شیطان، راوی این داستان است!

بهترین راوی سیاست حکومت اموی و واقعه عاشورا چه کسی می‌تواند باشد؟ سیدمهدی شجاعی در کتاب «تویی به جای همه» سعی کرده از زبان و نگاه شیطان روایت کند.

به گزارش حلقه وصل: سید مهدی شجاعی در مجموعه «حماسه سجادیه» به ذکر مناقب اهل بیت و انتقاد از حکومت اموی با قلمی داستانی پرداخته است.

در این اثر سیدمهدی شجاعی راوی‌های متعددی چون ام سلمه همسر پیامبر، عبدالله بن جعفر همسر حضرت زینب و ... دارد که مهم‌ترین راوی همان کسی است که گرد نفاق و استکبار را در اسلام بنابه وظیفه‌اش پخش کرده است. بله آن موجود کسی نیست جزء شیطان!

شجاعی در این اثر سعی کرده است که نمودی از شیطان را در حکومت‌های اموی نمایان کند که به خوبی هم موفق بوده است و در بخش‌هایی هم حربه‌ها و نگاه شیطان را برای مخاطب به تصویر می‌کشد.

همانند این بخش از کتاب: «تخس‌ترین و بی‌کله‌ترین و حرام‌زاده‌ترین و پرروترین بچه‌های محل را به خط کردم و حسابی ساختم‌شان و پروارشان کردم که تا ته خط پشتم باشند و کم نیاورند. این پشتم باشند را از سر تواضع و فروتنی. گفتم همه آن‌ها کارگزار و امربر من بودند فرمانده کل قوا کجا و فرماندهان تیپ و گروهان و گردان کجا؟...»

شجاعی با روایتگری شیطان می‌خواهد چهره‌ای نو از حکومت اموی ترسیم کند. نویسنده، منشاء واقعه عاشورا زمانی می داند که حضرت رسول اکرم (ص) جهان عرب را برانگیخت و برای منافقان راهی جزء به ظاهر مسلمان شدند نگذاشت.

شجاعی به روایت تاریخ بسنده نکرده است و با نگاهی تحلیلی ساختار و نحوه مدیریت سیاسی حکومت‌های اموی که از صدر اسلام تا به امروز در نام‌ها و قالب‌های مختلف ادامه پیدا کرده را معرفی کرده است.

در بخشی شجاعی اینطور آورده است که حکام اموی مردم را به سه دسته تقسیم می‌کنند: عوام، خواصی که اهل معامله‌اند و خواصی که اهل معامله نیستند.

در ادامه هم حکومت‌ها را نقد می‌کند، اما نقدش داستانی است، نه یک اثر صرفاً تحلیلی. حتی می توان گفت که پی‌رنگ این اثر تماماً سیاسی و ساختار روایتی اش همانند کتاب «کشتی پهلو گرفته» است.

شجاعی در کنار شناساندن حکومت‌های علوی و اموی سعی کرده است آن تصویر مریض مصلحتی کربلا که حضرت زین‌العابدین (ع) است را در ذهن مخاطب تغییر بدهد.

سیدمهدی شجاعی نیز در اوایل آذرماه یادداشتی را با عنوان «اگر وزارت ارشاد نقد عملکرد بنی‌امیه را مجاز نمی‌داند با صراحت اعلام کند» در صفحه مجازی خود منتشر کرد. این متن درباره مسائلی بود که در ممیزی جلد دوم و سوم حماسه سجادیه رخ داده بود.