سرنوشت اعضای ایتالیای قهرمان ۲۰۰۶ پس از ۱۳ سال

جانلوئیجی بوفون

در ۴۱ سالگی همچنان در عرصه اول فوتبال اروپا فعال است. او به تازگی بعد از اتمام قرارداد با پاریسن ژرمن، همچنان در جستجوی قهرمانی در لیگ قهرمانان، به تیم سابقش یوونتوس پیوست تا برای عناوین بعدی تلاش کند و نشان دهد که هنوز تمام نشده است.

بوفون در جام جهانی ۲۰۰۶ نقشی پررنگ در قهرمانی تیمش ایفا کرد و اگرچه حالا مدتی است که از خداحافظی وی از تیم ملی می گذرد، ولی هنوز هم اگر نگوییم بهترین، جزو سه دروازه بان برتر تاریخ ایتالیا است.

جانلوکا زامبروتا

او از جمله بازیکنانی بود که بعد از ماجرای کالچو پولی، یوونتوس را ترک کرد. زامبروتا که در جام جهانی ۲۰۰۶ و طی آن سالها در اوج دوران بازیگری خود قرار داشت، بعد از ترک یوونتوس نتوانست روزهای خوبش را تکرار کند. دورانی نه چندان خوب و کوتاه در بارسلونا و میلان، موجب شد تا او در نهایت سال ۲۰۱۲ کفش هایش را بیاویزد.

مدتی بعد، زامبروتا وارد عرصه مربیگری شد، بعد از دورانی نه چندان خوب در تیم هایی گمنام از جمله دینامو دهلی هند، یک سال دستیار کاپلو در فوتبال چین بود و سپس به ایتالیا بازگشت. او حالا صاحب یک سالن ورزشی است که مختص آمادگی جسمانی و بدنسازی است.

فابیو کاناوارو

کاناوارو مردی بود که بعد از قهرمانی در جهان، توانست عنوان بهترین بازیکن جهان را هم کسب کند. که این عنوان برای یک مدافع، جایزه ای ارزشمند بود. او نیز همچون زامبروتا بعد از ماجرای رسوایی تبانی در فوتبال ایتالیا، یوونتوس را ترک کرد. پس از گذراندن دورانی در رئال مادرید، کاناوارو به ایتالیا بازگشت و در الاهلی بود که کفش هایش را آویخت.

کاناوارو بعد از آن به عرصه مربیگری قدم گذاشت و با حضور در فوتبال آسیا، حداقل از لحاظ مالی به خوبی خود را تأمین کرده است! کاناوارو در گوانگژو، النصر و  تیانجین سابقه مربیگری دارد.

مارکو ماتراتزی

سوای افتخارات همراه اینتر، قهرمانی در جهان همراه کشورش و عملکردش در طول دوران حرفه ای، مهمترین قاب به یادمانده از ماتراتزی، همان درگیری او با زیدان است. زیدان مدعی شد ماتراتزی به خواهر او ناسزا گفته است و به همین دلیل او را با ضربه سر تنبیه کرده است!

ماتراتزی بعد از بازنشستگی از دنیای حرفه ای، به مربیگری روی آورد و سال ۲۰۱۵ به عنوان مربی، قهرمانی در لیگ هند را تجربه کرد.

فابیو گروسو

او پدیده تیم ملی ایتالیا در جام جهانی ۲۰۰۶ هستند. به عنوان یک مدافع در نیمه نهایی مقابل آلمان گلزنی کرد و سپس در فینال، پنالتی قهرمانی ایتالیا را به ثمر رساند. گروسو بعد از جام جهانی، دوران خوبی را در یوونتوس و لیون پشت سر نگذاشت.

او سپس وارد عرصه مربیگری شد. پس از گذران دورانی به عنوان مربی تیم جوانان در یوونتوس، سرمربی تیم اصلی باری و سپس هلاس ورونا شد. اما در هیچ یک به توفیقی نرسید.

مائورو کامورانزی

بر خلاف زامبروتا و کاناوارو، او از جمله معدود ستاره های تیم قهرمان جهان بود که پس از ماجرای کالچو پولی به بیانکونری وفادار ماند. او با انجام بیش از ۳۰۰ بازی، و ماندن در سخت ترین شرایط، بدل به اسطوره یوونتوس شد. کامو بعد از جدایی از یووه، دورانی را هم در فوتبال آلمان گذراند. او اکنون در دوران بازنشستگی، مفسر تلویزیونی شده است.

