به گزارش حلقه وصل، بازیکنان به صف می‌شوند در هیأت فوتبال استان‌های خود و در حالی که دفتر بزرگی را مقابل‌شان دارند، با انگشت‌های جوهری که رو به دوربین گرفته‌اند، عکس می‌گیرند. امضا می‌کنند و تمام. این عکس مهر پایانی است بر انتقال بازیکنی که پیش از آن انتقالش با امضای قراردادی در دفتر باشگاهش قطعی شده. هواداران هم عادت کرده‌اند تا وقتی که این عکس‌های تکراری با انگشت‌های جوهری را ندیده‌اند خیال‌شان بابت انتقال بازیکن راحت نباشد.
این پروسه اما چقدر ضروری است؟ چقدر قانونی است؟ از بیست سال پیش تا کنون که این عکس‌ها مرسوم بوده، چه چیزهایی در فوتبال تغییر کرده و ما همچنان اصرار داریم بازیکنان‌مان قرادادهای‌شان را در هیأت‌های فوتبال استان خود ثبت کنند؟ اتفاقی که برای باشگاه‌ها دردسرهای خاص خود را دارد و برای خارجی‌ها به اندازه‌ای خنده‌دار است که بعضی از آنها را بابت عکس انداختن در هیأت‌های فوتبال و ثبت قرارداد اینچنینی به خنده می‌اندازد.
آخرین کسی که خنده‌دار بودن این ماجرا را به روی‌مان آورد، جان توشاک بود. سرمربی پیشین تراکتورسازی بعد از ثبت قراردادش در هیأت فوتبال گفت: «من را به هیأت فوتبال بردند که در دفتر بزرگی انگشت بزنم. متوجه نبودم که بیهوده‌ترین کار دوران فوتبالم را انجام می‌دهم. به من گفتند انگشت جوهری‌ات را نشان بده تا عکس بگیریم.»
آنچه در فوتبال حرفه‌ای جهان مرسوم است، این است که باشگاه‌ها بعد از به ثبت رسیدن طبق قانون تجارت، باید دارای استقلال کامل باشند و ماجرای ثبت قرارداد در هیأت‌های فوتبال به زمانی برمی‌گردد که هیچ‌یک از باشگاه‌های ما به ثبت نرسیده بودند. با این حال اما مثل اساسنامه فدراسیون‌مان که 19 سال است بدون تغییر و به روزرسانی مانده، رسوم فوتبالی‌مان هم هرگز به روز نشده است.
باشگاه‌ها ملزم هستند مطابق قرار 19 سال پیش، برای ثبت قراردادهای خود به هیأت‌های فوتبال بروند. کاری بیهوده که هیچ‌کس حاضر نیست برای برچیده شدنش فکری کند.
هوشنگ نصیرزاده در وصف بیهودگی پروسه ثبت قراردادها در هیأت‌های فوتبال می‌گوید: «در سفری که با تعدادی از مدیران فوتبالی به ایتالیا داشتیم و اتفاقاً بسیاری از مدیران فدراسیون فوتبال هم حضور داشتند، این موضوع مطرح شد. رئیس فدراسیون فوتبال ایتالیا درباره وظایف هیأت‌های فوتبال صحبت کرد. یکی از مسائلی که امروز در فوتبال ما وجود دارد، الزام بازیکنان به ثبت قراردادهای‌شان در هیأت فوتبال است که این از بیهوده‌ترین مواردی است که در فوتبال وجود دارد. کاری که دیگر در فوتبال روز دنیا مرسوم نیست. این اقدام برای زمانی بود که باشگاه‌ها طبق قانون تجارت به ثبت نمی‌رسیدند و هیأت‌ها به نمایندگی از سازمان ورزش، باشگاه‌ها را اداره می‌کردند.»
آیا این موضوع تا کنون در هیأت رئیسه سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال مطرح شده است؟ موضع مسئولان فوتبال درباره برچیده شدن این رسم چیست؟ نصیرزاده به عنوان نماینده باشگاه‌ها در هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال در این رابطه می‌گوید: «این موضوع را در هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال مطرح کردم و گفتم که این موضوع مربوط به 20 سال پیش است و باید حذف شود. هیأت‌ها به نمایندگی از فدراسیون فوتبال مسئولیت داشتند که صحت مدارک را بررسی کنند. از نکات بدتر اینکه هیأت‌ها حتی قراردادها را هم امضا می‌کردند که چند سالی است باشگاه‌ها از امضای هیأت‌ها رها شده‌اند اما همچنان بازیکنان باید دفاتر بزرگ هیأت‌های فوتبال را امضا کنند و انگشت بزنند. در حالی که این کار در مقابل اصل قرارداد فاقد اعتبار است.»
