تاریخ درباره ما چه قضاوت خواهد‌ کرد؟

به گزارش حلقه وصل، اگر ما نتوانیم از تحریم‌ها به سلامت بگذریم تاریخ درباره ما چه قضاوت خواهد‌ کرد؟ آیا نخواهند گفت کشوری بااین‌ همه مواهب خدادادی کم‌نظیر و دانش سنتی و تجربیات گرانبها و هوش و نبوغ فنی چگونه نتوانست از عهده دشواری‌ها برآید. خودمان باورمان می‌شود که نتوانیم؟ پیش از این سؤال شاید باید از خیلی‌ها پرسید باورشان می‌شود توانایی‌هایمان را؟ می‌شناسند فرصت‌های اقتصادی و موهبت‌های خدادادی ایران زمین را؟

یادمان باشد برخی کشورها با اقتصاد تک‌محصولی، خودشان را سرپا نگه داشته‌اند و خیلی کشورها محدود موهبت‌هایی را که دارند برای خودشان پایه پول و اقتصاد و رفاه و اشتغال کرده‌اند.

ایران، سرزمینی سرشار از موهبت‌هاست. این سرزمین پر است از ظرفیت‌های اقتصادی نادیده گرفته شده. اگر دولت بخواهد که دستی به حمایت اقتصاد دراز کند و کاری کند برای اشتغال و تولید ملی، راه روشن و تکلیف معلوم است. کاش دولتی‌ها و بسیاری از ما مردم بتوانیم از وابستگی فکری و فرهنگی! به نفت خلاص شویم؛ که این وابستگی از منظر اقتصاد، نقطه ضعف ما می‌تواند باشد.

حالا وقتش است؛ فرصت شکوفایی اقتصاد متنوع و هزاران کالایی ایران. حالا که ما می‌توانیم و حالا که استقلال و خودباوری در ذهن ما و فرهنگ و باور ما روز به روز قوی و قوی تر می‌شود وقتش است تا کاری کنیم برای این اقتصاد وابسته به نفت.

در بخش کشاورزی فرصت‌هاست و چه بسیار فرصت‌ها برای کارآفرینی و اشتغال و تولید ملی و ایجاد ثروت و خودکفایی. از پسته و زعفران گرفته تا زرشک و خرما و لیمو و گیلاس و انگور و خیار و زردآلو و انجیر و طالبی و نخود و گردو و چای و هندوانه و گوجه فرنگی و پیاز و مرکبات و بادام ایرانی در جهان معروف و ممتاز است. در تولید این محصولات همین الان رتبه‌های برتر داریم در جهان و می‌توانیم بسیار بالاتر هم باشیم. یادمان نرود که بسیاری از کشورها حتی یک محصول باغی یا زراعی ممتاز ندارند که لااقل برای خودشان تبلیغ کنند یا نماد بسازند! خیلی‌هایمان نمی‌دانیم و اصلاً شاید باور نکنیم ایران در تولید همگی این محصولات جزو ۵ کشور برتر جهان است. این یعنی ما می‌توانیم رقابت‌کنیم در این حوزه‌ها و اول شویم؛ یکه تاز شویم.

در بخش دامداری فقط به همین نکته اکتفا کنیم که ایران یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان پشم دامی مرغوب در جهان است.

در حوزه صنایع دستی فرش ایرانی در سراسر جهان اسمش هم که می‌آید هوش‌ها می‌رود! انواع قالی و گلیم ایرانی که آمیزه سحرانگیز هنر و ذوق و نبوغ ایرانی‌هاست به تنهایی فرصتی یکتا و گسترده برای اشتغال است و هنرهای رنگارنگ ایرانی از فیروزه کوبی و منبت کاری گرفته تا سفالگری و طلاسازی و خاتم کاری و قلمزنی فرصتی است برای اشتغال بخش بزرگی از نیروی کار ایرانی. الان حدود ۲ میلیون نفر از طریق همین صنایع دستی نان می‌خورند و اگر قدر دانسته بودیم همین هنرهای نیاکانمان را که به ما رسیده الان چند برابر این تعداد می‌توانستند نان هنر را ببرند سر سفره‌شان. هنوز هم دیر نیست و هیچ وقت دیر نیست.

