به گزارش حلقه وصل: همزمان با تداوم حملات ارتش اسرائیل علیه نوار غزه، این رژیم طی روزهای گذشته دستور تخلیه اجباری جدیدی را برای خروج فلسطینیها از مناطق وسیعی در شمال نوار غزه صادر کرد تا برای حمله به این منطقه آماده شود.
«آویخای ادرعی»، سخنگوی ارتش اسرائیل در این باره و باهدف توجیه این اقدام مدعی شد که گروههای مقاومت فلسطینی از شمال نوار غزه به سمت اراضی اشغالی راکت شلیک میکنند.
وی گفت: همه کسانی که در محلههای «المنشیه»، «الشیخ زاید» و «بیت لاهیا» در شمال نوار غزه هستند، باید مناطق مسکونی خود را تخلیه کنند.
ادرعی خاطرنشان کرد: منطقه مشخص شده منطقه جنگی خطرناک محسوب میشود.
این ظاهر آن چیزی است که اسرائیل برای تخلیه شمال نوار غزه به آن متوسل شده است، اما در واقع تخلیه شمال نوار غزه بر اساس طرحی هدفمند صورت میگیرد که پایه و اساس آن در دهه 50 قرن بیست ریخته شد، طرحی به نام طرح «نابو».
روزنامه عبری زبان «هاآرتس» درباره جزئیات طرح نابو نوشت: «این طرح در دهه 50 قرن گذشته تهیه شده و شامل اشغال کامل شهر غزه و بیرونراندن ساکنین آن باهدف شهرکسازی و اسکان صهیونیستها در آن است.»
این طرح که هاآرتس جزئیات آن را فاش کرد، برای اشغال مناطق شمالی نوار غزه ریخته شده و در واقع عمل به طرح «دیوید بن گورین» و دیگر رهبران شهرکسازی اسرائیل است که خواهان شهرکسازی در سراسر فلسطین اشغالی با اموال یهودیان بودند.
برایناساس آنها طی سالهای 1936 تا 1939، 52 شهرک صهیونیستنشین را به شیوه «برجوبارو» در مناطق مختلف فلسطین بنا کردند. بن گورین در آن زمان طرح خود را با این هدف ارائه داد که مانع تشکیل کشوری فلسطینی در کنار اسرائیل در سرزمینهای اشغالی شود.
وی تلاش داشت، با شهرکسازی فضای زندگی برای فلسطینیها را کمتر و کمتر کند، به همین منظور در سال 1946، دو سال قبل از اعلام تأسیس اسرائیل، 11 شهرک دیگر در منطقه نقب ساخت که شهرکهای «نیریم» و «بئیری» از جمله این شهرکها بودند.
ساخت این شهرکها حساب شده بود، بن گورین میخواست، به این طریق بر نقشه تقسیم فلسطین پیش از مطرحشدن آن در مجمععمومی سازمان ملل تأثیر بگذارد.
در آن زمان نوار غزه تحت حاکمیت مصر بود، اما در مدت کوتاهی تبدیل به منطقهای برای بیرونراندن فلسطینیهایی شد که در مثلث جغرافیایی یافا، بئرسیع و غزه سکونت داشتند.
در آن زمان بن گورین بهشدت از این موضوع خشمگین بود که چرا نوار غزه تحت حاکمیت مصر است و اعتقاد داشت باید تحت حاکمیت اسرائیل باشد.
در سال 1956 وقتی فرانسه و انگلیس تلاش کردند، مانع ملیشدن کانال سوئز به دست «جمال عبدالناصر»، رئیسجمهور وقت مصر شوند، بن گورین نیز تلاش کرد، نوار غزه، شبهجزیره سینا و حتی کانال سوئز را به اسرائیل ملحق کند و تلاشهای بسیاری در این راستا انجام داد.
در راستای این تلاشها بن گورین طرح بیرونراندن همه فلسطینیها و اسکان آنها در شبهجزیره سینا، مصر و عراق را ارائه داد.
جزئیات طرح نابو
برایناساس ستاد مشترک ارتش اسرائیل در سال 1954 وثیقهای 43 صفحهای به نام وثیقه «نابو» را تدوین کرد که شامل طرح توسعه مرزهای اسرائیل میشد.
بر اساس این طرح مرزهای غربی اسرائیل میبایست آنقدر توسعه یابند که شبهجزیره سینا و کانال سوئز را در برگیرند. در مرزهای شرقی نیز، اردن باید بین عراق و اسرائیل تقسیم شود و مرزهای شرقی اسرائیل تا ماورای صحرای عربستان و تسلط بر میدانها و چاههای نفتی عربستان توسعه یابد.
در خصوص سوریه نیز مرزهای سوریه میبایست تا کوههای پاشان عقبنشینی میکرد. اما در نوار غزه باید همه ساکنان آن که در آن زمان جمعیتی بالغ بر یک میلیون و 300 هزار فلسطینی بودند، تخلیه و آنان که با اسرائیل به دشمنی برخاسته و مقاومت کرده بودند، قتلعام و کشتار میشدند.
این وثیقه خاطرنشان میکرد که مرزهای خط سبز بههیچعنوان مرزهای دائمی و ثابت اسرائیل نمیتواند، باشد و ارتش اسرائیل همواره در حال آمادهسازی و تدارک برای تغییر این مرزها و اشغال تمام منطقه بین رود تا دریاست.
این روزنامه یادآور میشود که اغلب یهودیان ساکن اسرائیل بر این باورند که فلسطینیها قاتل و نفرتانگیز هستند و باید موجودیت آنها را از روی زمین محو کرد.
بعد از جنگ شبهجزیره سینا در سال 1956 گروههای شهرکنشین برای مدتی در نوار غزه ساکن شدند تا اینکه در سال 2005 اسرائیل عقبنشینی یکطرفه از آن و تخلیه شهرکهایش را اعلام کرد.
اما حالا باتوجهبه آنچه در شمال نوار غزه جریان دارد، بمبارانهایی که از هوا صورت میگیرد و تخریبهایی که توسط بلدوزرها روی زمین در حال انجام است، به نظر میرسد، نتانیاهو در صدد اجرای آن طرح پس از قریب به 7 دهه است.
این درحالی است که پیش از آن ارتش اسرائیل با استقرار در محور نتساریم به طول 6 کیلومتر اقدام به جداسازی شمال غزه از جنوب آن کرد. ارتش اسرائیل در این راستا، حداقل 750 ساختمان مسکونی را با هدف ایجاد منطقهای حائل تخریب کرد.