به گزارش حلقه وصل، نقش زنان در جامعه بسیار مهم است. زنان، علاوه بر نقش تربیتی و مادری در فعالیت‌های اجتماعی که متناسب آن‌هاست، حق مشارکت و حضور دارند. درباره حقوق زنان در اکثر نقاط جهان بحث و مناقشه و نگرش‌های بسیاری وجود دارد.
در این مقوله باید جایگاه حقیقی زن، طبیعت و نیاز او به درستی مورد بررسی قرار بگیرد. با نگرش خصومت‌آمیز به مردان و نادیده گرفتن طبیعت زنان نه تنها حقوق زنان احقاق نمی‌شود، بلکه بالعکس منجر به ظلم بیشتر علیه آنان می‌گردد. نگاه‌های احساسی و خالی از منطق درست، توانایی گرفتن حقوق زنان را ندارند. این نگاهها و نگرش‌های فمنیستی در سیاست‌گذاری‌های حوزه زنان آفات و خطرات بسیاری دارد.
خانواده در تیرس لایحه منع خشونت علیه زنان
لایحه منع خشونت علیه زنان در سال 1395 از سوی معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری، برای احقاق حقوق زنان و دفاع از ظلم نسبت به آنان مطرح شد. اما با بررسی دقیق این لایحه می‌توان، متوجه نگاه فمنیستی و خصومت‌آمیز نسبت به مردان در آن شد. این لایحه نقش متقابل زن و مرد در خانواده نادیده گرفته است. مواد لایحه در توضیح انواع خشونت‌ها، با گفتن موارد بدیهی که در حق هر انسانی ظلم و نارواست شروع می‌کند و در ادامه کلمات مبهم و تفسیرپذیری مانند کنترل نامتعارف که دامنه تفسیرپذیری بالایی دارند، را می‌آورد. در این صورت کنترل و نظارت والدین و زوج بر روی فرزندان و یا زوجه خشونت محسوب می‌شود و حقی برای محافظت از آنان در برابر خطرات احتمالی وجود نخواهد داشت. بنابراین اساس خانواده، که بر مسئولیت‌پذیری متقابل است، زیر سوال می‌رود.
لایحه، مدیریت در داخل خانواده را از بین می‌برد و به حاکمیت و مراجع دیگر انتقال می‌دهد. برای حل کوچک‌ترین اختلافی در درون خانواده، به نهادهای قضایی مراجعه می‌شود و در واقع سرپرست خانواده حق هیچ‌گونه مداخله و برخوردی برای حل مشکلات در خانواده را نخواهد داشت. در نتیجه حریم خصوصی افراد زیر سوال خواهد رفت و دیگر خانواده معنایی نخواهد داشت.
از دیگر اشکالات لایحه این است که تنها اعلام شکایت از سوی بزه‌دیده را برای شروع رسیدگی، کافی می‌داند. ماده 43 تأکید می‌کند تشریح جزئیات و یا بررسی سوابق بزه‌دیده ممنوع است. با وجود چنین آزادی و نبود نظارتی، دست افراد سودجو باز گذاشته می‌شود. این افراد ( مانند زنان بزهکار ) به راحتی خواهند توانست آبروی هر شخصی را در معرض آسیب بگذارند و با ادعاهای خود افراد را در معرض اتهام قرار دهند. بنابراین هم خانواده و هم جامعه با چالش بسیار جدی مواجه خواهند شد.
حقوق زنان در حاشیه تفکرات فمنیستی است
همان طور که ذکر شد این لایحه نه تنها حقوق زنان را احقاق نمی‌کند، بلکه بالعکس نتایج زیان‌بارتری برای آنان می‌آورد. نگاه‌های فمنیستی به مسائل زنان، توانایی حل مشکلات آنان را ندارند. این نگرش حتی نمی‌تواند الویت‌های اساسی زنان را تشخیص دهد. حتی برای مشارکت اجتماعی زنان که حق این قشر است، هیچ‌گونه مطالبه صحیحی صورت نگرفته‌است.
در این لایحه خشونتی که زنان علیه خود با بعضی رفتارها ایجاد می‌کنند، نادیده گرفته‌شده‌است. ارتباط با مردان نامحرم خارج از چارچوب‌های شرعی و اخلاقی، آرایش، نحوه پوشش، سخن گفتن از جمله رفتارهایی است که زنان انجام می‌دهند و باعث ایجاد بستر خشونت علیه خودشان می‌شوند. علاوه بر این موارد، مادرشدن که حق هر زنی است نیز در لایحه به حاشیه رانده می‌شود. به طوری که مادران شاغل در ایران از حقوق مخصوصی برخوردار نیستند. اگر زنی بخواهد همراه با فعالیت اجتماعی، فرزند بیاورد و مادر شود، حمایتی از سوی ، محل کار و تحصیل از وی نمی‌شود.
با زیر سوال بردن بنیان خانواده و مسئولیت متقابل زن و مرد که بر اساس نیاز طرفین است و هم‌چنین بی‌توجهی به نقش مادری زنان منجر به گرفتن حقوق زنان نمی‌شود. بلکه این کار بیشتر پشت پا زدن به حقوق اصلی و اساسی زنان است. در نتیجه باید توجه داشت که در سیاست‌گذاری حوزه زنان نیز باید به الویت‌های اصلی زنان پرداخته‌شود و نگاه‌های فمنیستی و خالی از منطق صحیح، حاکم نباشد.