سازمان در شرایطی هزینه سفر بسیاری از مدیرانش به ایتالیا را پرداخت کرده که هیچ دستاوردی از این سفر تا کنون در بدنه سازمان لیگ دیده نشده است. نصیرزاده یکی از افرادی است که در این سفر حضور داشته و می‌گوید: «فوتبال پدیده‌ای غربی است و اداره تشکیلات آن هم کاملاً غربی است. ما هم باید هر آنچه در سفرها آموزش می‌بینیم را در کشور پیاده کنیم و نمی‌توانیم بر اساس داشته‌های قدیمی رفتارهای قدیمی داشته باشیم. فوتبال را هم در باشگاه‌ها اداره کنیم و هم در هیأت‌ها. باید مشخص شود که فوتبالیست کجا عضو است؟»
صحبت اما تنها بر سر بیهودگی این کار است. ثبت قرارداد در هیأت‌ها معایبی هم برای باشگاه‌ها داشته و در بسیاری مواقع باشگاه‌ها را با دردسرهای زیادی مواجه کرده است. افشای قرارداد بازیکنان یکی از ساده‌ترین دردسرهایی است که این پروسه از دید باشگاه‌ها می‌تواند به دنبال داشته باشد. آنها معتقدند که افشای ارقام قرارداد بازیکنان تراکتورسازی در فصل گذشته و بازیکنان استقلال در این فصل به خاطر همین است که باید قراردادهای‌شان را در چند جا ثبت کنند. گذشته از این موضوع بسیار دیده شده که بازیکنان بعد از ثبت قرارداد خود در باشگاه، وقتی باید به هیأت فوتبال بروند ناگهان رقم قرارداد را بالاتر می‌برند یا مدت زمان را کمتر می‌کنند. پای درد دل مدیران باشگاه‌ها که بنشینید، خواهید دید که همین حضور در هیأت فوتبال در بسیاری مواقع آنها را با چه دردسرهایی مواجه کرده است. بازیکن می‌گوید تا مبلغی به قراردادم اضافه نشود برای ثبت قرارداد به هیأت فوتبال نمی‌آیم!
آنچه بزرگترین مانع بر سر راه برچیده شدن این رسم است، برمی‌گردد به ناهماهنگی فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ! هوشنگ نصیرزاده می‌گوید به عنوان نماینده باشگاه‌ها در هیأت رئیسه سازمان لیگ بارها خواستم با شیعی که نماینده باشگاه‌ها در هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال است، صحبت کنم اما یک سال است با او تماس می‌گیرم و پاسخم را نمی‌دهد.
تغییر در این رسم منسوخ شده، نیاز به هماهنگی بین فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ برای اتخاذ تصمیمی واحد دارد اما معلوم نیست چه زمانی این هماهنگی به وجود بیاید و چه زمانی موفق شویم تشکیلات کهنه فوتبال‌مان را به روز کنیم؟! معضل خروج از استان پابرجاست در حالی که صدور آی‌تی‌سی در تمام دنیا رایگان است اما بازیکنان و مربیان لیگ ایران مجبورند برای انتقال از یک استان به استان دیگر، هزینه‌ای بین 8 تا 12 میلیون تومان به عنوان هزینه خروج از استان به هیأت‌های فوتبال بپردازند. این یکی از مواردی است که در سفر مدیران سازمان لیگ به ایتالیا و ملاقات با رئیس فدراسیون فوتبال این کشور مورد بحث قرار گرفته بود اما بعد از گذشت یک سال از این سفر هیچ‌یک از مدیران کوچکترین واکنش یا حرکتی در جهت اصلاح یا بهبود وضعیت هیأت‌های فوتبال و تعامل‌شان با سازمان لیگ نکرده‌اند.
هوشنگ نصیرزاده به عنوان نماینده باشگاه‌ها در هیأت رئیسه سازمان لیگ می‌گوید: «وظیفه این هیأت‌ها برگزاری فوتبال آماتور است اما در ایران هیأت‌های فوتبال از بازیکنان مبلغی را به عنوان خروج از استان دریافت می‌کنند. بازیکنان هم پذیرفته‌اند که برای کمک به هیأت‌ها باید این پول را بپردازند. هیأت‌ها هم ملزم هستند مبالغ دریافتی را صرف فوتبال آماتور کنند. کاری نداریم که این اتفاق می‌افتد یا نه. کاری هم نداریم که این اقدام درست است یا نه اما آنچه مسلم است اینکه هیأت‌ها باید پولی که به عنوان خروج از استان از بازیکنان می‌گیرند را صرف توسعه فوتبال آماتور کنند.»