در بخش صنعت، ایرانی‌ها در حوزه مواد غذایی، پتروشیمی، صنایع فولاد، نساجی و صنایع الکتریکی، شرکت‌ها و کارخانه‌هایی دارند که در خاورمیانه و کل دنیا معروف‌ است.

در حوزه منابع طبیعی و معادن همین ابتدا از نفت و گاز بگذریم! اگر اقتصادمان را از وابستگی به نفت رها کرده بودیم حالا بر بی‌شمار توانایی‌های‌مان و بی شمار موهبت‌های کشورمان تکیه کرده بودیم.و اما در حوزه معادن، ایران یکی از غنی‌ترین کشورهای جهان است. به اعتقاد کارشناسان اقتصادی فقط با سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی‌های کلان و کارآمد در حوزه معادن ایران می‌توان مشکل اشتغال را به‌کلی حل کرد. از سنگ‌های تزئینی و گران‌بها نظیر فیروزه و عقیق که بگذریم سنگ‌های ساختمانی بسیار مرغوب نظیر انواع مرمر و گرانیت و تراورتن و همچنین معادن عظیم آهن و مس و منگنز و کرومیت و نیکل و کبالت و سرب و روی و گوگرد داریم. همین سنگ‌های ساختمانی متاسفانه طی سال‌های اخیر مدام معادن و واحدهای تولیدی و فرآوری‌شان در حال تعطیلی هستند؛ یعنی از ظرفیت‌هایی که قبلاً ایجاد شده نیز استفاده نمی‌کنیم. چرا؟! خیلی‌هایمان نمی‌دانیم ولی ایران بزرگ‌ترین و غنی‌ترین معادن فلز روی در جهان را دارد؛ حدود ۱۱ درصد ذخایر کل دنیا را. و تولیدمان چقدر است؟ یک درصد کل تولید جهان! رؤیایی که بر بشکه‌های نفت نوشته‌ایم و کاخ‌های امیدی که با اتکا بر چاه‌های نفت بنا کردیم، می‌توانستیم و هنوز هم می‌توانیم با اتکا بر منابع فلز روی در ایران بنا کنیم یا هرکدام از فلزات و منابع معدنی که نامشان ذکر شد. خیلی‌هایمان نمی‌دانیم ولی نمک کوهی و دریاچه‌ای شهرهای مختلف ایران از گرمسار و قم گرفته تا کرمان و یزد و خوزستان برای مصارف خوراکی و درمانی و بهداشتی و تزئینی و شیمیایی و صنعتی در سراسر جهان مشتری دارد. از استخراج نمک آسان تر هم داریم؟ به نظرتان سهم ما از تولید جهانی نمک چقدر باشد، خوب است؟ نگوییم بهتر است! بزرگ‌ترین تولیدکننده؟ چین. بعد؟ آمریکا. بزرگ‌ترین اقتصادهای جهان، نمک می‌فروشند! بعدی‌ها؟ هند و کانادا و آلمان و استرالیا.

خیلی کارها می‌توان کرد؛ بااین‌همه فرصت‌های کم‌نظیر برای تولید و اشتغال و خودکفایی، ما بهانه و توجیهی برای ضعف اقتصادمان نداریم. ما محکومیم به‌قدرت اقتصادی! این دلارها را که دولتی‌ها یک روز می‌دهند برای واردات تلفن همراه به شرکت‌های برگزیده! و روز دیگر برای واردات کالاهایی که در داخل به‌قدر کفایت تولید می‌شوند و روز دیگر برای کالاهای لاکچری و شبه لوکس و روز دیگر برای کاری دیگر، می‌توان هر بار اختصاص داد به یکی از ظرفیت‌های بالقوه اقتصاد ایران. نمی‌توان؟

منبع: فارس