به گزارش حلقه وصل به نقل از مدپیچ تودی گرچه بیماران بسیاری پس از دچار شدن به کووید ریزش مو را گزارش می‌کنند، اما داده‌های دقیقی درباره اینکه چه تعدادی از بیماران کووید این پدیده را تجربه می‌کنند و چه عواملی افراد را در معرض خطر آن قرار می‌دهد، وجود ندارد.
با اینکه هنوز پرسش‌های پاسخ‌داده‌نشده بسیاری درباره این ریزش موی مرتبط با کووید وجود دارد، کارشناسان می‌گویند خبر خوب این است که ظاهرا این ریزش مو گذرا است و متخصان بالینی باید به بیماران اطمینان خاطر دهند که موهایشان به احتمال بسیار زیاد دوباره خواهد رویید.
برخی از شواهد افزایش خطر ریزش مو پس از عفونت کووید را نشان داده‌اند. یک بررسی منتشرشده در ژورنال Nature Medicine در ماه پیش ریزش مو را یکی ا زعلائم در گسترده وسیعی ذکر کرد که بیماران در دوران پسا-کووید به پزشکان مراقبت اولیه‌شان گزارش کرده‌اند.
این پژوهشگران دریافتند که بیماران با سابقه کووید با احتمال حدود چهار برابر بیشتر نسبت به افراد بدون این عفونت دچار ریزش مو می‌شوند.
یک بررسی دیگر در ژورنال لنست تخمنین زد که ۲۲ درصد بیماران بستری‌شده به علت کووید پس از دوره بیماری‌شان ریزش مو را تجربه کرده‌اند.
شایع‌ترین نوع ریزش مویی که در بیماران پسا-کووید دیده می‌شود «تلوژن افلوویوم» (telogen effluvium) است یعنی همان نوع ریزش مویی که به علت استرس رخ می‌دهد.
ریزش موی «تلوژن افلوویوم» چیست؟
«تلوژن افلوویوم» هنگامی رخ می‌دهد که چرخه رشد مو مختل می‌شود و این اختلل ممکن است ناشی از تروماهایی مانند جراحی، بیماری یا هر رویداد استرس‌زای زندگی باشد بانند نقل مکان به جایی جدید یا بارداری. مو به ترتیب این سه مرحله را در چرخه رشدش می‌گذراند: آناژن، کاتاژن و تلوژن.
آناژن مرحله رشد فعال مو است، کاتاژن یک مرحله بینابینی است و تلوژن مرحله استراحت است که مو در طول آن ریزش می‌کند.
«تلوژن افلوویوم» هنگامی رخ می‌دهد که بخش بزرگتری از موهای روی پوست سر به این مرحله استراحت وارد می‌شوند و در نتیجه به میزان بیشتری ریزش می‌کنند. برای بیماران ریزش تا حدود ۱۰۰ مو در روز عادی شمرده می‌شود.
اما در موارد تلوژن افلوویوم ممکن است فرد هر روز ۳۰۰، ۵۰۰ یا حتی ۱۰۰۰ مو در روز از دست بدهد.
دبسیاری افراد متوجه این ریزش مو نمی‌شوند، اما هنگام میزان ریزش به حد معینی برسد، بالاخره توجه فرد را جلب می‌کند و او شمردن موهای ریخته را شروع می‌کند.
ریزش مو ممکن است در مدتی به کوتاهی ۲ تا ۳ ماه پس از عفونت شروع شود. این ریزش مو ممکن است تا شش ماه به طول انجامد و به طور معمول یک سال و نیم طول می‌کشد تا موها دوباره رویش کند.
درباره اینکه علت ریزش مو در بیماران کووید چیست، چند فرضیه وجود دارد: یک فرضه افزایش شاخص‌های التهابی به نام اینترلوکین‌ها را مسئول می‌داند که باعث وارد شدن زودرس موها به مرحله تلوژن می‌شوند.
از آنجایی که تلوژن افلوویوم در نتیجه وارد آمدن استرس به بدن است، ممکن است بیماران بستری‌شده به علت کووید یا متصل‌شده به دستگاه تنفس مصنوعی ریزش موی بیشتری را نسبت به بیماران دارای بیماری خفیف تجربه کنند. در این موارد ممکن است عوامل دیگری هم در ریزش مو دخیل باشند، مانند داروهای دریافتی بیمار یا اعمال پزشکی که روی انجام شده است.
یک نظریه دیگر این است که ویروس کرونا با تهاجم مستقیم به فولیکول یا پیاز مو باعث قطع شدن چرخه رشد مو می‌شود. از آنجایی که کووید باعث لخته شدن خون هم می‌شود، برخی این فرضیه را مطرح کرده‌اند که لخته‌های ریز ناشی از این بیماری نیز ممکن است در اختلال چرخه رشد مو دخالت داشته باشد.
برای درمان بیماران ابتدا باید بیماران کاملا معاینه شوند تا علل احتمالی دیگر ریزش مو مانند مشکلات تیروئید رد شود. پس از اینکه کووید-۱۹ به عنوان علت احتمالی ریزش مو تعیین شد، پزشک ممکن است داروهای خوراکی و درمان‌های موضعی را برای تحریک رشد مو تجویز کند (البته در حال حاضر داروی تاییدشده‌ای که خاص ریزش موی ناشی از کووید باشد، وجود ندارد).
همچنین شانه کردن آرام و روش‌های مراقبت از مو هم به رشد مجدد کمک می‌کنند.
از آنجایی که تلوژن افلوویوم روندی است که جوشگاه به جای نمی‌گذارد، مو می‌تواند به خودی خود رشد کند و در واقع چیزی وجود ندارد که بتواند رشد مو را تسریع کند. خوردن رژیم غذایی سالم و کاستن از استرس که می‌تواند ریزش مو را بدتر می‌کند، هم سودمند است.
در نهایت، در اکثریت افراد موها دوباره رشد می‌کنند، اما به گذشتن زمان نیاز دارد.