.jpg)
یعنی کشاندن افکار عمومی در سطح اوباش‌گری و هرزگی تا به اصطلاح القا شود در کف جامعه شاه دارای طرفداران دو آتیشه است. در واقع اشرار را جای طرفدار جا می‌زدند و شرارت به معنای طرفداری القا می‌شد که برای رسیدن به اهداف خود حتی جامعه را به هم زده و به دفتر روزنامه‌ها و ... حمله ور می‌شوند.
در زمان رضاخان خود وی این فضای رعب وحشت را با قلدری خاصی که داشت ایجاد می‌کرد. اما در زمان پهلوی دوم شعبون بی‌مخ مجری این کار شد تا شاه و خانواده‌اش که خود را نماد مدرنیته عنوان می‌کردند از چنین اتهاماتی مبرا شوند.
حالا در نسل سوم پهلوی‌ها هم دیده می شود که افرادی به عنوان اشرار جدید تحت استخدام این خاندان در آمده و با توهین و شرارت سعی می‌کنند دیگران را با خود همراه سازند. در فضای ضدانقلاب سلطنت‌طلبان بیشتر از همه در فضای اوباشی‌گری حضور دارند و به نوعی با «هولیگانیسم سیاسی» به هر فرد مخالفی حمله می‌کنند و انواع توهین‌ها را نسبت به آنان روا می‌دارند.
این راستا اخیرا افرادی در میدان نیز حضور یافته‌اند که به نوعی خود را شعبون بی مخ‌های جدید در این عرصه نشان داده و سعی می‌کنند هر کسی که مخالف خاندان پهلوی است را با تهدید از میدان برانند. این رفتار خصوصا زمانی که در آلمان «رضا پهلوی» را به کنفرانس مونیخ راه ندادند بیشتر مورد توجه قرار گرفت. برخی سعی کردند با جمع کردن عِده و عُده بی‌اعتباری این خاندان خصوصا نزد کشورهای غربی را پنهان کنند.
.jpg)
در فضای انتخابات ریاست جمهوری هم دیده می‌شد که اراذل و اوباش سلطنت‌طلب به محل اخذ رای رفته و با فحاشی های ناموسی و رکیک سعی می کردند که ایرانیانی که برای رای دهی به این شعبات آمده اند را منصرف کرده و درواقع با رعب و وحشت و تهدید اینکه آنان را شناسایی می کنند به اهداف خود برسند. در این زمینه حتی روسری از سر زنان می کشیدند.
همچنین برخی از زنان در این حوزه فعال شده اند که با فیلم برداری از خود و فحاشی های کاملا رکیک با زبان اوباش سعی می کنند که طرفدارای از خاندان پهلوی را با نهایت افراطی گری نشان دهند. گو اینکه همین الفاظ و حرکات شرورانه به خوبی ماهیت این خاندان را نشان داده و حتی عقب گردی به گذشته و بازخوانی تاریخ این خاندان در ایران نیز هست.
