مهدی رسولی با نوحه، تمدن غرب را به چالش کشید+فیلم

مهدی رسولی مداح سرشناس کشورمان در مراسم عزاداری دهه اول ماه محرم نوحه‌ای با موضوع تمدن غرب خواند.

به گزارش حلقه وصل: مهدی رسولی مداح سرشناس کشورمان در مراسم عزاداری دهه اول ماه محرم نوحه‌ای با موضوع تمدن غرب خواند. متن این نوحه به شرح زیر است:

دیگه خستم از این روزهای تکراری
از این خواب تو بیداری
از این دردای اجباری
از استفهام انکاری

به ما گفتن قفس دل‌ بازه
پرواز دل گیره، دروغ گفتن
به ما گفتن هرکس اهل دنیا نیست
می‌میره، دروغ گفتن
به ما گفتن که آزاده
کسی که اینجا پاگیره، دروغ گفتن

دلم پرواز می‌خواد، دلم همراز می‌خواد
زمین پایان من نیست، دلم آغاز می‌خواد

شما امروزتون نیرنگ، ننگ، جنگ و آشوبه
ولی ما حالمون خوبه
شما با عشق می‌جنگید
ولی این جنگ مغلوبه
میگید اینجا خدایی نیست
ما فرزند دنیاییم، دروغ میگید
میگید اونجایی که هرگز نیست
ما دربند اینجاییم
میگید انگار میون غصه‌ها
تنهای تنهاییم، دروغ می‌گید

قرار ما حسینه، بهار ما حسینه
شما تنهایید اما کنار ما حسینه

دلم پرواز می‌خواد، دلم همراز می‌خواد
زمین پایان من نیست، دلم آغاز می‌خواد

این مداحی را اینجا ببینید:

مهدی رسولی درباره این نوحه در فضای مجازی نوشت: «روزگار غریبی‌ست نازنین! روزگاری که گنجشک را رنگ کرده و به جای قناری می‌فروشند؛ روزگاری که همه چیز در جلوَت است و خلوت کمیاب؛ روزگاری که قبل از این که سؤالی بپرسیم، پاسخ را به جای جویده و در دهان ما می‌گذارند؛ روزگاری که جسم‌ها چاق و فکرها لاغر شده‌اند؛ روزگاری که تعلق فراوان است و تفکر کم؛ روزگاری که زندگی مدرن طوری همه چیز را احاطه کرده است که کنار زدن پرده‌ آن از مقابل چشمان بسیاری از انسان‌ها، بسیار دشوار است.

محرم، یعنی زمانی برای فکر کردن به بالاترین مفاهیم انسانی. محرم، ایام شهادت کسی است که خلوت و مناجاتش، جنگاوری‌اش، خانواده‌داری‌اش، عبادتش، سخاوتش، مهربانی‌اش، خشمش، مظلومیتش و هر جنبه‌ دیگری از وجودش، زبانزد تاریخ است؛ پس محرم یعنی از زندگی غیرانسانی جدا شویم و در کنار عزاداری برای او، به بالاترین مفاهیم انسانی فکر کنیم.

من هم تصمیم گرفتم این چند خط شعر را دقیقاً در اوج ایام محرم تقدیم کنم تا بیشتر به آن فکر کنیم. پیشامد حوادثی نظیر اتفاقات ۱۴۰۱ نشان می‌دهد که مفاهیم والای اسلامی و انسانی، برای عده‌ای از جوانان و نوجوانان جامعه‌ ما (هرچند که تعدادشان کم بوده باشد) تا چه حد پایمال شده است و حضیضِ حیوانیت، تا چه حد جای خود را به علوّ انسانیت بخشیده است. این چند خط را تقدیم به جوانان و نوجوانانی می‌کنم که به دنبال «آزادی» و «رهایی» هستند و از نسل من و پیش از من بیشتر می‌دانند و بیشتر فکر می‌کنند و فرصت‌های بیشتری دارند. این چند خط را من خواندم و شما را هم دعوت می‌کنم در آن تفکر کنید. حسین، تمامیِ آن چیزی است که ما به دنبالش هستیم؛ جای دیگری خود را خسته نکنیم. اگر دلمان پرواز می‌خواهد، خودمان را از شهپر او محروم نکنیم. یا علی.