شکاری؛ استعدادی که نمی‌خواهد فراموش شود

به گزارش حلقه وصل، 13 آبان 94. ورزشگاه فولادشهر؛ پرسپولیس در مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی میهمان ذوب‌آهن است. شاگردان برانکو که از نیمه اول ده نفره شده‌اند، بازی را به 120 دقیقه کشانده‌اند. یحیی گل محمدی در نیمه دوم مرتضی تبریزی و محمدرضا حسینی را به تیم اضافه می‌کند تا به همراه کاوه رضایی، احسان پهلوان و مهدی رجب‌زاده، وزن هجومی ذوب بیشتر و بیشتر شود اما این تعویض‌ها هم کافی نیست. در وقت‌های اضافه، یحیی سومین تعویض تیمش را انجام می‌دهد؛ رضا شکاری. نوجوان 17 ساله لاغر اندامی که جانشین دانیال اسماعیلی فر می‌شود و همزمان با ورود او، ذوب آهن به گل اول می‌رسد. پنج دقیقه بعد، شکاری گمنام توپ را از رضا نورمحمدی می‌رباید و با یک ضربه پای چپ کار پرسپولیس را در جام حذفی تمام می‌کند.

از همان روز است که نام رضا شکاری در فوتبال ایران شنیده می‌شود. گل او به پرسپولیس، در روزی به ثمر رسید که در تقویم «روز دانش‌آموز» نامگذاری شده و همزمانی گل شکاری که آن روزها بچه محصل بود با سالروز تقویم، دستمایه شوخی هواداران استقلال می‌شود. آنها می‌گفتند اگر مدرسه زودتر تعطیل می‌شد و شکاری به موقع به استادیوم می‌رسید، کار صعود ذوب‌آهن به 120 دقیقه ‌نمی‌کشید.

اما آنهایی که فوتبال را جدی‌تر دنبال می‌کردند، در همان روزها هم می‌دانستند ذوب آهن چه استعداد بزرگی را در صندوقچه دارد. رضا شکاری در همه رده‌های سنی پایه برای تیم ملی بازی کرده بود، در رده نوجوانان درخشیده بود و بعد از آن در جام جهانی جوانان با وجود حذف تیم ملی ایران، یکی از نفراتی بود که نگاه‌ها را جلب کرده بود. همان موقع گفته می‌شد او در بازار نقل و انتقالات ایران مشتریان پر و پا قرصی دارد اما شکاری که بلافاصله بعد از جام جهانی جوانان، مورد توجه باشگاه‌های روس قرار گرفته بود، خیلی زود به روبین‌کازان پیوست. رضا می‌خواست راهی را پیش بگیرد که سردار آزمون رفته بود اما هر چقدر سردار در روسیه موفق بود و پله پله پیشرفت کرد، رضا به همان اندازه در سرمای روسیه فراموش شد.

حاصل دو سال حضور رضا شکاری در روسیه، پنج بازی در لیگ و یک بازی در جام حذفی بوده که آن هم در اکثر بازی‌ها یار تعویضی بوده. نیمکت‌نشینی مداوم در روبین‌کازان، چنان روی کیفیت فنی رضا شکاری تاثیر گذاشت که فروردین ماه امسال در جریان مسابقات مقدماتی المپیک 2020، زلاتکو کرانچار از او به‌عنوان بازیکن اصلی استفاده نکرد و ستاره تیم ملی نوجوانان و جوانان، در تیم امید تبدیل به یک بازیکن ذخیره شد.

44 ماه از گل شکاری به پرسپولیس گذشته. او در 21 سالگی دیگر نمی‌تواند به لقب «پدیده» دلخوش باشد. برای اینکه پیش‌بینی روزنامه گاردین را محقق کند و تبدیل به یکی از 50 ستاره تاثیرگذار فوتبال جهان شود، پیش از هر چیز باید در زمین بازی کند. هیچ فوتبالیستی از روی نیمکت پیشرفت نمی‌کند و یک مسیر عاقلانه برای درخشش دوباره، بازگشت ولو موقت به لیگ ایران است. شکاری خود بهتر می‌داند که تعریف و تمجیدهایی که از او می‌شد، برای رضای 17 ساله توجیه داشت وگرنه در فوتبالی که مارکوس رشفورد و امباپه قبل از 20 سالگی به تیم ملی انگلیس و فرانسه می‌رسند، رضا شکاری 21 ساله باید کیفیتی به مراتب بالاتر از این بروز دهد.

رضا فیزیک بدنی مناسبی دارد، با هر دو پا خوب ضربه می‌زند و می‌تواند در دو پست هافبک هجومی و مهاجم سایه بازی کند. انتقال احتمالی او به پرسپولیس و بازی در لیگ ایران، می‌تواند بار دیگر نام رضا شکاری را سر زبان‌ها بیندازد.