در نامه‌ای به استقلال از آنها خواست که نامه‌ای از طرف باشگاه ایرانی به آنها داده شده و اعلام کنند که حقی برای انتقال نورافکن به شارلوا ندارند. رضا افتخاری مدیرعامل وقت استقلال نیز در نامه‌ای به باشگاه شارلوا رسما موضع باشگاه را این گونه اعلام کرد که حق رشد را می‌بخشند! عکس نامه را در زیر مشاهده می‌کنید:
نورافکن از سن کم و از رده‌های مختلف پایه به تیم بزرگسالان استقلال رسید. او چهار فصل فوتبالی برای استقلال بازی کرد و طبق عرف فیفا، باشگاه استقلال بابت حق رشد این بازیکن سالیانه 60 هزار دلار می‌توانست بگیرد که مجموع آن 240 هزار دلار برای 4 فصل بود، اما مدیرعامل وقت استقلال با نامه‌ای که به طرف بلژیکی داد، عملا استقلال را از گرفتن 240 هزار دلار بابت حق رشد نورافکن محروم کرد.
اگر مدیرعامل وقت این نامه را به باشگاه بلژیکی نمی‌داد، با وجود بندی که در قرارداد نورافکن بود، باشگاه استقلال می‌توانست باز هم حق رشد را بگیرد، چرا که عدم دریافت حق رشد چیزی نیست که به لحاظ حقوقی در قرارداد بازیکنی لحاظ شود. در واقع فیفا اجازه چنین کاری را نمی‌دهد. باشگاه استقلال به دلیل اینکه مشاوران حقوقی خوبی نداشته، توسط مدیرعامل چنین نامه‌ای ارسال کرده تا استقلال به طور کامل از رسیدن به حق رشد بازیکنش محروم شود.
ماجرای نورافکن تنها به این مسئله برنمی‌گردد. او که تحت تأثیر مدیربرنامه خود راهی فوتبال بلژیک شد، نیم فصل دوم به صورت قرضی به استقلال بازگشت. در واقع باشگاهی که به غیر از 50 هزار دلار بحث رضایت‌نامه، باید 240 هزار دلار حق رشد می‌گرفت، مجبور شد به صورت قرضی بازیکن خودش را پس بگیرد. شرایط برای نورافکن امسال نیز تکرار شد و این بار سپاهانی‌ها به صورت قرضی او را به سپاهان آوردند.
باشگاه استقلال نه تنها از بازیکنی که با استعداد بود و قابلیت بازی در پست‌های مختلف را داشت و کاپیتان تیم امید بود، هیچ بهره‌ای نبرد، بلکه سود مالی هم نکرد. استقلال این فصل به دنبال جذب مدافع چپ بود و در نهایت میلیچ را جذب کرد و حال این سوال مطرح می‌شود که مگر نورافکن نمی‌توانست گزینه مناسبی برای این پست باشد؟ هم او و هم باشگاه استقلال در این ماجرا بد عمل کردند؛ نورافکن برای رفتن به بلژیک انتخاب بدی کرد و استقلال هم از حق رشد این بازیکن به راحتی گذشت.
نورافکن بدون مشورت و تحقیق لازم راهی تیمی شد که حتی در لیست ذخیره‌هایش نیز جایی پیدا نکرد! اینکه یک مدیر برنامه می‌خواهد بازیکنش را ترانسفر کند امری رایج است اما اگر این کار بدون حساب و کتاب باشد سرنوشتی جز اتفاقی که برای نورافکن رخ داد، نخواهد داشت. نورافکن اگر انتخاب درستی می‌کرد و تحت تاثیر اطرافیانش تصمیم‌گیری نمی‌کرد، شاید مجبور به این همه رفت و برگشت نمی‌شد و امروز با ثبات بیشتری به فوتبالش ادامه می‌داد.