مرکز تعمیرات اساسی متعلقات هوایی منطقه‌ای راه اندازی شد

دستیابی به مجموعه دانش مورد نیاز برای طرح توسعه و راه‌اندازی مرکز تعمیرات اساسی متعلقات هوایی منطقه‌ای قریب به ۲۰ میلیون دلار صرفه‌جویی ارزی برای کشورمان دربرداشته است.

به گزارش حلقه وصل، چندی قبل منصور غلامی وزیر علوم، تحقیقات و فناوری با حضور در سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران از طرح توسعه و راه‌اندازی مرکز تعمیرات اساسی متعلقات هوایی منطقه‌ای که بدست نخبگان ایرانی فعال در مرکز رشد این سازمان ساخته شده رونمایی کرد.

این محصول توسط یک شرکت دانش بنیان تولید شده که طی یک دهه فعالیت در حوزه هوایی و دستیابی به فناوری‌های کلیدی تأسیس یک مرکز تعمیرات اساسی متعلقات هوایی منطقه‌ای، طی دو سال گذشته مطالعات گسترده‌ای در خصوص شبکه‌سازی و گردآوری اطلاعات مورد نیاز برای راه‌اندازی این مرکز انجام داده است.

طرح توسعه‌ای تهیه شده در بیش از ۶۰ پروژه موفق، بالغ بر ۳۰۰ تنوع محصول و خدمت دانش بنیان، نزدیک به ۱۰ ثبت اختراع تجاری شده مورد تأیید بنیاد ملی نخبگان و ده‌ها تأییدیه معتبر ملی و بین‌المللی از مراجع ذیصلاح است.

راه‌اندازی چنین مرکزی به همراه دستیابی به دانش ساخت قطعات پیشرفته در صنایع هوایی، زمینه مناسبی را برای پشتیبانی از خطوط هوایی کشور و رهایی از تحریم و ارائه دستاوردهای ملی فراهم کرده است که مورد استقبال و عقد تفاهم‌نامه‌های همکاری با اغلب شرکت‌های هواپیمایی کشور نظیر ایران ایر، آسمان، ماهان، ایرتور، تابان، اترک، قشم ایر، کارون و ... قرار گرفته و زمینه را برای شروع مذاکرات جهت همکاری‌های منطقه‌ای و بین‌المللی فراهم کرده است.

سطح فناوری مجموعه المان‌های به کار رفته در این مرکز بسیار پیچیده بوده که بیشتر طیف وسیعی از فناوری‌ها اعم از الکترونیک، مکانیک، هیدرولیک، کنترل و ابزار دقیق حاصل شده است.

دانش فنی راه‌اندازی یک مرکز منطقه‌ای تعمیرات هوایی پیچیدگی‌های فوق‌العاده زیاد فنی و اجرایی دارد.

تخمین ارزش دلاری دستیابی به مجموعه دانش مورد نیاز برای راه‌اندازی این مرکز قریب به ۲۰ میلیون دلار با بازدهی قابل توجه است که نیازمند سرمایه‌گذاری مقتضی از سوی نهادهای داخلی است.

دستیابی به این مجموعه دانش فنی نیازمند استفاده از مدیریت دانش پیشرفته، ارتقا و حفظ تفکر سیستمی، به‌کارگیری کارکنان متخصص، به روز و متعهد، ارتقای اعتماد به نفس در سرمایه‌های انسانی شرکت، توجه به منعطف نگاه داشتن ساختار سازمانی شرکت، ایجاد و ارتقای توانمندی در تهیه و تدوین مدارک و مستندات طراحی و تولید (نقشه‌ها، ...)، تأمین دسترسی به تجهیزات فنی خاص، ارتقای توان فنی و قدرت ایجاد راهکار جدید در مواجهه با مسائل فنی پیچیده، سرعت بالا در حل مسائل پیچیده و در نهایت در نظر داشتن استاندارد و کیفیت محصولات بوده است.