
به گزارش حلقه وصل، «شهید»؛ شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.
میخواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستارهها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... «برگ سبزی، تحفه درویش»، «تا چه قبول افتد و چه در نظر آید».
تبرک لحظاتمان با شهید محمد اکبری
شهید محمد اکبری در تاریخ یک فروردین سال 46 در روستای گنبد همدان به دنیا آمد. او در زمان جنگ تحمیلی سرباز بود که از طرف ارتش به جبهه اعزام شد و در تاریخ 28 تیرماه 66 در سومار کرمانشاه با اصابت گلوله دشمن بعثی به شهادت رسید. اکنون پیکر پاکش در گلزار شهدای شهر همدان آرام گرفته است.
آنچه میخوانیم وصیتنامه شهید است:
«بسم الله الرحمن الرحیم»
سلام بر سالار شهیدان حسین بن علی و مهدی موعود منجی عالم بشریت و نایب بر حقش خمینی کبیر و شهدای گرانقدر صدر اسلام ، سلام بر شیران روز و زاهدان شب و خطشکنان جبهههای توحید.
این جانب محمد اکبری وصیتنامه خود را در حالی شروع میکنم که وقت امتحان الهی رسیده و با نواخته شدن شیپور جنگ تمام بدنم به لرزه میافتد و به این سبقت گرفتن عاشقان در شهادت حسودیم میشود و با یاد عاشورای کربلای حسینی میافتم که آنها هم برای شهادت لحظهشماری میکردند پس بیایید ما هم با چنگ و دندان با دشمن بجنگیم و به ندای هل ناصر ینصرنی حسین زمان لبیک بگوییم و این فرصت را از دست ندهیم تا انشاءالله خریدار خون ما خدا باشد و به شهادت برسیم اگر بدنهای ما ساخته شدهاند که بعد از مدتی بمیرند پس چرا در راه خدا تکه تکه نشوند و در زیر تانکها له نشوند و به قول حسین بن علی(ع) «اگر قرار است با کشته شدن من دین اسلام باقی بماند پس ای شمشیرها مرا دریابید».
ای مردم مواظب اعمال و رفتار خود باشید و پشت رهبر عزیزمان را خالی نکنید و اگر عزیزی در خون غلتید، بروید و اسلحه او را بردارید به دشمن مجال نفس کشیدن ندهید. چه افتخار بزرگی است که اسم ما را هم در زمره شهدا بنویسید. نمازها را در اول وقت بخوانید و توکل بر خدا کنید و قرآن زیاد بخوانید و در زندگی ساده باشید و در مجالس پرزرق و برق شرکت نکنید و خود نیز چنین زندگی نداشته باشید.
به خاطر مادیات دنیوی ایمان خود را بر باد ندهید، خانه ما آن دنیاست و ما در اینجا میهمان هستیم و دیر یا زود باید برویم. پس چه بهتر مرگ ما شهادت و رضای خدا در آن باشد.
پدر و مادر عزیزم شما سختیها کشیدهاید تا مرا بزرگ کردهاید، مرا ببخشید و حلال کنید و هیچ غمی به دل راه ندهید چون من شهید هستم و شما در نزد خدا روسفید هستید و اگر خواستید برایم گریه کنید بر حسین و علی اکبر و قاسم(ع) گریه کنید زیرا شهادت برای من از عسل شیرینتر است.
شهدا را با حفظ حجاب و خواندن قرآن و نماز و گرفتن روزه و مقابله با هوای نفس (دشمن بزرگ انسان) و شرکت در نمازهای جماعت و جمعه را ادامه دهید و هر وقت دل شما گرفته شد یاد خدا باشید و دعای کمیل و توسل زیاد بخوانید و خدا را فراموش نکنید، همیشه در فکر مرگ باشید تا از راه راست منحرف نشوید و اگر من شهید شدم مرا در روستای گنبد دفن کنید و تقوا، تقوا و تقوا را پیشه خود قرار دهید.