به گزارش حلقه وصل، هر روز خبر جدایی یک بازیکن جوان از استقلال و پرسپولیس به گوش می‌رسد. یک روز پرسپولیس حمید طاهرخانی را کنار می‌گذارد و روز بعد خبر می‌رسد استقلال فلان بازیکن جوان را از لیست خود خارج کرده است. این تصمیم قابل نقد نیست، چون وقتی مربی می‌بیند بازیکن جوان به کارش نمی‌آید بهترین تصمیم کنار گذاشتن اوست چراکه باید به تیمی برود که در حد و اندازه‌هایش باشد.
خیلی از بازیکنان جوانی که در سال‌های اخیر به عضویت تیم‌های استقلال و پرسپولیس درآمده‌اند، از سوی این دو تیم جذب شده‌اند به جای اینکه ساخته شوند و این یک درد است. تیم‌های امید استقلال و پرسپولیس به تیم اصلی بازیکن نمی‌دهند. گویی تیم‌های امید این دو باشگاه در جزیره دیگر فعالیت می‌کنند و بازیکنان این دو تیم کیفیت تیم‌های اصلی را ندارند! و این یک درد است.
به خوبی هم به استقلال و هم پرسپولیس ثابت شده است که بازیکن جوان خوب هم به کار تیم می‌آید و هم می‌تواند برای تیم درآمدزایی کند. نمونه اش اللهیار صیادمنش. به یاد داریم روزی همه ستاره‌های استقلال عضو تیم امید باشگاه بودند. مجتبی جباری، خسرو حیدری، آندرانیک تیموریان و...، اما اگر در سال‌های اخیر نگاهی به عکس تیم امید استقلال و پرسپولیس بکنید متوجه می‌شوید هیچ یک از آن‌ها به تیم اصلی راه پیدا نکرده‌اند! آکادمی باشگاه استقلال و پرسپولیس به جای اینکه معرف جوانان خوب و با کیفیت به این دو تیم و فوتبال کشور باشند به تیم‌هایی تبدیل شده‌اند که برای دیگر تیم‌ها بازیکن می‌سازند و یا اصلاً بازیکن نمی‌سازند! چرا باید نفراتی به این دو تیم راه پیدا کنند که به کار بزرگ‌ها نیایند؟ استقلال و پرسپولیس در سال‌های اخیر کدام بازیکن خوب و باکیفیت را ساخته‌اند؟ یکی و دو جوانی هم که چهره شده‌اند ساخته و پرداخته تیم‌های ملی پایه بوده‌اند. نمونه اش امید نورافکن که ساخته و پرداخته تیم ملی جوانان بود. اللهیار صیادمنش هم در تیم ملی نوجوانان ساخته شد. این دردآور است که تیم‌های امید استقلال و پرسپولیس ذات اصلی خود که کشف استعدادها و ساختن آن‌ها برای تیم‌های اصلی است، فراموش کرده‌اند. این دو تیم مصرف‌گرا شده‌اند در حالی که وظیفه اصلی آن‌ها بازیکن‌سازی است. این دو تیم در شرایطی عاجز از ساختن بازیکن هستند که همه جوان‌های خوب دوست دارند پیراهن آبی یا قرمز را برتن کنند.