گنارو گتوسو

هافبک جنگنده تیم ملی ایتالیا که فریادها و مبارزات در تورنمنت جام جهانی ۲۰۰۶ در اذهان مانده است، بعد از بازنشستگی علاقه و اصرار زیادی برای مربیگری از خود نشان داد، اما دوران مربیگری او هرگز قابل قیاس با دوران بازیگری وی نبوده است.

اف سی سیون، پالرمو، کریت، پیسا و میلان تیم هایی هستند که گتوسو در این مدت در آن ها مربیگری کرده ولی در هیچ یک کارنامه قابل قبولی به جای نگذاشته است. بعد از ناکامی در کسب سهمیه لیگ قهرمانان در فصل قبل در میلان، او شغلش را در تیم سابقش از دست داد.

آندره ا پیرلو

پیرلو که در جام جهانی ۲۰۰۶ از ارکان قهرمان جهان بود، بعد از جام جهانی جزو معدود ستاره های آن تیم بود که کیفیت و فرم خود را حفظ کرد. پیرلو با میلان به قهرمانی اروپا رسید و بعد از افت این تیم، در سال ۲۰۱۱ راهی یوونتوس شد. چهار قهرمانی در سری آ همراه با یک حضور در فینال لیگ قهرمانان، دستاوردی خوب برای او در بیانکونری بود.

پیرلو در شرایطی ایتالیا را ترک کرد و راهی فوتبال آمریکا شد که از او به عنوان یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایتالیا یاد می شود، پیرلو مدتی قبل در آمریکا کفش هایش را آویخت. بحث هایی در مورد حضور او در عرصه مربیگری مطرح شده است ولی هنوز او رسماً دست به کار نشده است.

فرانچسکو توتی

توتی در جام جهانی ۲۰۰۶، خیلی در شرایط آرمانی قرار نداشت، اما در نهایت دستش به جام زرین رسید. جامی که قطعاً مهمترین دستاورد تیمی او در کل دوران بازیگری وی محسوب می شود. او بازیکنی وفادار به رم بود و شاید اگر این وفاداری نبود، به جز جام جهانی، عناوین متعدد دیگری در کارنامه اش ثبت می شد.

با این حال، او چهره افسانه ای باشگاه رم است، با بیشترین بازی و بیشترین گل زده. اما حالا او دیگر عضوی از جالوروسی نیست. توتی بعد از بازنشستگی، مدتی در کادر مدیریتی باشگاه رم حضور داشت ولی اکنون چند هفته ای است که در این سمت نیز حضور ندارد.

لوکا تونی

بعد از زدن ۳۱ گل با پیراهن فیورنتینا، انتظار می رفت او در جام جهانی بیش از دو گل به ثمر برساند. با این حال او بعد از قهرمانی در جهان، دورانی را در بایرن مونیخ، رم، یوونتوس و النصر سپری کرد. تونی در اواخر دوران بازیگری به ایتالیا بازگشت و در ۳۸ سالگی با پیراهن ورونا، آقای گل سری آ شد.

او که به تازگی کفش هایش را آویخته است، توانسته مدرک مربیگری بگیرد و آماده است تا وارد این عرصه شود و صفحه‌ای جدید در کارنامه ورزشی خود باز کند.

دنیله دروسی

مثل فرانچسکو توتی، ستاره ای وفادار برای رم بود. او در پایان فصل قبل با رم خداحافظی کرد. صحبت هایی در مورد انتقال به یک باشگاه دیگر در اواخر دوران بازیگری وجود دارد ولی او هنوز به تیمی منتقل نشده است و گفته می شود به بازنشستگی هم می اندیشد. شاید او هم مثل توتی تصمیم بگیرد با پیراهن رم از دنیای فوتبال خداحافظی کند.

وینچنزو یاکینتا

او از جمله بازیکنان ناشناس آن تیم قهرمان جهان بود. یاکینتا دوران پرفروغی هم بعد از جام جهانی سپری نکرد تا اینکه با خبری عجیب به تیتر اول رسانه ها بدل شد. همکاری او با یک گروه مافیایی و حمل سلاح گرم، موجب شد به دو سال زندان محکوم شود.

آلساندرو دل پیرو

اسطوره یوونتوس، بعد از قهرمانی در جهان، به بیانکونری وفادار ماند. او آنقدر در یوونتوس ماند تا رکورددار گلزنی و بازی در این تیم شود و در قامت یک قهرمان واقعی، این تیم را ترک کند. دل پیرو مدتی بعد در فوتبال آسیا حاضر شد. او در استرالیا و هند تجاربش را به اشتراک گذاشت و سپس کفش هایش را آویخت. دل پیرو اکنون به عنوان کارشناس فعالیت می کند.