به گزارش حلقه وصل، بازیکنانی که با نمایش خوب در فوتبال ایران توانسته بودند نظر مثبت برخی تیم های آسیایی و اروپایی را جلب کنند، پس از انتقال به این تیم ها نتوانستند روند خوب خود را ادامه دهند و حالا به جای پیشرفت بخش عمده ای از آنها رو به افول هستند.
کاوه رضایی که ورودش به فوتبال اروپا با شارلووا بلژیک بود توانست خوش بدرخشد و به تیم اول فوتبال این کشور «بروژ» راه پیدا کند. مهاجم سرعتی فوتبال ایران در ابتدای حضور در این تیم با مصدومیتی جزیی مواجه شد تا دیگر نتواند موفقیت های خود را دنبال کند. رضایی اما برای اردوی پیش فصل در فهرست تیمش جایی ندارد. اتفاقی که برای رضا قوچان نژاد پس از سال ها خوب بودن در آپوئل قبرس تکرار شده است.
امید ایراهیمی نیز از الاهلی قطر جدا شد تا دنبال تیم جدیدش در حاشیه خلیج فارس باشد. وحید امیری نیز از ترابوزان اسپور ترکیه کنار گذاشته شد تا به پرسپولیس بازگردد. کریم انصاری فرد نیز از ناتینگهام‌فارست انگلیس به قطر آمد تا در السیلیه بازی کند. انتقالی که قطعا برای این بازیکن از لحاظ فنی خوب نیست.
در بین لژیونرهای حال حاضر ایران بهترین وضعیت را بازیکنانی دارند که مدام روی نیمکت می نشینند! صادق محرمی، علی قلی زاده و امید نورافکن و چند بازیکن دیگر هم هستند که ماه ها از حضورشان در ترکیب اصلی تیم های خود می گذرد. البته در این بین معدود نفراتی نظیر مجید حسینی نیز وجود دارند که در ترکیب اصلی بازی می کنند.
جلال چراغپور دلایل افت محسوس لژیونرهای ایرانی را تشریح کرد و گفت: این موضوع یکی از کلان ترین بحث های حال حاضر فوتبال ایران است. چنین مشکلاتی کاملا به مسائل زیربنایی در پرورش بازیکن در ایران مربوط می شود.
کارشناس فوتبال ایران افزود: فوتبالیست های ما در داخل ایران با دو مشکل روبرو هستند. اولین مورد عدم رعایت اصول در آکادمی های فوتبال است. آنها بر حسب فوتبال موازی رشد می کنند یا اینکه واقعا خوش تکنیک هستند. دومین موضوع نیز نحوه رشد فیزیکی است.
وی با بیان اینکه محدودیت های حرکتی فوتبالیست های ایرانی اندک است اظهار داشت: هر بازیکنی در دنیا دوران طلایی دارد که مدت زمان آن برای فوتبالیست های ایرانی بسیار اندک است. محدودیت های حرکتی و عضلانی برای ایرانی ها وجود دارد و دلیلش هم این است که خوب رشد نکرده اند.
چراغپور تاکید کرد: مورد بعدی هم حضور بازیکنان از رده خارج شده خارجی است که آنها پس از دوران طلایی فوتبال خودشان به ایران می آیند. آنها ظرفیت بسیار پایینی دارند. مثلا می بینید سه بازیکن پیر به استقلال می آیند و باز هم یک سر و گردن بهتر از فوتبالیست های ایرانی هستند. شیمبا هم یک مدل خارجی است که ۲۷ سالگی به ایران آمد و اکنون ۳۶-۳۵ ساله است ولی باز هم مشتری دارد. دلیلش هم محدودیت ظرفیت دوران طلایی برای ایرانی هاست که همچنان جذب بازیکنان از رده خارج شده اینچنینی می شوند.
وی با اشاره به این موضوع که مشکل رشد فوتبالیست های ایرانی قدیمی است یادآور شد: تقریبا ۱۵ سال پیش حدود ۱۷ بازیکن ایرانی در اروپا بودند اما در بین آنها تنها مهدی مهدوی کیا و وحید هاشمیان مثل اروپایی ها توانستند دوران طلایی خود را افزایش دهند. حتی علی کریمی هم همین مشکل را پیدا کرد. این معضل که لژیونرهای ایرانی در فوتبال روز دنیا کم می آورند یک مشکل بسیار قدیمی و ریشه دار است. سن رشد آنها بدون مراقبت بوده است. بحث تغذیه آنها حرفه ای نبوده است. آنها ضعف عضلات دارند.
چراغپور ادامه داد: یکی از دوستانم چندین سال پیش فرزندان خود را برای حضور در آکادمی های فوتبال به آلمان برد تا در آنجا پرورش پیدا کنند. وقتی فیلم تست های آن آکادمی را دیدم متوجه شدم ما که مدعی کارشناسی فوتبال هستیم هیچگونه شناختی نداریم و نمی دانیم آنها چه کاری انجام می دهند. حتی در مرحله شناخت.
وی در پایان یادآور شد: اشکان دژاگه را می توان یک مثال عینی دانست که چه تفاوتی بین تربیت فوتبالیست ایرانی و یک ایرانی که در اروپا رشد کرده است وجود دارد. او و سامان قدوس به خاطر تربیت فیزیکی و حرفه ای در فوتبال روز اروپا توانستند دوران اوج خود را افزایش دهند. این مشکل را باید ریشه یابی کرد و دانست که پرورش یک بازیکن از دوران خردسالی او شروع می شود.